Umawiam się z dziewczyną, ale boję się nazwać ją moją dziewczyną

W każdej raty Miażdż Pamiętniki, pewna anonimowa dziewczyna zaczyna mówić o flirtowaniu, randkowaniu i randkowaniu.

W tym tygodniu: 18-letnia Julia jest na pierwszym miesiącu studiów na Uniwersytecie Teksańskim. Nie szukała związku, ale potem dosłownie wpadła na Kendall, piękną blondynkę z bio-specjalizacji, na orientacji. Ich chemia była nie do zignorowania — a teraz są praktycznie nierozłączni. Ale nigdy nie rozmawiali o tym, co to dokładnie oznacza.

21:30.

Kendall i ja jesteśmy na imprezie na dachu. Ten facet zaczyna tańczyć z Kendall i wygląda trochę nieswojo. Stoję z boku, zła na niego za tańczenie z nią, ale też zirytowana na siebie. Nie umiem tańczyć, więc jestem zbyt skrępowany, żeby tam iść.

Zamiast tego podchodzi do mnie ten drugi facet. Jest stary — w zeszłym roku ukończył szkołę, jak mi mówi — i teraz lata samolotami dla wojska. Po krótkiej rozmowie, mówi: „Chcesz się kiedyś spotkać?” Nie wiem, czy chce być przyjaciółmi, czy czymś więcej, więc niezręcznie wrzucam odniesienie do Kendall. – Um, spotykamy się – mówię mu.

Resztę imprezy spędzam z Kendall. Szczerze mówiąc, czuje się para-y. Żaden z nas nie jest zbyt dobry w PDA, ale kończymy całując się na oczach wszystkich. Nikt nie zachowywał się dziwnie, gdy całowały się dwie dziewczyny, co było fajne.

17:00.

Kendall i ja chodzimy na kręgle z przyjaciółmi. Temat tego, kim dokładnie jesteśmy, pojawia się na kręgielni, ale oczywiście nie będziemy prowadzić tej rozmowy przy wszystkich. Uwaga mentalna: porozmawiaj o tym później.

21:00.

Zabieram Kendall do tego strumienia, który odkryłem jakiś czas temu, kiedy skręciłem w złą stronę, idąc na lekcję gry na fortepianie. To rodzaj odosobnionego, romantycznego miejsca — skały, rwąca woda, most. Kilka miesięcy temu znaleziono tu martwego studenta, co jest naprawdę przerażające.

Ale w tamtym momencie wcale nie wydawało się to przerażającym miejscem. Kendall i ja siedzimy na skałach i po prostu rozmawiamy. Wyrzucam to tam pierwszy. "Więc czym jesteśmy?"

Mówi, że myśli o mnie jako o „dziewczynie, z którą umawiam się od niechcenia”. Ale oboje zgadzamy się, że to wcale nie jest przypadkowe. Więc… chyba się… spotykamy? Nie ma etykiety, ale oboje wiemy, co to jest.

Podoba mi się sposób, w jaki się śmieje, kiedy uważa coś naprawdę zabawnego: śmieje się, potem przestaje, a potem śmieje się dalej i to tak, jakbyś widział, jak odtwarza ten moment w jej głowie. Podoba mi się sposób, w jaki sprawia, że ​​niechlujny kok wygląda naprawdę uroczo. Po prostu lubię z nią przebywać — i nie chcę, żeby to się skończyło.

09:00.

W drodze do jadalni całkowicie odchodzę. A wiesz, że kiedy odpoczywasz, nie uśmiechasz się ani nie starasz się wyglądać normalnie? To. Więc oczywiście wtedy Eliot przechodzi obok mnie. Eliot to dupek, z którym związałam się na letniej orientacji. Jest o rok starszy, jest naukowcem, takim jak ja, i naprawdę wysoki z tymi jasnoniebieskimi oczami. Po tym, jak się umówiliśmy, zignorował wszystkie moje wiadomości i całkowicie przestał ze mną rozmawiać.

Posyła mi ten niezręczny uśmiech i przeczesuje palcami włosy, ale się nie przywita. Serce bije mi w piersi, ale staram się odzyskać siły i wyglądać na chłodną. Już nawet go nie lubię, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu. Naprawdę bolało, kiedy mnie ignorował.

16:00.

Przesiaduję w bibliotece ze wszystkimi moimi przyjaciółmi, których poznałem w GroupMe dla pierwszoroczniaków LGBTQ przed rozpoczęciem szkoły. Kendall też jest ze mną, chociaż nie jest z nimi zbyt bliską przyjaciółką. Nie trzymamy się często za ręce, ale teraz to robimy — myślę, że to nowość, publiczne trzymanie się za ręce i bardzo oczywiste, że jesteśmy parą.

W pewnym momencie odrywamy się. „Czy to dziwne, że reagujemy fizjologicznie na ludzi, którzy nas pociągają?” ona mówi.

To TAKIE nerdy do powiedzenia. Ale to urocze. Rumienię się. Oboje jesteśmy naukowcami, ale ona studiuje biografię, a ja fizykę, więc żadne z nas nie wie, o czym mówi drugie. To nie ma znaczenia. Po prostu lubimy się słyszeć.

12:00.

Po zajęciach wracam do akademika, żeby zapaść się przed Jeździec Bojack na Netflixie. Dwie lekcje nauki jeden po drugim są wyczerpujące. Chciałem się wyrwać, ale Kendall wysyła mi SMS-a, żebym przyszedł do biblioteki.

To znaczy, sama nie mogłabym nic zrobić w akademiku. Albo mógłbym spędzić czas z piękną dziewczyną. Zgadujesz, co robię.

12:15

Odnajduję Kendalla w sekcji STEM biblioteki, która ma te obszary do grupowej nauki z dwuosobowymi kanapami. Nadal jestem zmęczona, więc kładę się na kanapie z głową na jej kolanach i oglądam telewizję, gdy ona się uczy. Dochodzi do punktu, w którym nie denerwuję się planowaniem następnego spotkania, ponieważ po prostu wiem, że Wola. Zobaczę ją ponownie. Pewnie będę ją widywał codziennie. To jest idealne.

17:00.

To szaleństwo: nie widziałem Eliota od miesięcy, a teraz przypadkiem wpadam na niego dwa razy w ciągu tygodnia? Jest na tej samej sesji informacyjnej o fizyce, na której ja jestem. W pokoju jest tylko dziewięć innych osób. Musi wiedzieć, że tu jestem. Przerażanie.

18:00

Jest naprawdę dobry w udawaniu, że mnie nie widzi. Co za dupek. Kiedy sesja się kończy, wyskakuje stamtąd tak szybko — pokonuje nawet schody ruchome po dwa stopnie na raz. Zanim stracę nerwy, biegnę, żeby go dogonić.

– Hej, Eliocie!

Odwraca się i nie przestaje chodzić do tyłu. „Hej, teraz naprawdę mi się spieszy”.

"W porządku. Chciałem tylko powiedzieć, że jesteś gównianą osobą. To do bani, że nie miałeś jaj, by mi powiedzieć, że nie jesteś zainteresowany.

Mikrofon

Upuszczać.

Przemykam obok niego. Zwalnia do zatrzymania. To tyle z bycia w pośpiechu, co?

21:00.

Kendall i ja uczymy się razem w jednym z naszych zwykłych miejsc w bibliotece. Odrabiam zadanie domowe z matematyki, kiedy czuję na sobie oczy. Ona patrzy na mnie trochę śmiesznie.

"Co tam?"

"Nic."

- Nie, naprawdę, co się dzieje?

"Nic, jesteś po prostu naprawdę ładna."

Jaka ona jest słodka?! Kiedy robi się późno, jak zawsze idziemy do połowy drogi między naszymi akademikami i całujemy się na dobranoc.

13:00.

Na początku semestru zdaliśmy sobie sprawę, że poruszamy się tymi samymi trasami po kampusie w tych samych godzinach w naszych harmonogramach na poniedziałek/środę/piątek, więc teraz zawsze chodzimy razem między zajęciami. Wychodzę z klasy i piszę jej to, co zawsze piszę w środowe popołudnia: „Pizza?” Mówi tak.

16:00.

Czas na moją audycję radiową! Zasadą mojej stacji jest to, że nie możemy odtwarzać żadnej muzyki z Top 40 – to w zasadzie rzeczy, o których nikt nigdy nie słyszał. Mój program nazywa się Music Your Family Can't Stand, ponieważ moja rodzina naprawdę nie może znieść mojego gustu muzycznego.

Pierwsza piosenka, którą gram, pochodzi z lokalnego zespołu w pobliżu mojego rodzinnego miasta w Massachusetts. Oni są niesamowici. W liceum miałem ogromny zadurzył się w wokalistce, która była tylko trzy lata starsza ode mnie. Widziałem, jak grali kilkanaście koncertów, może więcej. Wydaje mi się, że wyrosłem z zauroczenia teraz, kiedy jestem w college'u, i zajmuję się większymi i lepszymi rzeczami – ale gram piosenkę zespołu, ponieważ jest niesamowita.

19:00.

Kendall i ja spędzamy czas w bibliotece. Mówiłam jej, że mój przyjaciel zaprosił mnie na imprezę w przyszłym tygodniu ze swoim chłopakiem. Żartuję: „On będzie tańczył na swoim chłopaku na imprezie. Czy mogę też mieć z kim zatańczyć na imprezie? Mam zamiar zaprosić Kendall, ale ona błędnie interpretuje mój głupi żart jako to, że prosiłem o pozwolenie na poderwanie się z kimś innym.

Szybko wyjaśniamy zamieszanie, ale kiedy już rozumie, o co mi chodzi, przyznaje, że się denerwowała i nie wiedziała, jak poradzić sobie z sytuacją. Nigdy nie rozmawialiśmy o byciu ekskluzywnym, ale myślę, że oboje bylibyśmy zdenerwowani, gdyby któreś z nas w tym momencie związało się z kimś innym.

Właściwie ja wiedzieć bylibyśmy zdenerwowani. Jesteśmy wyłączni. Po prostu nigdy nie powiedzieliśmy tego na głos. Nie musimy tego określać. Możemy po prostu zrozumieć, że to prawda — jesteśmy na tej samej stronie.

21:00.

Jutro wyjeżdżam na weekendową wycieczkę z kilkoma przyjaciółmi. Kendall nie jedzie, więc dzisiaj widzę ją po raz ostatni. Pożegnanie – nawet gdybyśmy byli osobno tylko przez dwa dni – jest o wiele bardziej bolesne, niż się spodziewałem. W tym momencie nagle uświadamiam sobie, jak bardzo bym za nią tęskniła. Przytulamy się i całuję ją w policzek.

Jasne, technicznie rzecz biorąc, nie jest moją dziewczyną. Ale kiedy patrzę wstecz na moje ostatnie trzy związki, nigdy nie było mi tak smutno pożegnać się na weekend. To znaczy dla mnie więcej niż jakakolwiek wytwórnia.

Crush Diaries to cykliczna kolumna Seventeen.com, w której dajemy Ci wgląd w życie miłosne prawdziwych dziewczyn — czasami romantycznych, czasami bolesnych, zawsze szczerych. Chcesz dzielić tydzień w swoim życiu? Wyślij e-mailem [email protected].

[contentlinks align='left' textonly='false' numbered='false' headline='Powiązany%20historia' customtitles='The%20Summer%20Crush%20Kto%20Prawie%20Zrujnowany%20My%20Przyjaźń' customimages='' content='artykuł.41997']

Hannah Orenstein jest pisarką w Seventeen.com. Śledź ją dalej Świergot oraz Instagram.