Jak sobie radzić, gdy czujesz się niebieski?

Nie udawajmy, że na studiach wszystko jest idealne. Wczoraj wieczorem rozmawiałem z przyjacielem, który miał problemy akademickie i finansowe. Powiedziała mi, że czuje przygnębiony. Właściwie nie jest pierwszą z moich przyjaciółek, która mi to powiedziała, ponieważ wszyscy poszliśmy do college'u własnymi drogami. Miałem też dni, kiedy chciałem po prostu siedzieć cały dzień na łóżku i płakać. Szczerze mówiąc, w porządku.

Myślę, że większość z nas może przyznać, że przychodząc na studia mieliśmy nierealistyczne oczekiwania: że każda impreza będzie oszałamiająca, będziemy radzimy sobie na studiach tak samo dobrze, jak my w liceum, chłopaki nagle staliby się bardziej dojrzali i jakoś czulibyśmy się szczęśliwsi nocny. Te oczekiwania, przynajmniej dla mnie, zniknęły z okna. Musiałem zdać sobie sprawę, że jestem tylko o rok starszy. Mam teraz 17 lat i wciąż mam przed sobą całe życie. Będę zdobywać przyjaciół, tracić przyjaciół, testy asów, testy bombowe, spotykać niesamowitych facetów i spotykać totalnych palantów - ale wszystko jest w porządku.

Do tej pory, w ciągu tych dwóch miesięcy studiów, wybrałem kilka strategii radzenia sobie z uczuciem przygnębienia.

Kiedy jestem zły, ja zwerbalizować moje emocje. Kiedyś starałem się być opanowany, ale to powodowało, że tłumiłem emocje. Więc teraz mówię tylko, jak się czuję, nawet jeśli jestem sama w pokoju. Mówiłem takie rzeczy jak „Nie mogę uwierzyć, że do mnie nie zadzwonił!” i „ten profesor działa mi na ostatnie nerwy!” Mówiąc te rzeczy głośno pomaga mi uwolnić się od gniewu, ponieważ czuję, że myśli uciekają z mojej głowy i utorują drogę dla lepszego, bardziej produktywnego te.

Kiedy jestem smutny, ja
uspołecznić z moimi przyjaciółmi. Kiedyś izolowałem się, dopóki nie przezwyciężyłem tego, co mnie dręczyło. Teraz zdałem sobie sprawę z potęgi innych ludzi pozytywność. Kiedy czuję, że cały dzień mi się nie udaje, wiem, że mogę usiąść w akademiku koleżanki i po prostu odpocząć, nawet jeśli nie jestem gotowa porozmawiać o tym, co mnie dręczy. Bycie z przyjaciółmi, kiedy jestem smutna, przypomina mi również, że mam ludzi, którym zależy na mnie nawet wtedy, gdy jestem daleko od domu.

Mam nadzieję, że moje strategie okazały się pomocne. Co robisz, aby radzić sobie, gdy czujesz się przygnębiony?