2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Voor de 16-jarige Jamie Margolin, een milieuactivist uit Seattle, Washington, is dat nog maar het begin.
Denken aan het einde van de wereld is niet iets waar ik van geniet, maar om het echt te houden, de dingen zien er niet goed uit - uiteindelijk zal deze planeet niet meer bewoonbaar zijn. Zien hoe de regering van mijn staat samenspant met de fossiele-brandstofindustrie om nieuwe fossiele brandstoffen te bouwen planten, het kappen van ons bos en het vernietigen van de leefgebieden van enkele van de meest magische soorten in het gebied maakt me ziek. Daarom klaag ik, samen met 12 andere jonge mensen, Washington aan. We zijn van mening dat de overheid haar deel niet doet om ervoor te zorgen dat we schone lucht en water hebben. De regering vernietigt de prachtige Pacific Northwest die mijn thuis is.
Zorgen om milieukwesties is altijd een deel van mijn realiteit geweest. Ik ben de nerd die opgroeide met het kijken naar natuur- en wetenschappelijke shows, me ervan bewust dat klimaatverandering alles bedreigt waar ik van hou en waar ik om geef. Ik recycle, composteer en deel informatie met mijn vrienden over de schade die mensen de planeet hebben aangericht. Maar de afgelopen jaren realiseerde ik me dat we niet alleen de aarde doden - we doden onszelf door de omstandigheden te doden die we nodig hebben om te overleven.
Afgelopen zomer heb ik een burgerschapsprogramma bijgewoond aan de Princeton University, waar ik studenten van eilanden in de Stille Oceaan ontmoette en hoorde hoe hun land onder water is gezonken door klimaatverandering. Toen ik thuiskwam in Seattle, was de Pacific Northwest bedekt met smog van rook en as van bosbranden. Plots kon ik niet naar buiten of naar mijn favoriete park. De dikke lucht deed mijn hoofd bonzen en het deed pijn om te ademen. Ik wist dat ik iets moest doen dat een grote impact zou hebben, en ik begon door meer betrokken te raken bij een milieugroep in mijn omgeving. Ik doe dit niet, dus ik heb iets om op een universiteitsaanvraag te zetten - ik doe dit omdat we serieus tijdgebrek hebben.
De regering aanklagen is overweldigend omdat we slechts een groep kinderen zijn tegen een letterlijke staat. Dus ja, het is veel. Maar ik heb de kracht gezien die tieners kunnen hebben, zelfs vóór March for Our Lives. Ik organiseerde ook een jongerenklimaatmars op 21 juli in Washington, D.C., genaamd Nul uur. Ons doel: lobbyen bij vertegenwoordigers om te eisen dat ze stoppen met het aannemen van geld van fossiele brandstofbedrijven. De regering heeft misschien geld en macht aan haar kant, maar wij hebben de waarheid aan onze kant, en daarom geloof ik dat we zullen winnen.
