Obcięcie włosów, żebym mogła stać się naturalna, było najlepszą decyzją, jaką kiedykolwiek podjęłam

Jest zimny listopadowy poniedziałkowy poranek, a ja pędzę na zajęcia z dziennikarstwa w college'u — ale nie jestem zestresowana. Moje prysznice idą szybciej teraz, kiedy mam malutkie krótkie afro. Przeczesuję palcami moje gęste, kręcone, naturalne włosy, otacza mnie zapach szamponu i odżywki SheaMoisture's African Mint. Oddycham głęboko i uśmiecham się. W końcu jestem szczęśliwy.

Spędziłem prawie dekadę relaksując włosy.

Kiedy miałam 11 lat, moja mama zaczęła robić w domu środki relaksujące na moje teksturowane afrykańskie włosy. Rozluźniła włosy, więc ja też. W wieku 13 lat co sześć tygodni chodziłam na 80-dolarowe wizyty w salonie, żeby chemicznie go rozluźnić. To było finansowe poświęcenie, które zrobiła dla mnie jako samotna matka, i coś, co bardzo doceniałam, dorastając, że wciąż chciała, żebym wyglądała i czuła się piękna. W liceum miałam gęste, długie włosy księżniczki, które były modne.

Ale po latach wizyt w salonie moje włosy były w kiepskim stanie. Wypadał kawałkami i bardzo się przerzedzał. Miałem więcej rozdwojonych końcówek niż cierpliwości. Kiedy przeprowadziłem się sześć godzin z mojego rodzinnego miasta St. Louis na studia w Chicago, co sześć tygodni robiłem specjalne wycieczki do St. Louis, żeby rozluźnić włosy. (Miałam problem ze znalezieniem niedrogich salonów fryzjerskich w pobliżu mojej uczelni w Chicago.) Nagle w dodatku do zwykłych kosztów rozluźnienia włosów, musiałem zapłacić za dodatkową podróż tam i z powrotem między nimi miasta. Moje konto bankowe ucierpiało tak samo jak moje włosy.

Ale nie chodziło tylko o pieniądze. Moje życie na studiach było tak zajęte — między zajęciami, pracą, wolontariatem, przyjaźniami i moim związek — że spędzanie godzin na wizycie fryzjerskiej co sześć tygodni nie wydawało się zbyt dobrym pożytkiem mojego czasu. Na drugim roku moja mama zadzwoniła, żeby zapytać o kolejną wizytę u fryzjera, kiedy będę z powrotem w St. Louis na ferie wiosenne. Zgodziłem się — ale jak tylko odłączyłem telefon, rozpłakałem się. Byłem przytłoczony pomysłem, aby na zawsze rozluźnić włosy.

Gdybym przestała rozluźniać włosy, musiałabym je obciąć – odciąć je wszystkie.

Zaraz po tym, jak skończyłam rozmowę telefoniczną z mamą, do mojego akademika przyszedł mój chłopak. Płakałam do niego, co robić. Pocieszył mnie i zapytał, czy kiedykolwiek rozważę pójście w naturalny sposób. Wyjaśniłem mu wcześniej ten proces — aby przejść od luźnych włosów do naturalnych, musiałbym zrobić „duże strzyżenie” i skrócić moje długie włosy prawie na krótko. Moje naturalne kręcone włosy wyrosłyby i na dłuższą metę byłyby o wiele zdrowsze dla mojego ciała i mojego konta bankowego.

Nigdy wcześniej poważnie nie myślałem o tym, żeby postępować naturalnie, ponieważ nie sądziłem, że ludzie to zaakceptują. Bałam się, że nie poczuję się kobieco i nie byłam pewna, czy uda mi się wyrwać tak krótkie włosy. Martwiłem się, że ludzie pomyślą, że jestem brzydka.

Ale prawie dekada rozluźniania moich włosów zebrała żniwo. Naturalne włosy zaczęły dla mnie wyglądać jak prawdziwa opcja. Następny tydzień spędziłem na szukaniu pięknych zdjęć celebrytów, takich jak Lupita Nyong'o i Viola Davis, które pokazywały swoje naturalne krótkie afro na czerwonych dywanach iw filmach. Na mojej uczelni jest mnóstwo dziewczyn z naturalnymi włosami i dosłownie zatrzymałam je na kampusie, żeby zapytać o duży kotlet i jakich produktów do włosów używały. A mój chłopak zapewnił mnie, że będzie mnie absolutnie uwielbiał z krótkimi, naturalnymi włosami.

Kiedy wróciłem do domu na ferie wiosenne, powiedziałem mamie, że postanowiłem na dobre przestać chemicznie rozluźniać włosy. Była super wyrozumiała — to była taka ulga. Nigdy nie wątpiłam, że poprze moją decyzję, ale zawsze kochała moje długie włosy.

W końcu byłam gotowa na duży kotlet.

W St. Louis była godzina 23.00. kiedy usiadłam na krześle i podałam mamie za sobą nożyczki. Oboje byliśmy gotowi odciąć lata naszej ciężkiej pracy na rzecz czegoś nowego. Powoli odcięła moje kosmyki. Włosy odpadły, podobnie jak mój niepokój, moja walka, moje lata dążenia do bycia kimś, kto po prostu nie był mną. Gdy moje włosy opadły na rzęsy, usta, szyję i ramiona, poczułam jedynie ulgę. Myślałem, że mogę spanikować w połowie drogi, ale to było tak, jakby z każdym cięciem nożyczek po prostu nabierałem pewności, że to była właściwa decyzja.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam swoje odbicie, nigdy nie czułam się tak piękna we własnej skórze. Nie mogłem przestać dotykać mojej głowy. Byłam tak zadowolona, ​​że ​​moja mama była osobą, która obcięła mi włosy i ujawniła nową mnie — jest moją najlepszą przyjaciółką. Fryzura, którą mi zrobiła, przypomniała nam obojgu, że zawsze będziemy w swoim życiu, bez względu na to, jak daleko będę mieszkał.

Kiedy mój chłopak, współlokatorzy i przyjaciele zobaczyli moje nowe włosy, byli tak samo przybici jak ja. Podobało im się. Kiedy widzę inne dziewczyny z włosami takimi jak moje w dziale produktów do włosów naturalnych w Target, zawsze się do siebie uśmiechamy. Tak wiele osób mówi mi teraz, że krótkie włosy są dla mnie piękne. A teraz, kiedy wróciłem do moich naturalnych korzeni, czuję się pewniej i bardziej związany z moimi przodkami i dziedzictwem w Zimbabwe. Moje naturalne włosy to deklaracja, okrzyk bojowy i opowieść o osobistym rozwoju i osiągnięciach.

Tak się cieszę, że zdecydowałam się na naturalność.

Włosy czarnych kobiet są polityczne. Po latach odczuwania, że ​​muszę dopasować się do europejskich standardów piękna gładkich, prostych, zrelaksowanych włosów, cieszę się, że udało mi się znaleźć piękno w sposobie, w jaki moje włosy naturalnie rosną. Teraz dbam o swoje włosy o wiele lepiej niż kiedykolwiek: używam tylko naturalnych składników, dzięki czemu moje włosy urosły wysokie, długie i pełne.

Naprawdę szanuję tych, którzy nadal chemicznie rozluźniają włosy, noszą peruki, sploty lub warkocze, albo stają się naturalnymi. Czarne włosy są wspaniałe i mocne, bez względu na to, jak chcesz je nosić. Ale dla mnie odpowiedzią okazały się naturalne włosy – czuję się zdrowsza, szczęśliwsza i silniejsza. I hej, czas i pieniądze, które oszczędzam na tych wszystkich wizytach w salonie, też nie bolą.

Charlene Haparimwi jest niezależną pisarką i studentką Uniwersytetu DePaul. Śledź ją dalej Świergot.