Dawn: To koniec drogi

Jest 2 marca 2009. 01:41. Siedzę na łóżku z opuchniętymi oczami, ze złamanym sercem, w moim malutkim i dość zabałaganionym pokoju w akademiku. Siedzę tutaj o 1:43 nad ranem, słucham CD, które dał mi dziadek, tęsknię za mocnym uściskiem obu rąk i ogórkiem, trochę rada od babci dla chłopca, piskliwy dźwięk Jamiego mówiącego „Tisttterrrr”, banalny żart od taty i „Mamusia kocha ty".

Ale oto jestem. 1:44 rano. Sam. Z myślami o tych wszystkich rzeczach, które wywołują słaby uśmiech na mojej czerwonej i spuchniętej twarzy.

Zerwania nigdy nie są zabawne, a na studiach jest to tylko trudniejsze, ponieważ jesteś tak daleko od ludzi, którzy zawsze będą tam, bez względu na wszystko. Niezależnie od tego, czy to ty rozstałeś się z nim, czy za obopólną zgodą, to jest do bani. Nie jestem do końca pewien, do jakiej kategorii należy moja. Zacząłem od „Jeśli zamierzasz mnie tak traktować, to już koniec”, a potem dodał „Myślę, że i tak potrzebujemy przerwy”. Więc po prostu się poprawię i powiem, że to zrobiłem.

Wydaje mi się, że notorycznie szukam naprawdę dobrych facetów, co prawdopodobnie sprawia, że ​​jest to jeszcze trudniejsze, ponieważ między zerwaniami jest znaczna przerwa czasowa. Ten jest jednak inny. Nie straciłam chłopaka, straciłam najlepszego przyjaciela.

Czas Świt, czas.

To może trwać kilka godzin lub w nieskończoność. Na razie zamierzam zaakceptować złamane serce, idź dalej.
Więc znowu tu jestem...

A jeśli latam solo, to przynajmniej latam za darmo

Spędziłem dzień wypłakając oczy. Muszę to zrobić, póki mogę, ponieważ pozwalam sobie tylko na 3 dni, aby płakać nad tym. Zrobiłem sobie postanowienie noworoczne i nawet jeśli będzie bolało, pójdę za nim. Pozwolę chłopcu, aby mnie uszczęśliwił, ale NIE pozwolę chłopcu decydować o moim szczęściu. Więc na razie będę tylko oddychać, słuchać niebieskiej trawy Papas i cieszyć się moją książką „30 Day Heartbreak Cure”, którą pożyczyła mi Jenna. Pierwszy krok zrobiłem o 1:54, wyłączając rozmowę Skype z Randym, obok którego śpię każdej nocy. Muszę to zrobić dla siebie. Mam teraz na czym się skupić. Szkoła (jutro test z rachunku różniczkowego, ugh), próby kibicowania itp. Jeśli zdecyduje, że nie chce mnie z powrotem, niech tak będzie. Sprawię, że tego pożałuje.

Więc teraz o 1:56. Zamierzam zrobić coś produktywnego, zamiast leżeć w łóżku, całkowicie rozbudzona, dając sobie możliwość wypłakania się z serca. Może zacznę od sprzątania.

To nowy początek, prawda? Równie dobrze mógłby uderzyć w ziemię z czystym pokojem.

Witam na początku końca mojego złamanego serca.

„Dzisiaj kocham i szanuję siebie na tyle, by rozpocząć proces uzdrawiania. Przez następne trzydzieści dni zobowiązuję się do nauki i rozwoju oraz pamiętania, jak świętować moją zdolność do pójścia do przodu jeszcze mocniej i lepiej niż byłem wcześniej. W międzyczasie będę wdzięczna za każdą łzę, którą wypłakuję, ponieważ każda łza jest moim smutkiem opuszczającym mojego ducha, by zostać zastąpionym miłością, radością i łaską wewnętrznego spokoju.”

- 30-dniowe lekarstwo na złamane serce