Longkanker Bewustzijnsmaand

November is Longkanker Bewustzijn maand, dus ik heb besloten om dit bericht op te dragen aan mijn oma Kunkel, een van de sterkste vrouwen die ik ken, en iemand die momenteel tegen longkanker vecht :( Ik draag dit ook op aan alle anderen die met dezelfde beproeving worden geconfronteerd. Eerder dit jaar werd bij mijn oma longkanker vastgesteld - nieuws dat ons allemaal verwoestte. In tegenstelling tot mij was ze niet bang; ze werd geconfronteerd met haar ziekte en ze vecht er nog steeds tegen. Ik weet nog dat ik er voor het eerst over hoorde... Ik was verdoofd. Ze was zo gezond als een os! En voor een oma was ze nog steeds mooi foxy:) Ik bedoel, we kunnen haar niet innemen zonder dat ze wordt aangevallen door andere opa's... het is erg grappig. Ik dwaal af...

Het werd erger voor mij toen het nieuws steeds nijpender werd, omdat ze niet in aanmerking kwam voor een operatie, dus ze kon alleen bestraling en chemo doen. Ze was rond dezelfde tijd ook betrokken bij een auto-ongeluk, brak een paar ribben en verwondde haar heup. Toen ik haar hoorde kreunen van de pijn terwijl we haar naar de dokterspraktijk brachten voor haar dagelijkse behandeling, brak mijn hart. Ik deed mijn best om sterk te lijken, maar ik barstte in huilen uit achter in de auto. Mijn oma begon grappen te maken om me op te vrolijken. Mijn

ziek oma probeerde te juichen mij op terwijl ze pijn had, terwijl ik degene had moeten zijn die haar opvrolijkte. Ik was een emotionele puinhoop...

De verpleegsters houden van haar in het ziekenhuis omdat ze zo grappig is. Zelfs in zulke erbarmelijke omstandigheden vindt ze humor en positiviteit in de kleine dingen. Ik herinner me dat ik haar een tijdje terug belde en haar stem hoorde... ze klonk zo zwak. Op het moment dat we ophingen, huilde ik het langst. Maar mijn vriend Robert vertelde me dat ik niet verdrietig moest zijn, want mijn oma leefde een vol en goed leven. De dood overkomt iedereen, en ik zou elke dag met haar hier moeten genieten, niet bang voor een dag die nog moet komen. Positief denken is de sleutel!

Eleanor Roosevelt zei ooit: "Mooie jonge mensen zijn natuurrampen, maar mooie oude mensen zijn kunstwerken." Voor mij is mijn oma een prachtig kunstwerk dat blijvend in mijn hart zit, en dat is het belangrijkste van alles :)

Hakuna Matata,
Esther

Wat zijn enkele remedies die je probeert om positief te blijven tijdens een emotionele tijd?