Rachel: Od domowych posiłków po makaron ramen!

Wróciłem! Po długiej podróży samolotem (nie, nie wylądowaliśmy w Hudson), wyboistym autobusie i niezręcznym powrocie do akademika, znowu się wprowadziłem i jestem gotowy na drugi semestr!

Powrót był naprawdę interesujący, ponieważ wszystko było tak znajome. Wiedziałem, że kiedy wrócę do domu na ferie zimowe, komfort własnego domu, łóżka, kuchni i prysznica będzie naturalny, ale nie spodziewałem się, że mój NOWY dom będzie tak bardzo, no cóż, domem. Tak, mój pokój w akademiku jest wciąż malutki i nie, nie czekam na gotowanie mojego makaronu Ramen w kuchence mikrofalowej, która wiecznie pachnie starego sera i palącego się masła, ale cieszę się, że piszę w łóżku, jem posiłki z przyjaciółmi i spaceruję po akademickich salach ponownie.

I nie tylko kampus wydaje się zaskakująco znajomy, ale także sąsiedztwo (które kiedyś tak mnie onieśmielało). To naturalne, że wracam i chodzimy tymi samymi ulicami, widzę tych samych ludzi, oglądamy wystawy sklepowe w tych samych sklepach i wąchamy te same restauracje. Sprzedawca wciąż sprzedaje czasopisma na rogu ulicy, taksówki próbują mnie przejechać, zaczynam nawet rozpoznawać miejscową ludność bezdomną; i to wszystko wydaje się dziwnie wygodne, jakby ta cała „studia” stała się mniej jak obóz letni, a bardziej jak prawdziwa, trwała część mojego życia.

Myślę, że ten blog to uspokojenie, że choć nic nie zastąpi miejsca z całym swoim rodzina, historia, wspomnienia i starzy przyjaciele, być może w końcu będzie można mieć więcej niż jednego Dom.