Międzynarodowy Marsz Sprawiedliwości Klimatycznej

Wow, co za dzień! Zadowoliłem mojego wewnętrznego hipisa. Byłem jednym z blisko 100 000 ludzi na największym w historii marszu na rzecz sprawiedliwości klimatycznej. Nigdy wcześniej nie brałem udziału w marszu. Szedłem na badania nad rakiem z Light the Night. Biegałam nawet w ramach Girls on the Run, programu budowania poczucia własnej wartości dla młodych dziewcząt. Czytałem o słynnych marszach na lekcji historii. Ale tak naprawdę nigdy nie zawiązałam butów, nie złapałam znaku i maszerowałam.

Po co do cholery maszerowałem? Sprawiedliwość klimatyczna? Myślałem, że rozmawiamy tutaj o globalnym ociepleniu.... Cóż, cała sprawa wydaje się dość niesprawiedliwa, prawda? Wielu starszych ludzi przez wiele lat podejmowało wiele decyzji, które wpędziły nas w niezły bałagan środowiskowy. To niesprawiedliwe. Ponadto duże kraje rozwinięte, takie jak USA, zużywają większość zasobów i wytwarzają większość dwutlenku węgla emisje, ale to mali ludzie, tacy jak nasi starzy przyjaciele z Tuvalu, najbardziej cierpią z powodu konsekwencje. Również niesprawiedliwe. A co z niedźwiedziami polarnymi i morsami, których domy topią się pod ich stopami - ee, płetwami? Co do cholery mają morsy? Niezależnie, nie fair.

Więc pomaszerowaliśmy. I maszerował. I trochę tańczyli. I maszerował jeszcze trochę. Całe z nas niosło nasze znaki i maszerowało

ulicami przez 2 godziny. Różne grupy wykrzykiwały różne hasła. „Pierwsza planeta. Ludzie na pierwszym miejscu." "Zasługujemy na naprawdę dużo." "Mówię klimat. Mówisz sprawiedliwość. Klimat. Sprawiedliwość”. I tak dalej. Ale wszyscy maszerowali z tych samych powodów; sprawiedliwe rozwiązanie bałaganu, w którym się znajdujemy, uwzględnienie naszej przyszłości, uwzględnienie wszystkich żywych istot.

Po marszu wysłuchałem przemówienia Desmonda Tutu, laureata Pokojowej Nagrody Nobla. Opowiedział o wszystkich słynnych marszach, o których czytałem na lekcji historii, a potem o marszu, który właśnie ukończyłem. Zdałem sobie sprawę, że hej, może kiedyś mój marsz trafi do czyjejś historii. To całkiem potężne.

Więc idź tam i zrób coś! Jeśli masz powód lub 10, na którym naprawdę Ci zależy, zasznuruj tenisówki, złap znajomych i podejmij działanie. Gotowy do wyjścia? Załóż klub zrób coś w swojej szkole lub społeczności. Możesz podejmować działania przez cały rok przy wsparciu DoSomething.org i tysięcy nastolatków w całym kraju. Odwiedzać www.dosomething.org/clubs aby dowiedzieć się jak.

-Melanie, gościnna autorka tego bloga, pracuje dla dosomething.org.