Zgłosiłem się na ochotnika na ostatniej debacie i to było całkowicie surrealistyczne

Przed wyborami już za kilka tygodni druga niedzielna debata prezydencka była ważną okazją dla Hillary Clinton i Donalda Trumpa do zaapelowania do niezdecydowanych wyborców. Stawka była wysoka — podobnie jak napięcia. (Dni wcześniej, pojawiło się nagranie z 2005 roku, w którym Trump wygłasza sprośne komentarze na temat kobiet.) Debata odbyła się na Washington University w St. Louis w stanie Missouri. Zoe Orenstein, dziewiętnastoletnia studentka drugiego roku, była jedną z 260 wolontariuszek prowadzących debatę, które pracowały nad tym wydarzeniem. (Ujawnienie: Zoe jest moją kuzynką.) Porozmawiała z Seventeen.com o tym, jak się zaangażowała, jakie pociągały za sobą jej obowiązki i jak to jest prowadzić reporterów w wózkach golfowych.

Zgłosiło się 1500 osób z mojej szkoły.

Zgłoszenia wolontariuszy były otwarte dla wszystkich powiązanych z Wash U. Kiedy przesłałem swoją zeszłej wiosny, wiedziałem, że Hillary prawdopodobnie będzie kandydatką Demokratów, co oznaczało, że będzie to jedna z pierwszych debat z udziałem kandydatki na prezydenta. Historia w trakcie tworzenia! Studiuję na kierunku zdominowanym przez mężczyzn (inżynieria), więc nie chciałem tego przegapić.

Aplikacja poprosiła o CV, dwie rekomendacje i odpowiedzi na dwa pytania: Dlaczego interesuje Cię debata i co wniesiesz do zespołu dyskusyjnego? Napisałem, że mam umiejętności przywódcze, mam silne umiejętności komunikacyjne, jestem dość optymistyczny i energiczny. Na bezpłatne stanowiska zgłosiło się 1500 osób. Wybrano tylko 260 z nas.

Cały kampus stał się podekscytowany.

Wash U nie ma dużego programu sportowego, więc nie mamy zbyt wiele szumu w dniu meczu. Ale gdy debata się zbliżała, podekscytowanie zniknęło z list przebojów — jakbyśmy mieli zbliżać się mecz piłki nożnej D1. Związek studencki zorganizował kiermasz, na którym ludzie mogli zaangażować się w debaty. Grupy studenckie miały gry, w których można było wygrać plakaty i koszulki. Było dużo darmowego jedzenia (bo czy jest lepszy sposób na zaangażowanie studentów?). W całym kampusie ludzie planowali oglądanie imprez. To miało być ogromne.

Pracowałem na dwie zmiany, żeby wszystko zdążyć na czas.

Moje obowiązki wolontariusza rozpoczęły się w piątek przed debatą, dokładnie wtedy, gdy pojawiły się wiadomości o seksistowskich komentarzach Trumpa na temat kobiet. Prawie każdy większy serwis informacyjny przybył do naszego kampusu, aby opowiedzieć o wielkiej historii. To była szalona scena.

Spędziłem cztery godziny z zespołem MSNBC tego dnia, robiąc biegi żywnościowe dla reporterów i pomagając w ustawieniu pokoju medialnego (co oznacza, że ​​podłączyłem wiele przedłużaczy do laptopa). Mimo że wszyscy byliśmy szalenie zajęci, wszyscy wydawali się naprawdę dobrze ze sobą współpracować. W pewnym momencie producent poszedł po mrożoną kawę dla wszystkich specjalistów od oświetlenia. Myślałem, że to było naprawdę fajne.

W sobotę pracowałam na dwie zmiany: od 7:00 do 11:30 od 15:30 do 21:00. Spędziłem poranek w MSNBC, napełniając dystrybutory wody i jeżdżąc wózkami golfowymi reporterom i operatorom kamer po kampusie. Po południu byłem z basenem NBC. Dowiedziałem się, że na wielu ważnych wydarzeniach inna sieć jest odpowiedzialna za robienie ogólnych zdjęć, które udostępniają sieci. Tym razem NBC kręciło salę debat i kampus. Następnym razem inna sieć zajmie się tego typu materiałem. Pracowałam z NBC, kiedy wszystkie oświetlenie i dźwięk były prawidłowe. Narysowałem też mapy, żeby reporterzy i załoga wiedzieli, gdzie znajdują się punkty kontrolne i wykrywacze metali.

W niedzielę jeden z kamerzystów zapomniał słuchawek, więc pobiegłem wczesnym rankiem w Target. Obwoziłem reporterów i upewniałem się, że wiedzą, dokąd jadą. Przez około trzy godziny rozdawałem przepustki na smyczach ludziom, którzy mieli wstęp do sali debat, gdy oglądałem wiadomości na żywo w pobliskim telewizorze.

Jedną dziwną rzeczą, jaką zauważyłem, było to, że kotwice mówiły o komentarzach Trumpa Cały czas. Słyszałem już wcześniej określenie „24-godzinny cykl informacyjny”, ale to naprawdę mnie uderzyło. Mam na myśli, że zaraz mają się odbyć wybory; Chcę usłyszeć o polityce kandydatów! Widząc tę ​​wizję tunelu z głównych sieci informacyjnych, było trochę rozczarowujące.

Przygotowanie do debaty było intensywne, ale czułem się na to przygotowany. Robię dużo teatru i jestem kierownikiem sceny musicalu na kampusie, więc wiem, jak wiele dzieje się za kulisami. Mnóstwo ludzi i biegających dookoła ludzi od oświetlenia nie robi na mnie wrażenia. W czytelni przeznaczonej dla reporterów spokojnie rozłożyłam zeszyty, długopisy i ołówki.

Centrum lekkoatletyczne naszej szkoły zostało całkowicie zmienione: piętro, na którym uczniowie zwykle grają w koszykówkę i siatkówka miała sekcje do siedzenia dla uczestników ratusza, podium dla kandydatów i niestandardowe trybuny dla publiczność. Specjalny zestaw pionów zapewniał miejsce dla sieci ustawiających swoje urządzenia. Przy dramatycznie oświetlonej podłodze i obracających się wszystkich kamerach łatwo było zapomnieć, że jesteś na siłowni. Ale wtedy spojrzałeś w górę i pomyślałeś O tak — jest obręcz do koszykówki.

Serce mi waliło cały czas.

Gdy kandydaci debatowali, byłem w gotowości na wypadek, gdyby ktoś potrzebował czegoś pilnego. Widziałem, jak reporterzy robią notatki i piszą swoje historie, co było naprawdę fajne. Serce mi waliło cały czas. Wszyscy pracowali tak szalenie ciężko, aby zorganizować to wydarzenie i chciałem, aby wszystko poszło gładko.

Rzeczy mają zwariowany po zakończeniu debaty. Wszyscy reporterzy chcieli dostać pierwsze zdjęcie lub wywiad po wyjściu kandydatów. Chris Matthews, gospodarz talk-show w MSNBC, właśnie miał napisać swój raport, kiedy zawołał: „Potrzebuję kawy!” Mój przyjaciel i ja musieliśmy przebijać się przez tłum tylko po to, by zdobyć dla niego filiżankę.

Wash U jest szkołą w większości liberalną i myślę, że jest to bardzo szanowane miejsce. Widziałem ludzi trzymających znaki Hillary i ludzi trzymających znaki Trumpa, ale nikt nie walczył. Szczerze mówiąc, myślę, że było wiele niedowierzania i podziwu, że to wszystko dzieje się na naszych oczach. Hillary Clinton, Donald Trump i Anderson Cooper tutaj, w naszej szkole? Jak to dziwne?

Rozmawiałem z jednym z producentów w MSNBC i powiedziała mi, że jest w trasie od pierwszej debaty. Dochodzi do samego końca – trzeciej debaty prezydenckiej. Trudno sobie wyobrazić robienie tego w kółko. Dobrze się bawiłem i wiele się nauczyłem w ten weekend, ale jestem gotowy na powrót do szkolnego życia.

Hannah Orenstein jest pisarką w Seventeen.com. Śledź ją dalej Świergot oraz Instagram.