2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
*Grote spoilers voor seizoen 2 van The Umbrella Academy hieronder!*
Sinds seizoen één, De Paraplu Academie's Klaus is een instant favoriet bij de fans geworden. De liefde voor hem wordt verhoogd in het tweede seizoen van de show, dankzij de ongelooflijke prestaties opgevoerd door de Ierse acteur Robert Sheehan. De altijd eclectische Klaus, zit nu vast in de jaren 60 na een mislukte tijdreiservaring, creëert zijn eigen cultus. Hij probeert ook alles wat hij kan om te voorkomen dat de liefde van zijn leven, die hem nog niet heeft ontmoet in deze tijdlijn, vlak voor de oorlog in Vietnam het leger in gaat.
Te midden van al die gekkigheid trekt Robert er ook nog een aan geweldige prestatie dankzij Ben's bezit over het lichaam van Klaus. Door iconische songtekstmomenten en andere hartverscheurende scènes, heeft Klaus niet alleen een enorme impact op de toekomst van de show, maar blijft hij ook nieuwe fans naar de serie brengen.
Zeventien kreeg de kans om met Robert Sheehan te praten over de verliezen van Klaus, de balans te vinden tussen plezier en verdriet, en wat hij hoopt te zien in De Paraplu Academie seizoen drie.
17: We trappen seizoen twee af met Klaus die zijn eigen sekte begint. Hoe bracht het dat aspect van het leven van de jaren 60 naar het kleine scherm?
Robert Sheehan: Het hele cult-idee sijpelde door lang voordat het script zich had gemanifesteerd. Het was een idee waar ik en Steve [Blackman] nogal wat mee bezig waren. Maar om het gemanifesteerd te zien op de manier waarop het deed, was geweldig - vooral al het koude open spul en het vinden van de oorsprong van de sekte.
We dachten: 'Laten we er plezier mee hebben, maar laten we de redenen ervoor niet vergeten.' Het moet een beetje een doorn in het oog zijn van Klaus. In die tragedie kun je geweldige craic en komedie hebben. Het is heerlijk om Klaus te spelen die worstelt met al deze aanbidding.
17: Als onderdeel van de sekte zagen we Klaus verwijzen naar enkele iconische nummers als een manier om wijsheid met hen te delen. Had je een persoonlijke favoriet?
RS: De Backstreet Boys als ik Ben ben, is een echte kurkentrekker. Het gaat van die scène naar dit moorddadige gevecht dat gaande is bij Allison's met poppy preppy Backstreet Boys op de achtergrond. Ik heb ook genoten van het discodiva Gloria Gaynor-moment. [I Will Survive] kwam rond in '78 en ze zei: "Ik weet dat ik in leven zal blijven." Die is iets meer geschikt voor iets filosofisch. Je had het als een goedkope Hallmark-kaart kunnen schrijven.
17: Klaus besluit veel risico te nemen om te voorkomen dat Dave in het leger gaat. Hoe was het om hem op zijn kwetsbaarst te spelen?
RS: Hij is op dat vlak zeer roekeloos. Ik denk niet dat iets over de tijdlijn enige zin heeft voor Klaus, vooral dit idee dat Five altijd in hun nek probeerde te boren. "Kijk, je kunt de tijdlijn niet veranderen, alles heeft invloed op al het andere." Hij zegt: "Ja, wat dan ook." Het is ongelooflijk boeddhistisch om deze ijle Amerikanen te proberen te vertellen. Iedereen leeft dit soort cellulaire levens en zeker wordt Klaus misleid door te denken dat niemands leven Echt zoveel invloed op elkaar hebben. Hij is blij om op die cognitieve afstand te leven. Ik denk dat hij egoïstisch is met liefde. Hij wil gewoon zijn eigen belangen behartigen. Daar is hij als mens.
17: Uiteindelijk moedigde het Dave alleen maar aan om eerder in dienst te treden. Denk je dat dat hem in seizoen drie zal beïnvloeden?
RS: Het zou mij en het publiek enorm raken als we dat in serie drie niet zouden zien. Het zou verschrikkelijk zijn als het ineens weg was. Die dingen gaan niet zomaar weg. Elk seizoen duurt slechts ongeveer acht dagen. Sinds het begin van deze hele grote gekke honden- en ponyshow, hebben we een week gehad vanaf het begin bij de begrafenis van vader, dan is er drie jaar van de sekte, en dan een week in seizoen twee. Het is waanzin. Er is waarschijnlijk een vreselijke pijn en angst die daarbuiten moet worden uitgedeeld.
Niet voor niets vond ik ook dat er een einde moest komen aan de cultus. Klaus begon Bens punt te horen. Er zijn te veel mensen die nu hun leven hebben opgegeven voor jouw gebrabbel met songteksten en je moet ze weer vrijlaten in het wild. Hij gaat door alsof hij een narcist is, maar er is nog steeds empathie. Klaus is geen sociopaat. Hij voelt waarschijnlijk te veel. Iedereen die zich zo voelt, slaat natuurlijk de luiken dicht om zichzelf te beschermen.
17: Hij verloor ook Ben. Met al dit verlies, hoe denk je dat we Klaus zullen vinden?
RS: Hij zal waarschijnlijk gedrag vertonen dat eruitziet alsof hij probeert de wereld net zo chaotisch te maken als hoe hij zich van binnen voelt. Want dat is wat kinderen doen en Klaus is in zekere zin nog een kind. Als het erop aankomt de mosterd te snijden, zoals ze hier in Ierland zeggen, denk ik dat hij waarschijnlijk een paar serieuze wobblers zal zien en dit uiteindelijk zal beseffen.
Ik zou iedereen die dit leest ten zeerste aanraden om meditatie uit te proberen, omdat het je op een heel diep niveau leert dat je in orde bent. Maak je geen zorgen over hoe de dingen zullen anguleren. Je hoeft niet alles te beoordelen of na te denken of de impact negatief of positief is, want je hoeft niet te bellen. Als je de wereld op die manier begint te zien, wordt het een stuk makkelijker. Misschien zal alles, op een onbewuste manier, Klaus dwingen een stap verder te gaan in de richting van dat soort benadering.
17: Een hoogtepunt van dit seizoen was het zien van de balbezitscènes van Ben. Hoe was het als acteur om een ander personage te spelen?
RS: Ik viel Justin eindeloos lastig. Ik was bang. Ik wilde dat mensen zich overtuigd voelden en dat er niets in stond dat tegen overtuiging indruiste. Ik ben er best tevreden over. Cameratrucs zijn geweldig om de prestaties te verbeteren en die boodschap over te brengen in de hoofden van de kijkers. Maar het was zowel eng als leuk. Het was ook een goede les voor mij. Ik zal eerlijk zijn, ik hield van mijn acteerwerk toen ik Ben was. Ik heb genoten van hoe stil ik was. Instinctief wil ik alles geven en expressief zijn met mijn lichaam. Maar als je daar naar kijkt kan het erg druk zijn en weet je niet waar je kijken moet. Ik heb gewoon genoten van mijn stukje om die reden terwijl ik het terugkeek.
17: Hoewel de scripts nog niet zijn geschreven, wat is je grootste hoop als de show wordt vernieuwd?
RS: Ik hoop dat het meer gaat over het onder ogen zien van je eigen persoonlijke apocalyps. Ik durf het niet in het echte leven uit te leven, dus ik wil dat Klaus het voor me doorneemt. Ik wil dat hij de verschrikkelijke pijn moet doorstaan van het besef dat hij niet echt weet wie hij is.
