Jak radzić sobie z wizytą w domu?

Chociaż nie chciałem wracać do domu w ten weekend, wiedziałem, że muszę. To był wielki występ mojej młodszej siostry w Dziadku do orzechów - i pierwszy, który ja nie zrobi? być w. Wraz z moją siostrą wszyscy moi pozostali przyjaciele, którzy jeszcze nie ukończyli szkoły, tańczyliby w przedstawieniu, które jest… tak blisko do mojego serca.

Dziwnie było być na widowni zamiast na scenie. To sprawiło, że tęskniłem za tańcem więc dużo. O tej porze roku każdy rok, moje życie będzie pochłonięte tańcem. Krwawe palce u nóg, dużo potu, a czasem łez – dążenie do perfekcyjnego wykonania.

Kiedy dotarłem do teatru, poszedłem prosto za kulisy. Wpadłem na tak wiele znajomych twarzy i zadano mi te same pytania w kółko, i
nad ponownie! (Jak w szkole? Czy to kochasz? itp.) Ale nie przeszkadzało mi to - po prostu dobrze było wrócić! Życzyłem wszystkim szczęścia, pomagałem przy kostiumach i fryzurach, oglądałem ze skrzydeł z moją dobrą przyjaciółką Liz - ukończyła ze mną szkołę w zeszłym roku. Dziewczyny dały kolejny piękny pokaz!

Do następnego występu siedziałem na widowni. Przed rozpoczęciem spektaklu Liz i ja wspominałyśmy poprzednie lata; tańczymy razem od 13 lat! Kiedy zasłony się podniosły, dostałem dreszczy. Małe dziewczynki, których uczyłem, nie były już takie małe! Nie mogłem uwierzyć, jak niesamowity wszyscy dostali!

Po koncercie wróciliśmy do Qu! Nie wróciłem aż do 11 tej nocy... i jeszcze 3 godziny pracy! Och, sztuka zwlekania...

Pamiętaj o marzeniu!

Diana

PS: Oto zdjęcie, na którym pracuję jako arabska królowa w Dziadku do orzechów w zeszłym roku!