Katie Donnar เรื่องมะเร็งผิวหนัง

"ฉันพยายามฟอกหนังเป็นครั้งแรกในชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ฉันเป็นเชียร์ลีดเดอร์ และฉันรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงหน้าซีดในทีม ทุกคนในทีมกำลังฟอกหนัง และฉันก็ไม่ใช่คนที่ดีที่สุดเช่นกัน ดังนั้นดูเหมือนว่าฉันจะโดดเด่นจริงๆ เรามีเสื้อผ้าและเครื่องสำอางเหมือนกัน เราจึงคิดว่าโทนสีผิวของเราก็จะเข้ากันด้วย นอกจากนี้ การฟอกหนังก่อนการแข่งขันทำให้ฉันมั่นใจ เพราะมันช่วยให้ฉันกลมกลืนกับทีมของฉัน เมื่อฉันไปถึงโรงเรียนมัธยมฉันก็อาบแดดทุกวัน ครอบครัวของฉันซื้อเตียงอาบแดดให้ฉันด้วย! เราหวังว่าจะประหยัดเงินได้ การชำระเงินรายเดือนอยู่ที่ 75 ดอลลาร์ และฉันใช้จ่าย 100 ดอลลาร์ต่อเดือนเพื่อผิวสีแทนที่ร้านเสริมสวย ฤดูร้อนนั้น ฉันสังเกตเห็นไฝแปลก ๆ ที่ขาของฉัน ฉันได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการตรวจสอบไฝใน Seventeen และคำอธิบายบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งผิดปกติที่ตรงกับของฉัน ฉันขอให้แม่นัดหมายแพทย์ผิวหนัง แต่เราเข้าไปไม่ได้เป็นเวลาเก้าเดือน เพราะมีแพทย์ผิวหนังเพียงคนเดียวในเขตของเรา

ฉันไม่ได้กังวลขนาดนั้น แต่แพทย์ประจำครอบครัวของฉันสังเกตเห็นไฝในระหว่างการตรวจร่างกายตามปกติ และได้นัดพบฉันในวันรุ่งขึ้น! นั่นทำให้ฉันประหลาดใจ หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันเอาไฝออกและฉันคิดว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

แต่สองสามวันต่อมา พ่อบอกว่าเราต้องคุยกัน เขาบอกว่า "หมอเพิ่งทราบผลการตรวจของคุณ คุณมีมะเร็งผิวหนังชนิดร้ายแรง” ซึ่งเป็นมะเร็งผิวหนังรูปแบบที่อันตรายที่สุด มะเร็งผิวหนัง? ฉันคิดว่ามีแต่คนแก่เท่านั้นที่เข้าใจ “พ่อครับ ผมอายุ 17 ปี ฉันไม่เป็นมะเร็งผิวหนัง" ฉันพูด ฉันนั่งอยู่ที่นั่นในความเงียบ สุดท้ายฉันถามว่า "ฉันจะตายจากสิ่งนี้ได้ไหม" เขาพยายามทำให้ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจับได้เร็วและฉันก็ไม่เป็นไร แต่ฉันก็เห็นว่าเขากลัวเหมือนกัน

สองสัปดาห์ต่อมา เราไปพบผู้เชี่ยวชาญด้านมะเร็งผิวหนัง ซึ่งเอาเนื้อออกหนึ่งนิ้ว ลึกครึ่งเซนติเมตร บริเวณที่ไฝของฉันเคยอยู่ ยังมีรอยเยื้องจากชิ้นส่วนของผิวหนังที่ถูกดึงออกมา และมะเร็งยังคงกลับมาได้ ซึ่งตามหลอกหลอนฉันทุกวัน ฉันต้องไปตรวจผิวหนังกับแพทย์ผิวหนังทุกสี่เดือน และตรวจดูต่อมน้ำเหลืองของฉันเพื่อหาอาการบวม เพราะมะเร็งอาจกลับมาเกิดใหม่ที่นั่นและแพร่กระจายได้

ตอนนี้ฉันไม่เคยทำผิวสีแทน (เฉพาะสเปรย์สีแทน) - แม้ว่าเพื่อนของฉันบางคนยังคงทำอยู่ พวกเขาไม่เข้าใจ ผู้หญิงหลายคนคิดว่ามะเร็งเป็นความเสี่ยงในอนาคต แต่จริงๆ แล้วตอนนี้คุณกำลังทำร้ายร่างกาย ฉันแค่ดีใจที่มีโอกาสบอกคนที่กำลังใช้เตียงอาบแดดเพื่อตัดสินใจได้ดีขึ้น”

—เคธี่ ดอนนาร์ อายุ 19 ปี

“เมื่อโตขึ้น ฉันไม่เคยคิดที่จะทาครีมกันแดดเลย ผิวของฉันก็สีแทนได้ง่ายเสมอ ฉันเลยคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ปีที่แล้ว ตอนที่ฉันอายุ 13 ปี เรากำลังไปเที่ยวพักผ่อนที่ฮาวาย ฉันจึงซื้อแพ็คเกจฟอกหนังเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง (หมายเหตุบรรณาธิการ: ในรัฐอิลลินอยส์ การใช้เตียงอาบแดดที่อายุต่ำกว่า 14 ปีเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่ไม่มีใครขอ Laura's I.D.) ไม่กี่เดือนต่อมา ฉันสังเกตว่ามีรอยที่หน้าอก—ฉันไม่เคยมีไฝตรงนั้นเลย ก่อน. ปรากฎว่าเป็นมะเร็งผิวหนัง และแพทย์พบปานที่เป็นมะเร็งด้วย ฉันต้องทำการผ่าตัดสองครั้ง และแต่ละครั้งต้องเย็บประมาณ 20 เข็ม โชคดีที่พวกเขาสามารถเอาเซลล์มะเร็งออกได้ทั้งหมด แต่ตอนนี้ฉันต้องตรวจผิวหนังและต่อมน้ำเหลืองของฉันทุกเดือน เพราะมะเร็งสามารถกลับมาเป็นอีกได้ ฉันรู้ว่าฉันต้องระวังแสงแดด และใช้ความระมัดระวังให้ดีขึ้นมากไปตลอดชีวิต”

—ลอร่า 14 ปี