Jestem studentem drugiego roku i startuję do biura

Większość studentów spędza całe dnie na myśleniu o zajęciach, imprezach lub stażach, ale Bushra Amiwala ma teraz zdanie na większe rzeczy. Drugi student Uniwersytetu DePaul ubiega się o miejsce w Radzie Komisarzy Hrabstwa Cook w stanie Illinois i będzie musiał stawić czoła wobec urzędującego (który sprawuje tę funkcję od 16 lat) i innego kandydata w prawyborach, które odbyły się 20 marca, 2018. Oto, jak zaczęła i jak to jest ubiegać się o urząd.

Latem 2016 roku wielu przyjaciół mówiło mi, że będą głosować na Donalda Trumpa na naszego prezydenta. Jako muzułmanka nosząca hidżab nie miało to dla mnie sensu. Chciałem wiedzieć, co to znaczy być republikaninem, i pojawiła się możliwość pracy dla mojego ówczesnego senatora, republikanina Marka Kirka.

Jako stażysta terenowy do moich obowiązków należała praca w społeczności, próba oszacowania zainteresowania potencjalnych wyborców i zorientowania się, jakie kwestie są dla nich najważniejsze. Jednym ze sposobów, w jaki starałem się to osiągnąć, było zadawanie ludziom pięciu pytań z ankiety, wokół których zespół Kirka miałby wydać politykę. Pierwsze pytanie na tej liście brzmiało: „W skali od 1 do 10, jak przerażający jesteś w związku z islamskim atakiem terrorystycznym na ziemię amerykańską?” I miałem na sobie hidżab! Większość ludzi robiłaby coś dziwnego ustami, rozglądała się i śmiała nieprzyjemnie, a potem mówiła: „Dziesięć, bardzo przerażająca”. i zdał sobie sprawę, że brak widoczności muzułmanów w polityce doprowadził do tego, że ludzie mają kojarzoną z nami ideę strachu – to strach przed nieznany.

Trzy miesiące po kampanii dostałem telefon z biura senatora. Powiedzieli, że zastanawiają się nad swoim zespołem stażystów i zdali sobie sprawę, że zebrałem najwięcej wyników ankiet, co oznacza, że ​​wiedziałem, jak łatwo komunikować się z ludźmi. Powiedzieli mi, że obecny przywódca komisji demokratycznej odejdzie z rad komisarzy hrabstwa Cook po 16 latach i że wystarczy mieć 18 lat, aby ubiegać się o to stanowisko. Zasadniczo wpadli na pomysł, że i powinien działać.

Na początku nie powiedziałem tak. Zawsze unikałem polityki, ponieważ ludzie mówią: „Politycy są skorumpowani, nieuczciwi i niegodny zaufania. Nie chcesz być jednym z nich!” To było zniechęcające. Ale każda sprawa, na której mi zależało (w tym edukacja, opieka zdrowotna i podatki od nieruchomości) miała element polityczny – więc wiedziałem, że muszę zwracać na to uwagę. Wtedy zdałem sobie sprawę, że możemy zmienić to, co to znaczy być politykiem w Ameryce. Bycie członkiem Rady Komisarzy Hrabstwa Cook to praca w niepełnym wymiarze godzin — musisz uczestniczyć w 22 posiedzeniach zarządu rocznie. Ponieważ wciąż jestem studentem, wydawało mi się, że to praktyczne miejsce na początek. Mój głos może służyć jako głos dla wszystkich imigrantów, uchodźców lub osób pochodzących z rodzin o niskich dochodach, milenialsów i młodych ludzi oraz kobiet.

Kilka miesięcy później zadzwoniłem do biura senatora i powiedziałem: „Tak, chcę startować, czy wszyscy mnie poprzecie?” i zasadniczo powiedzieli: „Cholera, nie! Działasz jako Demokrata!” Pomyślałem: „Och strzelaj, prawda”, co pokazuje, jak naiwny byłem w tamtym czasie.

Kiedy zdecydowałem się biegać, byłem naprawdę przerażony — mój adres jest teraz informacją publiczną. Zeszłego lata dostałem odręcznie napisany list, w którym było napisane: „Nie wdrażaj prawa szariatu na poziomie hrabstwa, a uzyskasz moje wsparcie”. I kiedy TerazTen opublikował film o mnie, pojawiły się komentarze mówiące, że powinienem ubiegać się o urząd we własnym kraju (urodziłem się i wychowałem w Stanach Zjednoczonych Stany)! Ale potem zauważyłem, że niektórzy ludzie, którzy pisali o mojej kandydaturze, pochodzili z Teksasu i uznałem to za pochlebne. Ludzie w Teksasie słyszeli o mnie? Dobra robota!

Naprawdę trudno było pogodzić studia i kampanie. Masz 17 godzin dziennie, a ja spędzam sześć z nich na zajęciach. Mam zajęcia dwa razy w tygodniu i chodzę też na zajęcia online, które zdecydowałem się na większą elastyczność. Kiedy zaczynałam kampanię, byłam wystawą jednoosobową. Nie miałem nikogo, kto by mnie wspierał, nie było zespołu, o którym można by mówić. Wstydziłem się poprosić kogoś o pomoc i pracę za darmo. Ale od tego czasu przeszedłem długą drogę. Mogłem obsadzić kampanię wolontariuszami, którzy poświęcają swój czas, wysiłek i energię tylko dlatego, że we mnie wierzą. Zawsze dziwię się, gdy ludzie pytają: „Ile pieniędzy możesz zebrać?” Zdałem sobie sprawę, że pieniądze legitymizują twoją kandydaturę. W styczniu miałem zbiórkę pieniędzy i rezerwując miejsce wydarzenia, spodziewałem się 150 osób. W końcu 350 osób kupiło bilety i pojawiło się 410 osób! Pieniądze, które zebrałem, przeznaczone były na wysyłki. Każda przesyłka kosztuje mnie 50 centów i muszę wysłać 100 000 sztuk. Zrobić matematykę.

Jako kandydatka nauczyłam się, że trzeba mieć grubą skórę. Podczas jednego wydarzenia przeciwnik przekręcił niektóre z moich doświadczeń dla własnej korzyści. To było krępujące — rozglądasz się po pokoju i jest około 500 osób, które właśnie usłyszały, jak powiedział coś, w co prawdopodobnie wierzą, nawet jeśli to nieprawda. Naprawdę łatwo jest pozwolić, aby jeden negatywny komentarz przytłoczył setki pozytywnych, ale musisz umieć spojrzeć na to inaczej. To, co naprawdę mnie napędza, to fala wsparcia. Każdego dnia mogę otworzyć moją stronę na Facebooku, aby otrzymywać wiadomości od młodych dziewcząt lub ich mam mówiących: „Moja córka cię podziwia”. Jak dzieciaku, zawsze myślałem, że musisz być wzorem, aby to zrobić, ale zobaczenie, że inteligencja i pasja mnie tu przywiodły, jest takie upokorzenie.

Bez względu na to, co się wydarzy w wyborach, udało mi się pokazać ludziom, że jeśli twoje serce jest we właściwym miejscu, pracujesz aby coś zmienić, a walczysz o właściwe przyczyny i pozytywną zmianę, zobaczysz wyniki w jeden sposób lub inne. Każdy ma moc, czy to w naszych głosach, czy w naszych działaniach – po prostu używaj jej dla dobra, a dobre rzeczy na pewno się wydarzą.