2Sep
Seventeen wybiera produkty, które naszym zdaniem pokochasz najbardziej. Możemy zarabiać prowizję za linki na tej stronie.
Jeśli zobaczę jeszcze jeden formularz do wypełnienia, zacznę krzyczeć. Jeśli zobaczę jeszcze jedną formę historii osobistej, zacznę krzyczeć. Jeśli zobaczę jeszcze jedną aplikację, będę płakać, a potem pewnie krzyczę. Zgadza się, jestem w środku szaleństwa aplikacyjnego i myślę sobie, Czy nie skończyłem z tym, kiedy złożyłem podanie na studia? Najwyraźniej nie.
W przyszłym roku będę juniorem i aplikuję na studia za granicą. Niestety, każdy program za granicą wiąże się z bardzo ciężkim procesem aplikacyjnym. Nie chodzi o to, że nie potrafię docenić selektywności; Po prostu nie rozumiem, jak mam „zdefiniować” siebie „w 300 słowach lub mniej”. Szczerze mówiąc, nie sądzę, żebym się zdefiniował, kiedy skończę 80 lat, nie mówiąc już o jednym lub dwóch akapitach.
Jakieś pomysły na przetrwanie aplikacji? Powiem ci moje, jeśli powiesz mi swoje!
1. Nie martw się tak bardzo o to, co wszyscy robią w swoich aplikacjach. Bycie wyjątkowym sprawia, że zapadasz w pamięć, a w zalewie aplikacji bycie zapadającym w pamięć ma kluczowe znaczenie.
2. Nie nastawiaj się całkowicie na jedną szkołę/program. Chcę wyjechać za granicę z bardzo konkurencyjnym programem w Maroku. Muszę ciągle przypominać sobie o wszystkich innych fantastycznych opcjach. Robienie tego przypomina mi, aby dać każdej aplikacji czas, na jaki zasługuje, i pozostawić otwarte opcje.
3. Spróbuj się dobrze bawić! Początek mojego eseju na studiach brzmiał: „Będę aktorką, aktywistką, poetką, scenarzystką, powieściopisarzem z siedmioma domami, dwójką dzieci, trójką adoptowanych dzieci, pięcioma mężami... Więc zlekceważę ciebie i twoje białe płoty. Moje wyobrażenia są większe niż Ameryka i jej marzenia”.
Miłego pisania, CG!
Carina K.
Stażysta redakcyjny
