Nauka mówienia „nie”

Carina, mogłabyś zredagować mój artykuł?

Pewnie!

Carina, mogłabyś zrobić mój makijaż?

Oczywiście!

Carina, możesz mnie podwieźć na lotnisko?

Żaden problem.

Carina, czy mogłabyś dokończyć nasz projekt?

Absolutnie.

Carina, pobiegłabyś dla mnie do sklepu?

Już nad tym pracuję.

NIE NIE NIE NIE NIE!

W porządku, może uda mi się to napisać, ale na pewno nie mowić to. Można by pomyśleć, że to będzie łatwe, dwie litery, jedna sylaba: Nie. Niestety mój mózg nie jest w stanie tego przetworzyć.

Mam problem z powiedzeniem „nie”. „Nie” po prostu nie pasuje do mojego słownika. Nie mogę powiedzieć „nie”. Źle się czuję, kiedy mówię „nie”.

Czuję się jak zła przyjaciółka, zła siostra, zły pracownik, zła córka, po prostu ZŁA.

To dziwne, biorąc pod uwagę, że generalnie jestem dość przebojowa. Mogę powiedzieć ludziom, żeby się wyluzowali, pilnowali swoich spraw, zamknęli się i posłuchali... Masz pomysł.

Więc po prostu tego nie rozumiem. Uwielbiam być pomocny. Uwielbiam ułatwiać życie moim przyjaciołom. Ale ostatnio próba bycia superbohaterem dla wszystkich tylko utrudnia mi życie... O wiele trudniej.

Czy ktoś jeszcze ma ten problem? Czy ktoś jeszcze przezwyciężył ten problem? Pomoc!

Miłość,

Carina K.