Andrea Cuttler blogt over schoonheidsvredesdag

Gelukkig Dag van de schoonheid van de vrede, lezers! De dag van de uitdaging is aangebroken (en grotendeels voorbij!), praktisch zonder problemen. Na nog een extra (en heerlijke!) 20 minuten uitgeslapen te hebben, ging ik me klaarmaken voor de komende dag. Door make-up uit mijn routine te verwijderen, realiseerde ik me hoe moeiteloos mijn ochtenden konden zijn!

Ik keek toevallig in de spiegel voordat ik mijn appartement verliet, toen er iets grappigs gebeurde - mijn eerste instinct was om mezelf uit elkaar te scheuren. Gedachten schoten door mijn hoofd: mijn ogen zien er vermoeid uit, mijn huid is bleek, mijn lippen zijn gebarsten. Na 30 seconden nitpicking herinnerde ik me waar ik de hele week over had geschreven en besloot op dat moment dat ik het gewoon moest doen. STOP.

En dat deed ik, terwijl ik de deur uitliep met het idee dat het leven te kort is om je zorgen te maken over elk puistje of droog plekje op de huid. Het is zo gemakkelijk om geobsedeerd te raken door ons uiterlijk en elke fout te proberen op te lossen. Hoewel ik een beetje aarzelde om het huis make-up gratis achter te laten (er zijn gebreken voor de grote stad om te zien!), wist ik wat ik moest doen.

Aan het eind van de dag moet ik toegeven dat zowel de ochtend als de middag een behoorlijk anticlimax zijn geweest, en ik bedoel dat in de best mogelijke manier! Op het werk is alles hetzelfde geweest; het is onnodig om te zeggen dat geen ziel zich realiseerde dat ik er anders uitzag, en dat was de boost van vertrouwen die ik nodig had.

Al met al denk ik dat het vandaag ging over zeggen "who cares" en onszelf zijn. Er zijn zoveel belangrijkere eigenschappen dan hoe we er aan de buitenkant uitzien. Het is wat we doen en wie we zijn als mensen die er echt toe doen. En geloof me, meiden, met een beetje vertrouwen kom je een heel eind. Want als je dat eenmaal hebt, zal iedereen het merken: het geeft een betere glans dan zelfs de eersteklas bronzers kunnen.

Xo, Andrea