2Sep
Seventeen wybiera produkty, które naszym zdaniem pokochasz najbardziej. Możemy zarabiać prowizję za linki na tej stronie.
Byłem dziś rano w drodze do pracy i z jakiegoś nieznanego powodu każda para mieszkająca w Nowym Jorku zdecydowała się wyjść i zagrać! Byli wszędzie. Stoję przed moim mieszkaniem i całuję się. Czekając na światłach, całując. Trzymając się na rurze, całując. Zanim dotarłem do Budynek Hearsta, Byłem zły! Chodzi mi o to, czy wszystkie te publiczne okazywanie uczuć (PDA) są naprawdę konieczne? I czy naprawdę sprawiedliwe jest narzucanie PDA ludziom, którzy nawet nie wypili swojej porannej kawy? Moja odpowiedź na oba te pytania brzmiała „nie”.
Ale potem przypomniałam sobie, jaka byłam w związku. Mając na uwadze, łatwo było o tym zapomnieć, ponieważ minęły prawie dwa lata odkąd miałam związek, o którym warto nawet mówić. W każdym razie trzymałam go za rękę przy każdej okazji i czułam, że muszę go całować tak często, jak potrzebuję wziąć oddech. Byłem całkowicie winny zadawania PDA innym, ale nie obchodziło mnie to. Nie robisz tego, kiedy jesteś zakochany.
Nagle przestałem być zły. Jeśli już było mi smutno. Nie dlatego, że byłem singlem, bo to była najlepsza decyzja, jaką podjąłem do tej pory, ale dlatego, że stałem się kompletny cynik, który nawet nie zdawał sobie sprawy z miłości, kiedy uderzyła cię w twarz… lub w tym przypadku pocałowała cię w Twarz. Więc, jak na ironię, chciałbym podziękować wszystkim parom, które zirytowały mnie dziś rano, bo przypomnieliście mi, jak to jest kochać.
Co myślisz o PDA?
Pozdrawiam,
Holleh
