Voices of Change: Shiva Rajbhandari is de eerste student gekozen in de schoolraad van Boise, Idaho

Zelfs tijdens de meest uitdagende tijden in de geschiedenis is het belangrijk om diegenen in het zonnetje te zetten die hun dromen blijven volgen en stappen zetten om van de wereld een betere plek te maken. Elke maand eert Seventeen jongeren als Stemmen van verandering, degenen die een verschil maken in hun gemeenschap en de wereld als geheel.

---

Shiva Rajbhandari rende niet voor zichzelf naar de Boise, Idaho School Board of Trustees - hij rende naar zijn collega's, zijn leraren en alle studenten in het hele district die een eigen stem verdienen onderwijs.

In het najaar van 2021, na een uitgebreide inspanning van twee jaar om een ​​langetermijnduurzaamheidsplan voor Boise te presenteren scholen aan het bestuur - en een bijzonder frustrerende afspraak met zijn directeur - Shiva's beslissing was gemaakt. "Er was een cultuur die studenten niet zag als leden van het schoolbestuur, niet als de belangrijkste belanghebbenden in ons onderwijs, maar als hinderlijk", vertelde Shiva. Zeventien.

Hij kondigde zijn kandidatuur aan in juni 2022, en op 6 september, dagen na zijn 18e verjaardag, won Shiva en werd hij de eerste student ooit gekozen in het schoolbestuur van Boise. Hij versloeg de extreemrechtse zittende kandidaat, die een goedkeuring van een lokale extremistische groep die censuur aanmoedigt, niet afwees.

Volgens Shiva markeert zijn overwinning een broodnodige, langverwachte verandering voor Boise en vertegenwoordigt hij de onweerlegbare kracht van jonge mensen die samen mobiliseren om een ​​verandering door te voeren. "Mijn verkiezing in het schoolbestuur is niet iets eenmaligs", deelde hij. “We zijn laarzen op de grond in de klas. We weten wat er speelt op onze scholen. Alles wat we nodig hebben is de stem en de stem om het beter te maken.”

Hoewel Shiva al heel lang klimaatactivist is en pleitbezorger voor wapenbeheersing en geestelijke gezondheid, is Shiva's reis naar verandering nog maar net begonnen. Voor zijn niet-aflatende steun aan leraren en studenten in zijn stad - en land - en zijn onvermoeibare inspanningen om klimaateducatie uit te breiden, wordt Shiva Rajbhandari erkend als een Zeventien Stem van verandering.

Wat inspireerde je om je kandidaat te stellen voor het schoolbestuur?

Shiva Rajbhandari: Ik raakte betrokken bij de politiek van het schoolbestuur terwijl ik met studenten in het schooldistrict in Idaho werkte Climate Justice League, het organiseren van een engagement voor schone energie en een duurzaamheidsplan op lange termijn voor onze scholen. In het schooldistrict van Boise is energie onze op een na grootste uitgave en met dit duurzaamheidsplan voor de lange termijn zouden we tegen 2030 elk jaar ongeveer de helft van dat energiebudget kunnen besparen. Dus hebben we twee jaar lang contact opgenomen met onze schoolbestuursleden. We stuurden tientallen e-mails, organiseerden postkaarten (meer dan 300 verzonden) en stuurden de grootste petitie die ons schooldistrict ooit had ontvangen. Maar veel betrokkenheid kregen we niet van onze bestuursleden.

Afgelopen herfst stuurde ik een brief naar onze schoolbestuursvoorzitter met het verzoek om een ​​vergadering. Ik kreeg niet meteen een antwoord, maar ik weet dat hij de brief had gelezen, want ongeveer een week later werd ik naar het kantoor van mijn directeur geroepen en kreeg ik een berisping omdat ik contact had opgenomen met onze bestuursleden. Voor mij benadrukte dat dit gebrek aan betrokkenheid van leerlingen bij de onderwijsbesluitvorming in ons schooldistrict. Toen besloot ik me kandidaat te stellen voor het schoolbestuur en daar verandering in te brengen.

Onze scholen – vooral hier in Idaho – zijn ook aangevallen door extreemrechtse extremisten. Onze luitenant-gouverneur heeft deze indoctrinatie-taskforce samengesteld met als doel onze openbare scholen en onze leraren op openbare scholen te ondermijnen. We protesteerden, maar het district bood onze leraren of studenten niet de steun die ze verdienden. Een keer liep ik mijn Engelse klas binnen en de helft van een opdracht werd zwart gemaakt als een CIA-document omdat mijn leraar geïntimideerd was. Het voelde alsof ons schooldistrict niet achter ons stond.

Wat betekent het om een ​​leerling in het schoolbestuur te hebben?

SR: Het is representatie. Overal waar beslissingen worden genomen, maar vooral waar in het onderwijs beslissingen worden genomen, moeten studenten worden betrokken. Ik wil laten zien hoeveel studenten aan tafel kunnen brengen als we een stoel krijgen.

Wat was, naast het winnen van de verkiezingen, het grootste hoogtepunt van je run? Wat was de grootste uitdaging?

SR: Het grootste hoogtepunt was het ontmoeten van zoveel verschillende mensen en het horen van zoveel perspectieven op onderwijs, vooral van studenten. Ik wil ons allemaal opvoeden en alle studenten vertellen dat je stem hier welkom is. We willen dat u wordt betrokken bij het nemen van beslissingen voor onze scholen.

De grootste uitdaging was leeftijdsdiscriminatie. Ik ben zo gekwalificeerd om in het schoolbestuur te zitten. Ik ben een pleitbezorger geweest voor klimaateducatie. Ik ben hier in Idaho stemrechtadvocaat geweest. Ik zit in de duurzaamheidscommissie van het Boise School District. Ik was de ASB vice-voorzitter van mijn studentenraad junior jaar. Ik ben heel erg betrokken bij het schooldistrict en onze gemeenschap en heb veel geïnvesteerd in onze scholen. En toch zeiden sommige mensen nog steeds dat ik niet gekwalificeerd was omdat ik pas 18 ben. Het was frustrerend omdat ze niet naar mijn kwalificaties kijken. Ze profileren me op basis van mijn leeftijd. Als je 18 bent, mag je je land dienen, dus waarom zou je je scholen niet kunnen dienen?

Wanneer raakte je voor het eerst betrokken bij activisme?

SR: Ik leerde over klimaatverandering in de zevende klas. Het was superisolerend omdat de media het er destijds niet echt over hadden en onze wereldleiders er echt niet over spraken. Als je 13 bent, is dat heel belangrijk. Dus anderhalf jaar lang had ik klimaatangst boven mijn hoofd. Toen, in de negende klas, was er hier een klimaatstaking georganiseerd door de Sunrise Movement. Dat veranderde dit gevoel van isolatie in een gevoel van empowerment, toen ik meer dan 1500 van mijn collega's naar de hoofdstad zag komen en onze gekozen leiders eiste om actie te ondernemen. Ik raakte betrokken bij de Sunrise-beweging en begon later de Extinction Rebellion Youth-afdeling hier in Boise. Ik begon de groene club op mijn school en raakte betrokken bij het redden van wilde zalm en steelkop.

Hoe combineer je het zitten in het schoolbestuur en het zijn van een voltijdstudent?

SR: Het is een beetje moeilijk. Ik heb een Google-agenda bijgehouden sinds de tiende klas en dat helpt echt. Ik zorg ervoor dat ik acht uur slaap per nacht krijg. Ik plan vergaderingen tijdens de lunch, voor school en na school.

Hoe bescherm je anders je mentale en emotionele gezondheid?

SR: Rest. Het draait allemaal om regeneratieve cultuur. Ik heb het geluk deel uit te maken van dit grote team, want er is ruimte om te rusten. Er zijn andere studenten die net zo gekwalificeerd zijn als ik om de fakkel te dragen. In het weekend ga ik kamperen. Hardlopen is mijn 'ik-tijd'. Ik maak ruimte voor mezelf en neem tijd voor mezelf.

Wat hoop je het meest te bereiken tijdens je tijd in het schoolbestuur?

SR: De grootste impact zal de vestiging van een studentenpositie in het schoolbestuur zijn. Ik zal een precedent scheppen voor de stem van studenten in onze scholen. Zodra studenten de middelen hebben om deel te nemen, is de lucht echt de limiet.

Mijn topprioriteit is het aanpakken van de geestelijke gezondheid op onze scholen - en dat is echt een veelzijdige uitdaging. Op Boise High, waar ik naar toe ga, is onze verhouding studentendecaan één begeleider op 375 studenten, terwijl het één op 250 zou moeten zijn. We moeten meer professionals in de geestelijke gezondheidszorg aannemen op onze school. We moeten die middelen aan elke student verstrekken. We moeten middelen voorzien voor leraren om te praten over geestelijke gezondheid in de klas en manieren om dit onderdeel te maken van ons curriculum. Het gaat om destigmatisering en ruimte maken voor studenten om zich op hun gemak te voelen, voor studenten om hun eigen mentale uitdagingen te herkennen en te weten hoe ze die het hoofd kunnen bieden en waar ze hulp kunnen krijgen. Ook moeten we onze scholen verplaatsen naar latere starttijden. De CDC en de American Academy of Pediatrics zeggen dat geen enkele school vóór 8.30 uur mag beginnen.

Klimaatactie is ook erg belangrijk voor mij, zoals het langetermijnduurzaamheidsplan [hierboven genoemd]. Ik wil dat ons bestuur dat plan eind dit jaar goedkeurt.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

SR: Ga naar school. Ik wil milieuadvocaat worden vanwege al het werk dat ik heb gedaan met het behoud van zalm en steelhead. Het heeft me de kracht laten zien die je kunt hebben met rechtszaken en hoe je een stem kunt geven aan de stemlozen.

Wat betekent het voor jou om erelid van Voice of Change te zijn?

SR: Het is een hele grote eer, maar het is ook een hele grote verantwoordelijkheid. Op het schoolbord draag ik niet alleen mezelf. Ik draag het idee om studenten in de regering te hebben en studentenvertegenwoordiging te hebben. We hebben allemaal de macht om verandering te brengen in onze gemeenschappen. Jullie kunnen allemaal de wereld veranderen.