Studenten en docenten bespreken "Mars voor ons leven"

Na de schietpartijen op Marjory Stoneman Douglas High School, Dalton High School en Central Michigan University zullen naar schatting 500.000 mensen in de "March For Our Lives" rally, een landelijk protest voor wapenbeheersing vindt plaats op 24 maart in Washington, D.C.

"March For Our Lives is gemaakt door, geïnspireerd door en geleid door studenten in het hele land die hun leven in afwachting van iemand anders die actie onderneemt om de epidemie van massale schietpartijen op scholen te stoppen die al te veel is geworden bekend," organisatoren schreven op de website van het evenement.

Lees hieronder waarom studenten en docenten zich aansluiten bij de beweging in D.C. en andere steden in het hele land.

1. "Ik zal marcheren omdat onze eisen voor beleidsverandering niet alleen gehoord moeten worden, maar ook geluisterd. Er moet een einde komen aan de extreme ernst en herhaling van wapengeweld. Onze natie is gebouwd op het fundament dat de regering moet 'zorgen voor de gemeenschappelijke verdediging, bevorderen' het algemeen welzijn', maar als er geen strengere wapenregelgeving komt, verliezen die woorden alles betekenis. Geen enkel kind verdient het om bang te zijn om naar school te gaan.

Studenten zouden moeten benadrukken of ze geslaagd zijn voor hun test, niet of ze vandaag al dan niet worden neergeschoten. Ik marcheer om kracht te geven aan de stemmen van de studenten, ouders, opvoeders en iedereen die getroffen is door de recente schietpartijen en alles wat eraan voorafging. De Verenigde Staten zijn misschien een competitieve natie, maar hoge niveaus van wapengeweld zijn niet het kenmerk van een winnend land." - Tori, 18

2. "Ik kan en wil niet toestaan ​​dat meer kinderen en leraren het slachtoffer worden van wapengeweld en dat zullen ook scholen aan de overkant niet doen het land waar dappere studenten en docenten samen verbannen om te laten zien dat in een donkere tijd verandering de wolken kan opblazen weg. Ik zal ook niet toestaan ​​dat mijn eigen leven wordt gezien als minder dan dat van de cheque die staatswetgevers en andere politici van de NRA krijgen." - Ciara, 17

3. "Ik heb me altijd veilig gevoeld op school en dat wordt onze jeugd nu ontzegd. Ik heb neven en een nicht, en ik marcheer voor de gemoedsrust dat ze niet op hun school vermoord zullen worden. We moeten elkaar beschermen en als dat betekent strengere wapenwetten of ze allemaal samen te verbieden, zou het niet eens een kwestie moeten zijn van wat we moeten doen." — Jasmijn, 21 jaar

4. "Ik heb nog nooit zo sterk gevoeld om voor een zaak te staan. Als student was school altijd mijn veilige plek. Als leraar bleef het tot het afgelopen decennium mijn toevluchtsoord. Now, zou ik zeggen, na 17 jaar lesgeven, minstens één keer per week, kus ik mijn dochter vaarwel en op de wandeling naar mijn auto, ik werk mezelf zo in paniek over het idee dat het mogelijk de laatste keer is dat ik haar zal zien in leven. Even later ga ik mijn eigen schoolgebouw binnen en soortgelijke gedachten stikken me... wat als vandaag de dag is? Een keer per maand oefenen we om samen te kruipen om doodgeschoten te worden. Er moet een einde komen aan de waanzin van wat we nu als 'normaal' beschouwen! Nu is het moment. Het is niet langer 'business as usual'. Genoeg is genoeg." - Melissa, 38

5. "Ik ben van plan om de 'March for Our Lives' bij te wonen om mijn stem als opvoeder te gebruiken. Ik herinner mijn kinderen er constant aan dat ze een stem hebben en dat ze die moeten gebruiken tegen dingen waar ze het niet mee eens zijn. Ik moet het voortouw nemen en ze laten zien hoe ze hun teleurstelling vreedzaam en gepast kunnen uiten. Het is misselijkmakend dat we onze stem gebruiken om onze klaslokalen te verdedigen tegen vuurwapens, maar helaas is dit de wereld waarin we leven." - Gillian, 24

6. "Als leraar ben ik vooral verbaasd, diepbedroefd en walgelijk elke keer als er 'weer een schoolschietpartij' is. Ik hoop dat alle kinderen die het slachtoffer zijn geworden van wapengeweld op scholen, rust vreedzaam, en dat hun families, klasgenoten en leraren kunnen genezen van deze traumatische evenementen. Ik kan niet toekijken hoe er op het nieuws nog een schietpartij op een school plaatsvindt. Ik kan niet toekijken terwijl deze tragische gebeurtenissen in het hele land plaatsvinden en gewoon mijn zegeningen tellen dat het niet mijn school was. Ik marcheer voor alle kinderen in het hele land, voor het leven van mijn studenten, voor het leven van mijn collega's, voor mijn leven en voor de toekomst van ons land. We leven niet meer in de 18e eeuw. Moderne tijden vragen om moderne wetten." - Antonia, 22

7. "Ik sluit me aan bij de beweging omdat ik een leraar ben, de echtgenoot van een leraar en een vader van twee kinderen die het verdienen om zich veilig te voelen (en te zijn) op school! Ik ben zo trots geweest op de studenten in Florida en de hele Verenigde Staten die een standpunt innemen en het voortouw nemen. Ik geef al 19 jaar les en voor een groot deel van die tijd was de grootste kritiek dat kinderen niet weten hoe ze voor zichzelf moeten pleiten omdat hun helikopterouders alles voor hen doen. Ik kan je niet vertellen hoe blij en trots ik ben om kinderen te zien opstaan ​​en de leiding nemen. Ik hoop echt dat dit het begin is van een door jongeren geleide renaissance die leidt tot slimmere wetten en veiligere scholen!" - Brian, 41

8. "Ik kies ervoor om te marcheren omdat ik de stem moet zijn voor mijn leerlingen, 5 en 6, die die macht nog niet hebben. Als leraar zou ik me nooit op mijn gemak of veilig voelen op een school waar we gewapend zijn. Geschoolde wapenbezitter of niet, wapens horen niet thuis in een school. Denken dat mijn studenten gewond raken, is onvoorstelbaar, vooral als ik ze niet kon beschermen. Dat gezegd hebbende, het antwoord op ons probleem is niet om meer wapens beschikbaar te hebben. We hebben betere wapenbeheersing, betere screening en ondersteuning van de geestelijke gezondheid nodig en we moeten wapens ver weg houden van elk kind." - Victoria, 23