Zobacz, jak dwóch studentów, biała kobieta i czarny mężczyzna, rozmawiają ze sobą w tym potężnym wierszu slamowym

Mówią, że tak naprawdę nie znasz kogoś, dopóki nie przejdziesz kilometra w jego butach, ale co, jeśli spędzisz kilka minut na wypowiadaniu ich doświadczenia? Czy wypowiadanie na głos historii drugiego człowieka może pomóc ci ją uwewnętrznić, a co za tym idzie, naprawdę zrozumieć, jak on lub ona się czuje?

Wydaje się, że to pytanie, na które Scout Botley i Darius Simpson próbują odpowiedzieć w swoim niesamowitym slamowym poemacie „Lost Voices”. Na poniższym filmie które zostało zrobione podczas College Unions Poetry Slam Invitational w 2015 roku, ucieleśniają się nawzajem, wyrażając swoje osobiste spotkania z rasizmem i seksizm.

„Pierwszy dzień, w którym zdałem sobie sprawę, że jestem czarny, był rok 2000” – mówi Botley, przemawiając w imieniu Simpsona. „Właśnie dowiedzieliśmy się o czarnych po raz pierwszy w drugiej klasie, a wszystkie białe dzieciaki goniły mnie do lasu, skandując „niewolnik”.

„Jako kobieta, posiadanie chłopaka to walka” – mówi Simpson, przemawiając w imieniu Botley. „Jeśli 70 procent z nas jest maltretowanych przez całe życie, jaka jest liczba mężczyzn, którzy to robią? Odpowiedzią jest, że nie jeden człowiek biegnie szybciej niż światło, aby ukończyć misję i to powoduje, że jestem chory.

W trakcie ich namiętnego pokazu uświadamiacie sobie, że zawłaszczanie doświadczenia innej osoby jest kolejną formą pobłażania sobie.

„Problem z wypowiadaniem się za siebie nawzajem polega na tym, że wszyscy zostają bez głosu” – mówią razem.