Problemen met de rechten van de vrouw

"Goh, Becca, ik heb me nooit gerealiseerd dat je zo'n... feministe!"

De spreker? Mijn vrouwenclub zus. Haar motivatie? Een bumpersticker die ik de week ervoor terloops op mijn planner had geplakt, luidde: "Het is een mannenwereld, tenzij vrouwen STEMMEN." Het trieste deel? Ik had me ook nooit gerealiseerd dat ik een feministe was.

Voor mij is het altijd vanzelfsprekend geweest om me zorgen te maken over zaken die van belang zijn voor vrouwen, meisjes en gezinnen. Bij mijn moeder is de diagnose borstkanker toen ik op de lagere school zat, en haar strijd om de behandelingen te betalen die ze nodig had om te overleven, was een bepalend aspect van mijn jeugd. Hoewel ze stierf toen ik zestien werd, viel haar ervaring door de kieren van een slecht geschreven statuut bleef bij me en inspireerde me om aandacht te besteden aan kwesties die van invloed zijn op het vermogen van vrouwen en meisjes om te groeien en gedijen. Veel vrouwen van mijn leeftijd zijn echter niet actief gepassioneerd over zaken die er toe doen in ons leven, en laten ze in plaats daarvan ter discussie door voornamelijk mannelijke wetgevers - en te veel hebben het helemaal verkeerd.

Alleen al tijdens dit laatste congres hebben wetgevers geprobeerd de nieuwe gezondheidswet in te trekken die jongeren toelaat om vrouwen zoals ik blijven onder het zorgplan van mijn vader tot ik 26 word, en hebben beperkte toegang tot: betaalbaar anticonceptie en diensten voor gezinsplanning. Ze hebben geprobeerd de financiering te verminderen waarop ik vertrouw om de universiteit betaalbaar te maken, en hebben hun neus opgestoken voor wetgeving die zou werken om de loonkloof tussen mannen en vrouwen te dichten.

Dit verkiezingsseizoen moeten vrouwen een groter deel van het gesprek uitmaken. We moeten ambtenaren kiezen die echt geven om en zullen vechten voor de gelijkheid van vrouwen. We moeten een verbintenis aangaan om stemmen op 6 november om onze stem te laten horen over de grote beslissingen die ons dagelijks raken. Daarom werk ik als de Massachusetts Campaign Organizer voor de American Association of University Women Action Fund's Het is mijn stem: ik zal gehoord worden campagne, een onpartijdige "ga naar buiten en stem"-campagne die vrouwen van 18-31 jaar wil laten zien dat hun stem en hun stem ertoe doen in november (bekijk mijn #peptalk voor het Witte Huis in de onderstaande video!).

Ik keek terug naar mijn dispuutzus, wiens speelse bedoelingen op de een of andere manier waren veranderd in een serieuze uitwisseling. Op dat moment besloot ik mijn eigen stem te laten horen en zei ik iets wat ik nooit had verwacht te zeggen.

"Ja," knikte ik. "Ik denk dat ik ben."