Model Melanie Gaydos heeft een zeldzame genetische aandoening - en ze neemt de modewereld over

Melanie Gaydos lijkt niet op andere modellen. Ze vindt dat prima, ook als andere mensen dat niet zijn. "Als ik op de modeweek ben, kan ik zien wat mensen van me denken door de manier waarop ze met me omgaan", zegt ze. "Ik heb nooit, maar dan ook nooit last gehad van hoe ik eruitzie. Het heeft niets met mij te maken." Ze is zo nuchter, zo gemakkelijk - en het dwingt je je af te vragen waarom iemand zich zorgen maakt over hun uiterlijk.

Melanie, 28, woont nu in Seattle, maar groeide op aan de oostkust. Ze werd geboren met ectodermale dysplasie, een overkoepelende term voor een groot aantal genetische aandoeningen die de ontwikkeling van haar haar, tanden en nagels beïnvloedden. Ze begon met modellenwerk toen ze in New York City naar het Pratt Institute ging. De kunstacademie bracht haar in contact met tal van andere creatievelingen en een bevriende fotograaf vroeg haar om voor hem te komen zitten.

"In die tijd maakte ik veel zelfportretten in mijn tekeningen die ik voor school maakte, en hij vond het gewoon heel leuk hoe ik mezelf portretteerde", herinnert ze zich. "Dus hij vroeg me om voor hem te poseren. Na die ervaring realiseerde ik me dat ik veel meer kon doen met modellenwerk. Ik wist dat ik de enige was die op mij leek. Ik was de enige persoon met mijn gezichtsvermogen en zo'n unieke manier om naar de wereld te kijken."

In tegenstelling tot het typische oorsprongsverhaal van een model, werd Melanie door niemand "ontdekt". Ze is net begonnen met het zoeken naar modellenoptredens op sites als Craigslist en ModelMayhem. "Craigslist in New York, er zijn daar eigenlijk heel veel verschillende soorten fotografen. Ik ontmoette zoveel mensen die weg wilden van hun commerciële werk, die zich verveelden met [wat] ze aan het doen waren. Ze wilden gewoon een uniek persoon, een ander soort persoon, gewoon een leuk onderwerp om te fotograferen", zegt ze. "Ik zie er zo anders uit dan andere modellen, daarom heb ik echt veel werk kunnen boeken."

Ze werkt nog steeds zonder agent of manager. "Ik ben al eerder benaderd door IMG en een paar andere bureaus, maar er is niets uitgekomen", zegt ze. "Ik wil heel graag een talentagent vinden, maar ik weet het niet. Ik heb het tot nu toe redelijk goed alleen gedaan!"

Dat heeft ze zeker. Hoewel ze nog steeds optredens vindt op Craigslist, heeft Melanie gemodelleerd voor grote avant-gardepublicaties zoals ID kaart, In overvloed, en Dol zijn op tijdschriften. Ze rockt een hele redactie voor ID kaartzomernummer, nu op de stands. Ze heeft ook op de catwalk gelopen tijdens meerdere New York Fashion Week-shows en verscheen in verschillende films en videoshorts.

De beste manier voor haar om erachter te komen welke projecten ze vervolgens moet doen? Laat iemand haar iets vertellen waartoe ze niet in staat is. "Toen ik voor het eerst met modellenwerk begon, zoals de eerste of twee jaar, kreeg ik fotografen die zeiden: 'Nou, je zult nooit een commerciële shoot doen.' Of ik heb gekregen mensen die hebben gezegd: 'Je loopt nooit over landingsbanen.' Ik heb de laatste, ik weet het niet, drie jaar op de catwalkshows gelopen, ik doe aan New York Fashion Week!" zegt. "L Echt hou er niet van om te horen dat ik iets niet kan doen."

Ze ondervindt extra weerstand. "Veel tijdschriften aarzelen om mijn foto's te plaatsen of te publiceren omdat... Ik denk dat het zo anders is dan de rest van de mode-industrie", blikt ze terug. "Zelfs als ik voor een tijdschrift fotografeer, en [soms] later zeggen ze: 'Oh, ik weet het niet.' Ze worden er bang van."

Anderen zouden kunnen afbrokkelen onder dat soort zeer open controle. Melanie lijkt extreem onverstoorbaar - en opmerkelijk genoeg is ze dat al sinds ze een kind was. "Toen ik naar school ging, waren veel mensen een beetje bang voor me, of ongemakkelijk. Mensen zouden me vragen stellen; anderen wisten niet echt hoe ze op mij moesten reageren of op mij moesten reageren", zegt ze. "Ik begreep niet waarom mensen me anders behandelden. Het is letterlijk gewoon een stoornis van mijn DNA. Het is gewoon de manier waarop mijn lichaam is geboren. Het heeft geen invloed gehad op de manier waarop ik denk of iets dergelijks."

Ze is slechts een van de vele modellen die meer werk krijgen vanwege hun unieke eigenschappen, niet ondanks hen, zoals Caitin Stickels, een model met het zogenaamde "Cat Eye Syndrome", die verscheen in een etherische V Tijdschrift opname eerder dit jaar. Melanie noemt ook albino-model Shaun Ross en Winnie Harlow, een voormalige Amerika's volgende topmodel deelnemer werd een superster die toevallig een huidpigmentatiestoornis heeft.

"Elk jaar lijkt het te verbreden en een beetje ruimdenkender te worden", zegt Melanie over de industrie. "Ik denk echt dat mode haar idealen opnieuw uitvindt, maar dat is alleen omdat mensen zoals ik het ook echt laten gebeuren."

Vervolgens vliegt Melanie naar Berlijn voor de modeweek en rondt ze een filmopname af in Parijs. Ze is meer aan het schrijven en overweegt haar ervaringen te bundelen voor een boek. Ze heeft ook met organisaties gesproken over spreekmogelijkheden met betrekking tot lichaamsbeeld. "Toen ik voor het eerst begon met modellenwerk, kon ik dat niet echt doen, omdat ik zo'n nieuw gezicht was, een heel nieuw ding voor mensen om in zich op te nemen. Ik had niet echt veel macht", zegt ze. "Maar nu weet ik dat mensen me volgen en ik weet dat mensen geïnteresseerd zijn in wat ik te zeggen heb."

Het moet Melanie zo dwaas overkomen dat andere vrouwen zich zorgen maken over hun dijbeenspleten, of de manier waarop hun haar krult, of de zachte rol vet rond hun buik: "Iedereen heeft zijn eigen onzekerheden... Het is echt beperkend, deprimerend, om je zorgen te maken over hoe andere mensen eruit zien en wat andere mensen van ons denken", zegt ze. "Ik zie niet in waarom mensen niet gewoon blij kunnen zijn met zichzelf en blij zijn voor andere mensen."

Volg @Seventeen op Instagram!