2Sep
Seventeen wybiera produkty, które naszym zdaniem pokochasz najbardziej. Możemy zarabiać prowizję za linki na tej stronie.
Miesiąc przed studiami, ja nalegał Nie jechałem. Dorastanie w małym miasteczku sprawiło, że pogardzałem zmianami. Dlaczego mam wychodzić z domu? Wszystko, czego potrzebowałem, było właśnie tam. Miałem w domu małą, zżytą społeczność, a do Nowego Jorku było tylko 20 minut jazdy pociągiem.
Przed Szkoła Wyższa, nie mogłem sobie przypomnieć, kiedy ostatnio musiałem zrobić nowi przyjaciele. Byłem w okręgu szkolnym z moją klasą maturalną od przedszkola. Znałem moich najlepszych przyjaciół na wiele lat, zanim umiałem czytać.
Największą (a czasem najgorszą) rzeczą w życiu w małej społeczności jest to, że wszyscy wiedzą o sobie wszystko. Niezależnie od tego pozwoliło na bliskie przyjaźnie i kontakty. Bałem się, że trudno będzie poznać ludzi, których poznałem na studiach, a także znajomych z domu. Nienawidziłem też pomysłu posiadania dwóch oddzielnych żyć.
Podczas gdy mój plan spakowania całego miasta do samochodu do szkoły nie powiódł się, wszystko inne się udało. Byłem zarówno zszokowany, jak i ulżyło mi, że pierwszego dnia na studiach spotkałem tak wielu niesamowitych ludzi. Gdzieś w ostatniej klasie i nerwowej jeździe samochodem do szkoły zapomniałem, że wszyscy nowicjusze są w tej samej sytuacji. Nie robiłem tego sam. Wszyscy po raz pierwszy byliśmy zdani na siebie — zarówno zdenerwowani, jak i podekscytowani nadchodzącą niezależnością.
Przez pierwsze dwa tygodnie szkoły nauczyłam się o sobie więcej niż kiedykolwiek wcześniej. Byłem bardziej otwarty i przyjacielski, niż mogłem przypuszczać. Płynność i cierpliwość ułatwiają przystosowanie się do życia w college'u. Nauczyłam się, że stawianie sobie wyzwań uczyniło mnie bardziej dojrzałą i niezależną osobą. Teraz ciągle jestem chętny na kolejne zmiany.
Powiedz mi, czy boisz się czy akceptujesz zmiany? Jaka jest Twoja strefa komfortu? Jak przystosowałeś się do dużych zmian?
buźiaki,
Michelle Toglia
Internetowy stażysta
