Pożegnanie z przyjaciółmi ze studiów

Więc próbując dalej pakować cały mój pierwszy rok do pudeł i toreb, zastanawiam się „GDZIE ZROBIŁ SIĘ ROK GO?!” Wydaje mi się, że dopiero wczoraj wprowadzałem się i poznałem wspaniałych (i kilku nie tak wspaniałych) ludzi. Teraz muszę pożegnać się z tym nowym światem, do którego właśnie się przyzwyczaiłem, tylko po to, by wrócić do domu, do tego, co kiedyś było wygodne, i spróbować przystosować się do życia, które zostawiłem w domu.

W tym ostatnim tygodniu finałów wielokrotnie uściskałem i powstrzymywałem potok łez. Dziwnie jest pomyśleć, że jakieś 8 miesięcy temu te uściski zostały dane i te łzy były spowodowane zupełnie inną grupą ludzi. W pewnym sensie zostawiam moich najlepszych przyjaciół tylko po to, by wrócić do moich najlepszych przyjaciół. Przede mną długo oczekiwane lato z mnóstwem nowych przygód. Ale trudno wyobrazić sobie lato spędzone z ludźmi, których nie widziałem od miesięcy, zamiast z ludźmi, z którymi mieszkam od prawie roku!

Pożegnania nigdy nie są łatwe – szczególnie dla mnie. Tak więc pożegnanie z moimi obecnymi współlokatorami było prawie bolesne – nie tylko dlatego, że będę za nimi bardzo tęsknić, ale dlatego, że nikt z nas nie będzie mieszkał razem w przyszłym roku. Świadomość, że nie będę dzielić mojego pokoju z tymi trzema niesamowitymi dziewczynami zawsze znowu nie uderzył mnie, dopóki nie mieliśmy ostatniego grupowego uścisku. Mam na myśli, wiem, że będę zobaczyć ich, ale nigdy więcej nie obudzę się do jednego z ich okropnych budzików ani nie zdecyduję, że nie możemy spać o 2 nad ranem w środowe noce i mieć Radość maraton (był to cotygodniowy rytuał). Te dziewczyny widziały mnie w mojej najlepszej i najgorszej; i oni zawsze był tam dla mnie.

Mój krąg przyjaciół był jednym z najtrudniejszych. Podzieliłem się z tymi osobami niektórymi z moich najbardziej pamiętnych doświadczeń ze studiów. Mieliśmy swoje wzloty i upadki, ale pod koniec dnia są moimi najlepszymi przyjaciółmi. Jedna z nich w szczególności, Nikki, była zdecydowanie ten najtrudniejsze pożegnanie.

Nikki była tam dla mnie na dobre i na złe, była moją pierwszą przyjaciółką w Qu. Chociaż jesteśmy zupełnie przeciwni, odkryliśmy, że tak wiele nas łączy. Spędziliśmy wiele nocy szepcząc, plotkując i chichocząc przy jedzeniu i filmach. I oczywiście to ona musi mieszkać ode mnie ponad 6 godzin! Boston i Jersey Shore są dość daleko od siebie - powiem ci!

Można by pomyśleć, że pożegnalibyśmy się z płaczem, ale o dziwo tak się nie stało! Może dlatego, że wiemy, że wkrótce się zobaczymy - my Wola znaleźć drogę.

Gdy rok szkolny dobiega końca; tak samo rozdział w moim życiu. Za wspaniałe oceny i cudowne lato!

Pamiętaj o marzeniu!

Diana