BTS zasługują na Grammy, ale czy Grammy zasługują na BTS?

Minął rok, odkąd BTS przegrali swój pierwszy wyścig Grammy, a ich oddana grupa fanów, ARMY, nadal jest zakłopotana. Słodko-gorzkie uczucie oglądania południowokoreańskiego boysbandu wreszcie być uznanym przez Akademię Nagraniową – obie z nominacją za najlepszy występ w duecie/grupie pop i zaproszenie do występu na scenie – ale szybko pominięto, bo prawdziwe trofeum jest wciąż namacalne wśród zagorzałych fanów K-popu. Reakcja jest zrozumiała: BTS zostali wychwalani krytycznym i komercyjnym sukcesem, w tym zdobywaniem nagród na innych ceremoniach, ale zostali konsekwentnie odsunięci na bok przez Grammy w Stanach.

Możesz myśleć: czemu? Jak mógłby przegrać taki mega hit jak „Dynamit”? W końcu piosenka była jednym z najlepiej sprzedających się i najczęściej pobieranych singli roku i spędziła zdumiewające 32 kolejne tygodnie na liście Billboard Top 100. Był to również cud kulturowy: dźwiękowy przypływ serotoniny, który został dostarczony w środku globalnego kryzysu; bardzo potrzebne przypomnienie głęboko emocjonalnej, transformacyjnej mocy muzyki – probierz popowy utwór który sprawił, że świat znów zaczął tańczyć i uśmiechać się po wielu bardzo stresujących miesiącach straty, izolacji i rozpacz.

Jedna z teorii wskazuje na powszechne odrzucanie zespołów chłopięcych i dziewczęcych, które dominują w pejzażu muzyki pop. „Wydaje mi się, że [atak BTS] był spowodowany nastawieniem Grammy do nastolatek popowych i/lub dziewczęcych zespołów” — mówi dr Gyu Tag Lee, profesor nadzwyczajny kulturoznawstwa, krytyki medialnej, muzyki popularnej, K-popu i hallyu na Uniwersytecie George’a Masona Korea. Wskazuje, że największe światowe sukcesy młodzieżowe zespoły popowe, takie jak New Kids On The Block, The Backstreet Boys, NSYNC, the Spice Girls i One Direction również nie wygrały znaczących kategorii na Grammy, chociaż kilka zostało nominowanych. „Są pomijane, mimo że ich wartości społeczne, kulturowe, a nawet polityczne są inne”.

Rzeczywiście, BTS jest inny. Udało im się rozwinąć projekt boysbandu i stać się jedynymi w życiu popowymi molochami, równoważąc artystyczną satysfakcję z komercyjnym sukcesem. Boy band, tak, ale też grupa artystów, autorów piosenek, tancerzy i producentów, których uzależniające bity, genialne teksty, i miodowe wokale stworzyły ważną muzykę, która nabiera rozbieżności społeczno-ekonomicznej i złożonej psychologii Junga. Stworzyli wielowymiarową, zachodzącą na siebie fikcyjną fabułę, która czułaby się jak w domu w MCU, jednocześnie wnosząc swój wkład około 5 miliardów dolarów rocznie do PKB Korei Południowej. „BTS – i ogólnie K-pop – nie były uważane za muzykę wysokiej jakości, ale za coś w rodzaju „bubblegum popu” lub muzyki, którą lubią tylko niektórzy zagorzali fani” – dodaje Lee. „Jednak wygrana Grammy może udowodnić, że jest to znaczący fenomen kulturowy ze świetną muzyką do startu”.

A jednak istnieje inna, dość niefortunna, teoria o tym, dlaczego pozornie niepowstrzymany „Dynamite” został pominięty na Grammy: rasizm.

---

Historia kontrowersji

Atak BTS nie był pierwszym przypadkiem, w którym Grammy została oskarżona o rasizm lub ksenofobię. Akademia Nagrania ma podejrzaną historię pomijania artystów kolorowych na rzecz ich białych odpowiedników. W ciągu 64 lat istnienia tylko jedna piosenka hip-hopowa została nagrodzona tytułem Piosenki Roku, a tylko 10 czarnoskórych artystów wygrało Album Roku.

Jest też ta niepokojąca lista artystów, którzy odnieśli duże sukcesy — zwłaszcza czarnoskórych — którzy nigdy nie otrzymali nagroda Grammy, która powraca co roku, wyraźne przypomnienie, jak daleko są wyróżnienia od kultury stosowność. Tupac Shakur, przez wielu uważany za najlepszego rapera wszechczasów, zdobył sześć nominacji, ale nigdy nie wygrał, podobnie jak Notorious B.I.G. Snoop Dogg ma 16 nominacji, ale nie wygrywa; Run-D.M.C. otrzymał nagrodę za całokształt twórczości w 2016 roku, ale żadnych innych statuetek; podobnie Jimi Hendrix otrzymał nagrodę za całokształt twórczości w 1992 roku, ale nigdy nie wygrał. Ze swojej strony Diana Ross była nominowana 12 razy (prawie co roku od 1970 do 1982) bez nagrody, aż do jej nagrody za całokształt twórczości w 2012 roku. Grammy uważa się za prestiżową ceremonię wręczenia nagród branżowych, ale czy przy tak wielu ślepych punktach jest to rzeczywiście barometr wielkości?

Grammy uważa się za prestiżową ceremonię wręczenia nagród branżowych, ale czy przy tak wielu ślepych punktach jest to rzeczywiście barometr wielkości?

„Wiele programów z nagrodami ma ten problem, w którym nieświadome i świadome uprzedzenia rasowe są tak głęboko zakorzenione w naszej kulturze że nigdy nie było momentu introspekcji”, wyjaśnia dyrektor ds. mediów i długoletni dziennikarz rozrywkowy Geneva S. Tomasz. „Jest tak wiele instytucjonalnych, systemowych podstaw w sposobie, w jaki mniejszości zostały utworzone, aby jakościowo przegrywać w muzyce. Kiedy mówimy o sposobie pomiaru muzyki, używamy miernika sprzedaży. Jak „sprzedajesz”, gdy jesteś systematycznie powstrzymywany? Bez względu na to, czy nie ma budżetu promocyjnego, wytwórnia nie inwestuje w Ciebie, nie otrzymujesz takiego samego budżetu na zwiedzanie Budżety teledysków innych wykonawców lub radio nie będzie odtwarzać twoich piosenek, ponieważ śpiewasz coś, co jest brane pod uwagę różne. To jest dziedzictwo i historia tej firmy, którą trzeba rozpakować”.

Ale kultura streamingu trochę zdemokratyzowała branżę. „To sprawia, że ​​te symboliczne mury zawalają się, więc teraz istnieje prawie nieodłączna słuszność” – mówi Thomas. „Ale kiedy myślimy o dyrektorach i potężnych graczach, którzy prowadzą biznes muzyczny — szefach wytwórni, szefach streamingu, ludzie, którzy stoją za instytucjami medialnymi, którzy mówią, że to dobra piosenka lub to zła piosenka – musimy skonfrontować że. Kiedy rozrachunki rasowe wpłyną na biznes muzyczny?”

Krytycy oskarżyli również Grammy o tworzenie kategorii dla czarnoskórych wykonawców i nominowanie tam artystów, zamiast nominowania ich w głównych kategoriach, takich jak Artysta lub Album Roku. W ciągu ostatnich 10 lat do Albumu Roku nominowano mniej niż 20 artystów o innym kolorze skóry. "Tych," pisze badacz muzyki i redaktora zarządzającego MusiQology, Johna Vilanova, „jedynym zwycięzcą był Herbie Hancock w 2008 roku. Jego album był zbiorem coverów piosenek białej artystki folkowej Joni Mitchell.”

John Legend powtórzył ten sentyment, kiedy… powiedział Tygodnik Rozrywka”, „sednem sprawy jest to, że jest prawie niemożliwe, aby czarny artysta wygrał Album Roku. To jak, ile lat mamy, żeby Beyoncé została zlekceważona? Rzeczywiście, Queen B ma najbardziej imponujący rekord pod względem liczby wygranych przez kobietę Grammy z oszałamiającą liczbą 28 trofeów, ale przede wszystkim wygrała tylko raz w kategorii „głównej”: w 2009 roku „Single Ladies” została wybrana Piosenką Roku. Prawie wszystkie jej inne gramofony należą do kategorii R&B. W jednym z najbardziej kontrowersyjnych momentów Grammy, przełomowy album Beyoncé z 2016 roku Lemoniada wygrał Best Urban Contemporary Album, a Adele zabrała do domu upragniony Album Roku za 25.

„Kiedy myślimy o wpływie, jaki Beyoncé wywarła na globalną kulturę i że większość jej wygranych Grammy dotyczy kategorii R&B, jest to bardzo ograniczające”, mówi Thomas. Jest to jednak kolejny relikt instytucji; według Thomasa istnieje „rasowy system kastowy ze sposobem, w jaki klasyfikujemy muzykę”. Wyjaśnia: „Historycznie istniałby wykres o nazwie „Black Singles”, a teraz nazywamy tę muzykę „miejska”. Przez dziesięciolecia taka była klasyfikacja dla czarnej muzyki”.

„Kiedy renomowane dzieła stworzone przez urasowionych artystów są honorowane tylko w kategoriach zakodowanych dla ich ras i systematycznie przekazywane raz za razem dla uznania w głównym nurcie, jest to sprzeczne z wbudowanym uprzedzeniem, które wyklucza, że ​​nie-biała doskonałość jest rozpatrywana na tych samych warunkach, co biała doskonałość ”- Vilanova podsumowuje. „Wielu ludzi o dobrych intencjach często ma trudności ze zrozumieniem, jak wygląda systemowy rasizm…ten tak wygląda rasizm systemowy”.

---

Reakcja i bojkoty

Nominacje do nagrody Grammy w 2021 roku natychmiast pogrążyły się w kontrowersji, gdy The Weeknd uznał, że wystarczy. Po rekordowym albumie Po godzinach a piosenka z listy przebojów „Blinding Lights” nie otrzymała ani jednej nominacji, publicznie skarcił galę rozdania nagród, ślubując zbojkotować nadchodzącą ceremonię i wszystkie przyszłe koncerty, nie wykonując już ani nie przesyłając swojej muzyki do namysł. „Grammy pozostają skorumpowane” on tweetował. „Jesteś winien mi, moim fanom i przejrzystości branży…”

Bojkot The Weeknd wywołał reakcję łańcuchową. Jak w zegarku, wielu znanych muzyków albo wycofało swoją muzykę, albo zadeklarowało solidarność z artystą, m.in. Nicki Minaj, Ariana Grande, Kid Cudi, Drake, Doja Cat i Zayn Malik, którzy szczególnie tweetował jego pogarda: „@recordingacad poruszają się w calach, a my musimy poruszać się w milach. Utrzymuję presję i walczę o przejrzystość i włączenie. Musimy upewnić się, że honorujemy i świętujemy „twórczą doskonałość” WSZYSTKICH. Zakończ tajne komitety. Do tego czasu… #fuckthegrammys”.

To syrena wzywająca do przejrzystości jest dokładnie tym, czego potrzebuje Grammy, mówi Thomas. „Grammy przechodzą ogromny rebranding — są w trasie, której celem jest wiarygodność, aby odzyskać szacunek i wiarygodność społeczności artystów. A konsumenci zasługują na pewien poziom przejrzystości, jeśli chcesz również odzyskać oglądalność”.

---

Pogoń za siłą

Jednym z głównych grzechów przemysłu rozrywkowego – i tym, który najbardziej marudzi pióra fanów – jest pogoń za wpływami. Kiedy BTS przegrali w 2021 roku, ARMY oskarżało Grammy o używanie BTS jako słodyczy aby zwiększyć oglądalność, zyskując popularność #scammys przez kilka dni po emisji. Trudne do udowodnienia oskarżenie, ale jeszcze trudniejsze do zakwestionowania. Wydaje się, że zeszłoroczny plan marketingowy Grammy został zbudowany na fundamencie BTS i ich legendarnej rzeszy fanów. Ich imiona i twarze pojawiały się na reklamach w tygodniach poprzedzających wydarzenie i prawie w każdej reklamie przerwa w prawie czterogodzinnym programie z obietnicą „Coming up next: BTS!” Ale chodzi o to, że nie pojawiały się następny; podchodzili jako ostatni. Występ grupy był finałem audycji, całkowicie zamykając program. Co więcej, kategoria nominacji BTS nie została nawet uwzględniona w transmisji na żywo, ale pojawiła się w transmisji internetowej przed seansem, który niemal gwarantował, że fani będą tkwić przy ekranach na kilka godzin, czekając na wielki moment na ekranie, aby chodź. Posunięcie to zostało potępione przez ARMY jako sprytny sposób na wyciśnięcie liczby widzów Grammy – właśnie tych, które spadały od lat.

Kiedy opadł kurz, oceny Grammy w 2021 r. spadły o 53 procent rok do roku do zgłosiło 8,8 mln widzów, według Statysty. Tymczasem senny BTS transmitowany na żywo z Seulu po koncercie. 17-minutowy film zatytułowany „To koniec!!!” pozostaje na południowokoreańskim streamerze wideo na żywo V-Live z ponad 14 milionów wyświetleń (i liczenia).

„To taktyka marketingowa i promocyjna, która od dziesięcioleci jest wykorzystywana przez Grammy i wiele innych nagród”, wyjaśnia Thomas, potwierdzając teorię ARMY.

Chociaż nigdy nie mówiła o tym publicznie, wydaje się, że Beyoncé stała się ekspertem w unikaniu nagród w pogoni za wpływami. W 2021 roku odmówiła występu na Grammy i do dnia poprzedzającego transmisję w Akademii potwierdził ją jako nie-show, mimo że poprowadziła nominacje wieczoru dziewięcioma skinieniem głowy. „To niefortunne, ponieważ jest tak dużą częścią Akademii Nagraniowej” – powiedział wtedy dyrektor generalny Grammy, Harvey Mason Jr. „Szczerze żałujemy, że nie mamy jej na scenie”.

Skręt fabuły: Beyoncé i JAY-Z zrobili brać udział. Gdy Megan Thee Stallion wykonała „Savage”, nagroda Grammy dotarła do publiczności, aby ujawnić, że Bey przybyła, aby wesprzeć swojego współpracownika. Trzeba się zastanowić, czy to posunięcie było strategiczne, by iść po linii wspierania teksańskiego rapera, ale… sterylizacja działu marketingu Grammy przed wykorzystywaniem jej i jej męża jako komercyjnych przyciągania do wabienia widzów.

Należy zauważyć, że JAY-Z przez lata bojkotował Grammy, a nawet odniósł się do swojej pogardy z powodu utraty wszystkich ośmiu nominacji do swojego chwalonego przez krytyków albumu 4:44 w tekście „Apeshit” z 2018 roku: „Tell the Grammys fuck this 0 for 8 shit / Czy kiedykolwiek widziałeś tłum w apeshit?” Ostatecznie wrócił do wesprzyj swoją żonę Beyoncé, wyjaśniając: „Nie wróciłem aż do 2004 roku, kiedy piękna, młoda dama, którą bardzo kocham, miała solowy album i zdałem sobie sprawę, „Człowieku, sztuka jest super subiektywna i wszyscy starają się jak najlepiej, a Akademia, oni są ludźmi jak my i głosują na rzeczy, które im się podobają i to jest subiektywny," według ABC.

---

Odcienie optymizmu

Na szczęście istnieją powody, by mieć nadzieję, że Akademia Nagraniowa wreszcie zaczyna słuchać krytyków i wprowadzać zmiany.

W 2020 roku Grammy usunęło słowo „miejski” z tytułów kategorii – ruch, który wydawał się prawie mimo to bezpośrednia reakcja na krytykę Tylera the Creatora, gdy zabrał do domu nagrodę za najlepszy album rapowy 2019 IGORA będąc odejściem od jego poprzednich rekordów. „To do bani, że za każdym razem, gdy my – i mam na myśli facetów, którzy wyglądają jak ja – robimy cokolwiek, co wiąże się z naginaniem gatunku lub cokolwiek, zawsze umieszczamy to w kategorii rapowej lub miejskiej” – powiedział. według Różnorodność. „I nie lubię tego słowa „miejskiego” – dodał.

Kolejny ogromny powód do optymizmu: kierownictwo Akademii Nagrań przekształciło się i obejmuje sprawdzonych adwokatów. W 2020 roku producent muzyczny Harvey Mason Jr. został pierwszym czarnym człowiekiem, który otrzymał tytuł CEO. Ogłoszenie pojawiło się kilka tygodni po tym, jak organizacja zagłosowała za usunięciem anonimowej weryfikacji nominacji komisje – niezwykle kontrowersyjne i rzekomo skorumpowane jury, które decydowało o rozważanych artystach za najważniejsze nagrody. W 2021 r. Valeisha Butterfield Jones awansowała z nominacji na pierwszą w historii nagrodę Grammy Chief Diversity & Inclusion Officer na współprzewodniczącą, obok Panosa A. Panay.

Te strategiczne posunięcia zapowiadają sejsmiczną zmianę w kierunku pozytywnych zmian, mówi Thomas. „Wierzę, że [nowi zatrudnieni] będą wywierać wpływ, ale ta instytucja musi ich wspierać. Musimy owinąć ramiona wokół tych twórców zmian. Ich cele muszą być forsowane i wspierane”.

---

Myśli zamykające

Zostało kilka godzin na spekulowanie, jaki będzie los BTS Grammy (grupa jest ponownie nominowana do nagrody Najlepszy występ w duecie/grupie Pop – tym razem dla ich singla „Butter”), najlepsze, co fani mogą zrobić, to kontynuować drżenie.

Jeśli BTS wygra, będzie to sygnał historycznego i kulturowego zwycięstwa, które wisi nad branżą. „Wygrana pokazałaby, że Grammy wreszcie otwiera swoje drzwi dla muzyki nieanglojęzycznej i niezachodniej i uznaje ją za coś ważnego i znaczącego” – mówi Lee.

A jeśli nie, cóż, sukces grupy stoi sam w sobie. Jak powiedział frontman BTS RM USA dziś przed zeszłorocznym show: „Jest tak wiele błogosławieństw, które mogliśmy otrzymać przez te osiem lat, ale myślę, że dla cała podróż, najlepsze szczęście, jakie kiedykolwiek mieliśmy, to to, że wszyscy mamy was na całym świecie” – powiedział, odnosząc się do BTS Fani. „Więc proszę, nie zapominaj, że bez względu na to, czy zdobędziemy Grammy, czy nie, dostaliśmy już to, czego chcieliśmy, i dostaliśmy ciebie, co oznacza, że ​​dostaliśmy wszystko”.

W rzeczywistości, pomimo wyników, BTS ma już zaplanowane afterparty. Będą razem z ARMY podczas czterodniowej rezydencji w Las Vegas, jako główna gwiazda stadionu Allegiant, miejsca na 65 000 miejsc, które wyprzedano w ciągu kilku sekund podczas przedsprzedaży. W tym, co wydaje się dodatkowym flexem, fani overflow będą oglądać transmisję na żywo w sąsiednim MGM Grand Garden Arena – tym samym miejscu, w którym odbędą się Grammy.

Koncerty mają być zwycięskim okrążeniem dla BTS, ale jeśli historia się powtórzy, a grupa zostanie ponownie zlekceważona, bądźcie spokojni zrobią to, co robią zawsze: zamienią tę porażkę w motywację do wykucia kolejnego arcydzieła i zrekrutują swoich wątpiących w ich ARMIA. Gładki jak masło.