2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Hij speelt misschien een eikel in de film Pas op voor de Gonzo, maar Jesse McCartney is allesbehalve! Hij morste naar Zeventien zijn onzekerheden, wat hij zoekt in een meisje en wat hij van plan is voor het nieuwe jaar.
Jeffrey Mayer/WireImage
Zeventien:Ik weet dat je voor altijd hebt geacteerd en gewerkt. Heb je een soort van normale schoolervaring gehad?
Jesse McCartney: Ja. Ik ging naar een openbare middelbare school met een heel kleine eindexamenklas van 156 studenten. Ik leefde een relatief normale jeugd tot ik waarschijnlijk rond de 16 werd. Het begon carrière-gewijs van de grond te komen. Maar weet je, ik ging elke dag naar school, net als iedereen, en ik speelde honkbal voor mijn middelbare schoolteam. Ik deed mee aan veel verschillende activiteiten buiten school.
17: Hoe zou je jezelf indelen op de middelbare school? Je was een atleet. Kun je je inleven in je karakter?
J.M.: Ik kan me vinden in Gavin. Het grootste verschil tussen Gavin en mij was dat ik met iedereen op de middelbare school kon opschieten. Ik heb nooit echt tot een bepaalde kliek of stereotiepe groep behoord, zoals in de film wordt geportretteerd. Als honkballer was ik bevriend met alle jocks, maar ik hou ook van muziek en theater, dus ik was ook bevriend met alle dramakinderen.
17: Wat is je favoriete ding over hem? Waar heb je op geklikt?
J.M.: Wat ik vooral leuk vond aan Gavin en wat je in de meeste tienerfilms op de middelbare school niet ziet, is dat hij erg slim is, en hoewel hij de jock en hij is een beetje een wijze kont en hij is erg eigenwijs, hij is ook erg slim, en het staat hem toe om zo te zijn omdat hij een beetje kan praten zichzelf nergens van af, en dat zie je niet veel in een typische middelbare schoolfilm, en ik denk dat het een coole toevoeging was aan de karakter. Ja, hij was bevoorrecht, hij was de gouden jongen, maar hij verdiende het wel een beetje omdat hij een slimme jongen is. Ik denk dat dat de strijd tussen de protagonist en de antagonist zo boeiend maakt voor het publiek.
17: Ik heb het gevoel dat de kern van de film het gevoel is dat je er niet bij hoort of je minder voelt dan op een bepaald niveau. Heb je je ooit zo gevoeld?
J.M.: O, absoluut. Ik heb zeker veel terugslag ondervonden in mijn situatie, niet alleen van studenten maar ook van docenten, wat jammer was. Aangezien ik een groot deel van mijn tijd buiten school aan het werken was aan een carrière, waar veel mensen het niet echt mee eens waren. Op een bepaald moment op die leeftijd begin je jezelf af te vragen: "Is dit echt wat ik zou moeten doen? Moet ik me echt alleen concentreren op mijn boeken en mijn academische studies, zodat ik, je weet wel, een normaal leven kan leiden?" Ik had een andere situatie, maar natuurlijk heb ik met dezelfde druk te maken gehad waar iedereen mee te maken heeft gehad op de middelbare school en moest ik op mijn manier vechten door. Ik denk dat wat me erdoorheen heeft geholpen, was dat ik veel vertrouwen had in wat ik graag deed en wie ik was als persoon. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat het me niet zou kunnen schelen wat iemand anders denkt en dat was wat me elke dag motiveerde.
17: Waar graaf je in om dat soort vertrouwen te hebben??
J.M.: Ik was me bewust van mijn omgeving en deed mijn best om mezelf te aarden met degenen die me optilden en motiveerden en het niet echt kon schelen, in plaats van degenen die me naar beneden haalden. Het klinkt zo cliché om te zeggen, weet je, het onder woorden te brengen nu ik erover nadenk, maar het is waar. Ik denk dat hoe beter de mensen zijn met wie je jezelf omringt, hoe opbeurender het is en hoe makkelijker het is, weet je, want het is voor iedereen een moeilijke tijd op de middelbare school. Het maakt me niet uit of je het populairste kind op school bent en iedereen houdt van je, iedereen heeft zijn eigen onzekerheden en angsten. Ik denk dat als je jezelf omringt met de mensen die om je geven, je die vier jaar veel gemakkelijker zult doorkomen.
17: Kun je ons vertellen waar je zenuwachtig van wordt? Of voel je je soms onzeker over, zelfbewust over?
J.M.:Ik word onzeker over veel dingen. In mijn werk is je uiterlijk helaas belangrijk, en ik heb altijd zoiets van: "Ga ik deze maand genoeg naar de sportschool? Heb ik voor mezelf gezorgd?" Ik word wel eens onzeker over dingen. Ik denk dat iedereen tot op zekere hoogte aardig wil zijn en er zeker van wil zijn dat wat ze doen wordt gewaardeerd, en als dat niet zo is, is het echt verontrustend en een beetje ontmoedigend. Ik kan soms onzeker zijn over de dingen die ik daar neerzet, zoals wat betreft carrière, omdat ik wil dat mensen het leuk vinden. Dat is uiteindelijk de reden dat ik een baan heb.
17: Welk advies zou je je 17-jarige zelf geven? Wat had je toen willen weten?
J.M.: Ik zou zeggen dat het je niets kan schelen wat iemand denkt en echt najaagt wat je in je hart hebt en in je hoofd en probeer niet alle haters je in de weg te laten lopen, want dat zullen ze doen, en er zijn er veel daar. Blijf op je hoede en weet gewoon dat die mensen aan het eind van de dag waarschijnlijk niet zullen gaan waar jij naartoe gaat.
17: De film is geweldig en we zien je graag in al deze verschillende rollen, maar zijn er plannen voor meer muziek? Horen we binnenkort meer van Jesse McCartney??
J.M.: Ja, absoluut. Ik ben nog steeds in de studio om dit album af te maken en hoop begin volgend jaar, ergens volgend jaar, iets uit te brengen. Er is veel gebeurd met mijn platenlabel, helaas, er zijn alleen veel veranderingen gaande, en het is slechts een kwestie van tijd. Ik heb met iedereen gesproken en we zijn aan het hameren in de studio. We zijn zo goed als klaar. Er moet nog wat gemixt worden en een paar last-minute bewerkingen, maar er zal in de toekomst zeker meer muziek zijn voor alle fans in het komende jaar.
17: Kun je ons iets vertellen over het geluid? Is het hetzelfde? Heb je weer veel geschreven?
J.M.: Ja, dat heb ik gedaan. Ik heb 90 procent van het schrijven op dit album gedaan. Het is gebaseerd op wat ik heb meegemaakt sinds het laatste album, met name in mijn liefdesleven, maar ook gewoon op wat ik doormaak in mijn persoonlijke leven in het algemeen. Het is een beetje meer R&B en dansgedreven, ergens in het midden van die urban- en dansbaan. Elk nummer is voor het grootste deel erg aanstekelijk, en als je van pop-, R&B-muziek houdt, zul je deze echt leuk vinden.
17: Het laatste waar ik het over wil hebben is de geur, Gezocht. Waarom een geur voor vrouwen in plaats van mannen?
J.M.: Ik denk dat het erop neerkwam dat niemand ooit een geur voor een vrouw als een man heeft gemaakt. In de wereld van beroemdheden of de muziekwereld is er geen geur die voor een vrouw is gemaakt. Vijfennegentig procent van mijn fanbase is vrouw. Op een bepaald moment in de toekomst zal ik er waarschijnlijk een voor mannen doen, maar ik wilde de fans iets geven dat ze elke dag zouden kunnen hebben. Ik denk dat het nogal belangrijk is. Muziek en mode, ze gaan allemaal hand in hand. Het is gewoon een deel van het bedrijf dat ik wilde aanboren, en ik denk dat dit een geweldige uitlaatklep was.
17: Is geur een echt belangrijk onderdeel van aantrekkingskracht voor jou?
J.M.: Ik denk dat geur een van de belangrijkste is. Absoluut. Geur heeft de kracht om een plaats in de tijd te markeren. Het is een van je grootste geheugensensoren. Deze geur brengt me zeker ergens. Als een vrouw lekker ruikt, is het goed.
