7Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
De hele 24 uur per dag ding werkt niet echt op de universiteit. Het lijkt erop dat we een verlenging moeten krijgen... meer uren in de dag om werk gedaan te krijgen (en plezier te hebben) en meer uren 's nachts om te slapen (oh, wat mis ik je slaap).
Sleep en ik hadden een goede relatie op de middelbare school, maar bij het betreden van de echte wereld en de universiteit hebben we het moeilijk. In feite loopt onze relatie volledig op de klippen vanwege mijn gebrek aan toewijding en het lijkt erop dat ik een nieuwe liefde in mijn leven heb: espresso.
Vrienden maken is ook een fulltime baan. Bij het maken van je collegerooster is het van cruciaal belang om hiervoor een les van 3 studiepunten in te plannen. Laten we het noemen Nieuwe vrienden maken en jezelf constant opnieuw voorstellen.
Het goede nieuws? Het is mogelijk om mensen te vinden die dezelfde dingen leuk vinden als jij. Iedereen voelt zich behoorlijk ongemakkelijk om nieuwe vrienden te maken, dus op de een of andere manier verlicht dat de geest. Ook goed nieuws: mensen om twee uur 's nachts vragen om stil te zijn in de hal, kan de volgende dag tot nieuwe vrienden leiden.
Dus wat draait mijn hoofd helemaal? Mijn werk.
Hallo, mijn naam is Laura en ik ben een nacht ster. Wat is een nachtster? Grappig dat je het moet vragen. EEN nacht ster is de persoon die van 22.30 uur tot 04.00 uur aan de balie zit in de lobby van de slaapzalen op ASU. Ja, daar doen we het voor. Hoewel ik zo blij ben dat ik een baan heb, zijn de uren een beetje gek maar niet onhandelbaar... nog.
College is niet allemaal stressvol; het is nogal groots. Nou, ik ben helemaal verdwaald op de campus en heb nog geen bediening gevonden, maar ach, die dingen kosten tijd. Tot nu toe heb ik heel wat personages ontmoet om tijdens de universiteit mee te lachen... en het is nog maar een paar weken. Het is echter een tijd waarin ik me erg tussen veel verschillende levens in voel. Ik ben niet meer thuis in Wilmington, ik ben niet in Zambia, ik ben niet in Caswell (het kamp waar ik in de zomer heb gewerkt) en ik ben in Boone. God heeft echt in mijn hart gewerkt en ik weet zeker dat ik me hier binnenkort thuis zal voelen.
Dus misschien is het oké dat mijn hoofd in vijftig verschillende richtingen draait en ik het niet kan inhalen. Misschien is dat hoe de meerderheid van de eerstejaarsstudenten zich voelt. Ik ga er vanuit van wel.
Maar voor nu ga ik die lezing aanpakken die ik heb uitgesteld!! Daarna ga ik proberen mijn relatie met slaap op te lossen. Daar macht wees hoop voor ons.
Bijblijven met de Joneses? Ik probeer Josef voorlopig bij te houden.
De gevaren van een vriend en een mac? Photobooth sessies. En met Josie zijn ze episch.