Taylor Swift's muzikale evolutie

Taylor Swift's nieuwe single, "Kijk wat je me liet doen," is een duister vertrek voor de zanger - zo ongeveer iedereenlijkttotmee eens op dat. De oude Taylor is misschien dood, maar ze is al eerder gestorven (zoals Swift zelfbewust verwijst naar de songtekst); op elk album hebben we een nieuwe Taylor ontmoet. De nieuwe New Taylor is toevallig de meest ingrijpende verandering die we tot nu toe hebben gezien.

Hier is een blik op hoe Taylor's geluid door de jaren heen is veranderd en toch hoe ze als artiest definitief hetzelfde is gebleven.

'Taylor Swift,' 2006

Het is passend dat Taylor's debuutalbum titelloos was omdat het, meer dan al het andere dat ze daarna uitbracht, een gevoel van authenticiteit uitstraalde. Taylor is in de eerste plaats een songwriter en een verhalenverteller, dus het is niet verwonderlijk dat ze aangetrokken werd tot countrymuziek. En aangezien ze 17 was toen het album werd uitgebracht, is het ook niet verwonderlijk dat het luisteren ernaar aanvoelt als het lezen van iemands dagboek.

"Teardrops on My Guitar" bevestigde Taylor's bereidheid om niet alleen uit haar leven te putten in liedjes, maar om echte details in te voeren (zoals het niet veranderen van namen om de niet-zo-onschuldige te beschermen).

'Onverschrokken,' 2008

In 2008 zette Taylor haar eerste grote stappen richting de popwereld. onbevreesd werd nog steeds beschouwd als een countryalbum, maar de grote singles, "Love Story" en "You Belong With Me", waren doordrenkt met pop. Hier krijgen we een vrolijkere Taylor. Waar 2006 Taylor een meisje was dat zich een buitenstaander voelde en verdriet in haar geluid liet sijpelen, werd 2008 Taylor herboren als een, nou ja, meer onverschrokken versie van zichzelf.

In 2006 betekende een verliefdheid die haar rug niet mocht, tranen op haar gitaar; in 2008 was het een kans om vol vertrouwen te verklaren dat hij de verkeerde beslissing nam als hij niet bij haar was.

'Spreek nu,' 2010

Voor 2010 Nu spreken, heeft Taylor er bewust voor gekozen om het hele album zelf te schrijven. Het resultaat is haar meest uniforme album, qua klank. Nu spreken is folkloristischer dan de andere albums van Taylor en de nummers zijn muzikaal veel meer rechttoe rechtaan, waardoor de teksten (het hart en de ziel van alle Swift-nummers) centraal staan.

Een hoogtepunt van het album was "Back to December", wat uniek is in Taylor's catalogus omdat het een breakup-ballad is, maar ook een verontschuldigend nummer. Het schrijven van een heel album solo leek Swift naar een zeer diepe introspectie te leiden.

'Rood,' 2012

Taylor is misschien *officieel* pas in 2014 pop geworden, maar in 2012 rood sleepte die lijn zo veel als het kon zonder er helemaal overheen te stappen. Singles als "We Are Never Ever Getting Back Together" en "I Knew You Were Trouble" voelden aan als bèta tests voor de Taylor die zou komen, terwijl nummers als "All Too Well" stevig old school waren Snel.

Wat is er opmerkelijk aan? rood, afgezien van de sonische dissonantie, is dat het echt diende als een bijna perfect chronologisch verslag van de twee jaar tussen Nu spreken en zijn vrijlating. Op dat moment was Taylors privéleven grotendeels openbaar, en in plaats van daartegen te vechten, gebruikte ze het als kader voor het album.

'1989,' 2014

Taylor's grootste muzikale sprong tot nu toe kwam met haar laatste album, 1989, waarop ze full pop ging en een modern geluid maakte dat een eerbetoon was aan haar geboortejaar. Sonisch gezien was het de grootste verklaring van Swift's carrière en de eerste keer dat ze haar verlangen naar professionele uitvindingen expliciet maakte.

Het was ook de eerste keer dat Taylor zich bewust was van haar publieke imago in haar muziek. "Shake It Off" en "Blank Space" gingen beide expliciet in op de media-uitbeelding van haar datingleven en speelden erop.

'Reputatie,' 2017

Als "Look What You Made Me Do" representatief blijkt te zijn voor de rest van... Reputatie, vertelt Taylor de wereld dat ze klaar is om donker te worden en meer dan alleen op sociale media.

Wat is er nooit veranderd:

Zelfs terwijl ze experimenteert met nieuwe geluiden en nieuwe versies van zichzelf, is één ding dat constant is gebleven, haar bekentenisvolle songwriting ("duh", zegt al haar fans overal). Taylor is een vrouw die echt voelt dingen en die gevoelens legt ze direct in haar muziek. Dus, hoe donker en bochtig haar nieuwe album ook wordt en welk geluid het ook kost, we moeten erop rekenen dat het precies hoe Taylor zich voelde toen ze alles verwerkte wat haar de afgelopen drie jaar is overkomen - wat, zoals we allemaal weten, een kavel.