13 meisjes worden echt over hun onzekerheden over hun lichaamsbeeld

Je weet dat je van je lichaam moet houden zoals het is. Sommige dagen zijn waarschijnlijk gemakkelijker dan andere - op een dag ben je dankbaar voor je sterke benen die er geweldig uitzien in je nieuwe jeans, en de volgende, je pakt de onderkant van je kin in een rare hoek in de camera aan de voorkant van je telefoon en het brandt Jij uit.

Hier is het ding: geen twee lichamen zijn precies hetzelfde, en er is geen "juiste" manier om mooi te zijn. Je krijgt maar één lichaam in het leven. Hoe eerder je je realiseert hoe geweldig die van jou is, hoe meer tijd je hebt om ervan te houden. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar het helpt om te weten dat je niet de enige bent. Niet iedereen wordt geboren met volledig lichaamsvertrouwen, maar een deel van de reis is het besef dat iedereen (zelfs schijnbaar "perfecte" beroemdheden, modellen en vrienden) zijn onzekerheden heeft.

Seventeen.com sprak met 13 meisjes over de onzekerheden over het lichaamsbeeld die hen 's nachts wakker houden, plus de strategieën en positieve gedachten die hen helpen het hoofd te bieden.

1. "Ik ben onzeker over deze striae op mijn dijen, vooral tijdens het badpakseizoen. Maar naarmate de tijd verstrijkt, realiseer ik me dat ze een deel van mij zijn en dat is oké. De manier waarop ik erover probeer te denken: er is altijd wel iemand die van dat ene ding houdt waar je het meest onzeker over bent, dus maak je er helemaal geen zorgen over. Het is gewoon hoe je bent en het is prima." - Mels, 16

2. "Ik heb al bijna vijf jaar een slechte kijk op mijn lichaam. Ik ben slanker en minder rondborstig dan de meeste meisjes van mijn leeftijd. Ik heb nog steeds momenten waarop ik me onaantrekkelijk voel en het slechtste beeld van mezelf heb, maar Ik probeer dat gewoon te onthoudenieders lichaam ontwikkelt zich op een andere manier en dat mijn lichaam evenredig en fijn is zoals het is." - Emma, ​​18

3. "Ik ben sinds de lagere school gepest omdat ik een donkere huid heb. Ik begon mijn uiterlijk te haten en werd sociaal teruggetrokken. Ik ging bijna zo ver dat ik mijn huid bleekte voordat mijn vriend tussenbeide kwam om in te grijpen. Ze deed me beseffen dat mijn huid niet het probleem is - het was de perceptie van andere mensen. Het omarmen van mijn huidskleur is gemakkelijker geworden nu de media meer diversiteit beginnen te tonen. Ik omring me graag met beelden op Tumblr en Instagram die bewijzen dat een donkere huid prachtig is. Vertegenwoordiging is zo belangrijk." — Monica, 20

4. "Ik ben onzeker over mijn ronde gezicht. Het is een beetje mollig, en als ik lach, krijg ik grote wangen. Ik heb het niet 100 procent omarmd, maar dat is iets waar ik aan werk. Ik probeer me te concentreren op de dingen die ik doen zoals over mezelf, zoals mijn helderblauwe ogen." — W., 15

5. "Ik ben altijd ongelooflijk onzeker geweest over mijn neus. Het geplaag werd zo erg tijdens mijn eerste jaar van de middelbare school (denk aan Big Bird genoemd worden en getjilp worden at) dat ik mijn ouders smeekte om me van school te laten wisselen of thuisonderwijs te krijgen omdat ik het niet aankon niet meer. Uiteindelijk vertelde een van mijn vrienden over de belangrijkste pestkoppen en ze lieten me de rest van de middelbare school met rust, maar het was nog steeds een behoorlijk pijnlijke ervaring. Ik smeekte mijn moeder elke week om plastische chirurgie. Een ding dat me meer zelfvertrouwen gaf, was het vinden van andere mooie vrouwen met neuzen zoals de mijne. Elke keer dat ik Lea Michele zou zien (die absoluut is? heerlijk) in vrolijkheid, Ik zou glimlachen, want als zij het kon rocken, kon ik het ook! Tot op de dag van vandaag wijs ik op tv nog steeds op mensen met soortgelijke neuzen. Het is voor mij een copingmechanisme. Ik ben nu op het punt waar ik tevreden ben met mijn neus. Ik vind het een beetje leuk dat het een beetje anders is dan dat van alle anderen." - Francesca, 21

6. "Vroeger voelde ik me super onzeker en schaamde me voor mijn sproeten. Ik probeerde ze allemaal te bedekken met kilo's foundation en ze uit foto's te bewerken. Ik dacht dat mijn leven zoveel beter zou zijn als ik ze niet had. Ik liet zo'n klein ding mijn gevoel over mezelf overnemen. Toen ik beroemdheden als Kylie Jenner begon te zien die make-upvrije selfies plaatsten met sproeten, was ik zo geschokt! Het deed me denken aan al die tijd die ik had verspild aan mezelf. Deze sproeten zijn een deel van mij en maken me anders. Ik leer van ze te houden. De laatste tijd probeer ik ze niet te verdoezelen." - Lindsey, 15 jaar

7. "Vroeger hield ik van mijn haar. Het kwam over mijn schouders. Maar toen kreeg ik in het laatste jaar van de middelbare school de diagnose Hodgkin-lymfoom in fase twee. Ik begon als een gek te verharen. Ik moest mijn haar knippen zodat het echt kort is. Sommige dagen word ik wakker en denk ik dat ik er heel goed uitzie, en andere dagen denk ik dat ik eruitzie als een man. En het is triest om te zien dat meer van mijn haar uitvalt. Het is moeilijk voor mij om door chemotherapie te gaan en niet te weten of ik op een dag helemaal kaal zal zijn. Ik ga binnenkort een pruik halen. Ik doe elke dag mijn uiterste best om wakker te worden met een glimlach op mijn gezicht, omdat ik weet dat de dag zal komen dat de dokter me vertelt dat ik genezen ben." - Alexis, 18

8. "Ik hou niet van mijn maag. Ik heb er altijd van gedroomd om dat perfecte 'Instagram'-lichaam te hebben om er perfect uit te zien op foto's. En er zijn momenten dat ik mijn lichaam de schuld geef als reden waarom ik geen relatie heb. Ik sluit de hele tijd kansen af ​​uit angst dat ik niet mooi genoeg of goed genoeg ben, maar de enige persoon die pijn doet, ben ik. Ik leer dat houden van wie je fysiek bent, niet zomaar een proces van de ene op de andere dag is. Elke dag is een nieuwe dag om de reis van jezelf liefhebben voort te zetten. Zie je gebreken niet als een ondergang. Omhels de sh*t uit hen!" — Mikayla, 20

9. "Ik ben 5'8". Ik omarm nu zeker mijn lengte, maar ik was vroeger zo'n dramakoningin en klaagde dat geen enkele man met me zou willen trouwen omdat ik te lang ben. Daar moet ik nu om lachen, want wat maakt het uit wat een man denkt als ik blij ben met mezelf? Het vinden van mijn eigen persoonlijke stijl is het beste voor mijn gevoel van eigenwaarde. Op de middelbare school had ik er nooit aan gedacht om flared jeans te proberen, maar nu kan ik je niet eens uitleggen hoe goed ik me erin voel. Ik draag dingen waar ik me goed bij voel en die mijn lengte aanvullen." - Chloe, 20

10. "Ik ben geboren met een rode, ronde 'kersen' moedervlek aan de linkerkant van mijn lip. Van de basisschool tot de middelbare school werd ik erdoor gepest. Ik moest elke dag huilen. Rond de vierde klas ontdekte ik de beautycommunity op YouTube. Het zien van alle verschillende soorten meisjes die make-up aanbrachten, hielp me om vrienden te maken en mensen te ontmoeten die zich met mij konden identificeren. Hoewel ik me soms nog steeds ongemakkelijk voel met mijn moedervlek, vind ik het leuk dat ik uniek ben. Ik zou niet zijn wie ik ben zonder." - Lina, 19

11. "Ik heb veel huidproblemen waar ik echt onzeker over ben: eczeem, dermatitis, keratosis pilaris en erythema multiforme. De huidaandoeningen zijn jeukend en pijnlijk, maar ook lelijk. Ik probeer ze niet zozeer te omarmen als wel de problemen op te lossen. Mijn dermatoloog schreef zalven en medicijnen voor tegen de jeuk. Ik ben ook dol op Aveeno Eczema Therapy Lotion en SkinFix Eczema Balm. Ik draag veel rokken, jurken, schattige sokken, bomberjacks en vesten om mijn eczeem en uitslag te verdoezelen. Ik dacht altijd dat ik lelijk of vies was of dat er iets mis met me was.Ik heb geleerd dat ik nog steeds mooi ben, ik kreeg net een ongelukkige hand in het leven." — Deanna, 16 jaar

12. "Toen ik 13 was, begon ik een hekel te krijgen aan mijn dijen en mijn armen. Vroeger vergeleek ik mezelf met mensen die ik op school en in tijdschriften zag.Maar de laatste tijd probeer ik die lichaamsdelen te omarmeninin plaats van ze te verbergen, pronk ik met ze. In het begin was het ongemakkelijk en eng, maar nu zou ik niet veranderen, zelfs als ik het kon." - Kylee, 16

13. "Ik ben onzeker over mijn littekens door zelfbeschadiging. Ik ging door een zeer diepe depressie voor ongeveer twee jaar en ik sneed mezelf veel. Ik bedek ze ongeveer 75 procent van de tijd, maar als ik dat niet doe, Ik doe mijn best om ze te omarmen als 'strijdlittekens'.' Als je worstelt met depressie of zelfbeschadiging, zoek alsjeblieft hulp. Het National Suicide Prevention Lifeline-nummer is 1-800-273-8255. Er is ook een online chat als je angstig wordt om te bellen." - Grace, 14

Hannah Orenstein is de assistent-hoofdredacteur bij Seventeen.com. Volg haar op Twitter en Instagram!