Mity dotyczące zaburzeń odżywiania

Kiedy ktoś zmaga się z zaburzeniami odżywiania, ważne jest, aby dostrzec znaki ostrzegawcze i pomóc mu jak najszybciej rozpocząć leczenie. Ale może to być trudne, gdy istnieje tak wiele nieporozumień.

„Niestety, istnieje wiele piętn i nieporozumień związanych z zaburzeniami odżywiania” – mówi Claire Mysko, dyrektor generalna National Eating Disorders Association. „Jedną z najważniejszych rzeczy, które możesz zrobić, jest kształcenie się, więc zaczynasz od miejsca podstawowego zrozumienia”.

Oto kilka z najbardziej rozpowszechnionych mitów o zaburzeniach odżywiania – i to, co naprawdę musisz wiedzieć, jeśli ktoś ma problemy.

MIT: Nie ma nic złego w diecie.

Ponieważ kultura dietetyczna jest wszędzie, łatwo można odpisać niektóre znaki ostrzegawcze jedzenia zaburzenia — takie jak liczenie kalorii, martwienie się o wagę lub przeklinanie niektórych pokarmów — jako nieduże rozdać. „Ludzie zwykle odrzucają to jako„ tylko dietę ”, ponieważ tak wielu młodych ludzi eksperymentuje z dietą” – mówi Mysko.

Ale zdrowe odżywianie powinno sprawić, że poczujesz się, hm, zdrowy – nie powinno być źródłem niepokoju w twoim życiu. Jeśli ktoś wydaje się być zestresowany kaloriami i wagą, BMI, „dobrym” i „złym” jedzeniem, to nie jest w porządku.

„Podstawowym testem lakmusowym byłoby, gdyby czyjeś postawy lub zachowania dotyczące jedzenia, wagi i ciała wizerunek i ćwiczenia utrudniają im cieszenie się życiem i dobre samopoczucie” – Mysko mówi. Jeśli ktoś, kogo znasz, ma obsesję na punkcie diety, porozmawiaj z nim i zobacz, co się dzieje.

MIT: Zaburzenia odżywiania to zwykle tylko faza.

Jeśli podejrzewasz, że ktoś ma zaburzenia odżywiania, nie powstrzymuj się i nie czekaj, aż to się skończy. Zaburzenia odżywiania mogą powodować poważne przerażające komplikacje, takie jak ciężkie odwodnienie, anemia, omdlenia, problemy z sercem i pęknięcie żołądka — więc musisz teraz potraktować to poważnie i pomóc im znaleźć leczenie opcje.

„Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą być śmiertelne” — mówi Margie Slater, PsyD, licencjonowany psycholog kliniczny z Encino w Kalifornii, który specjalizuje się w leczeniu zaburzeń odżywiania. „Zaburzeń odżywiania nigdy nie należy lekceważyć jako„ nie tak źle ”. To nigdy nie jest bezpieczne i nigdy nie jest w porządku”.

MIT: Anoreksja jest najczęstszym i najniebezpieczniejszym zaburzeniem odżywiania.

Według National Eating Disorders Association (NEDA) zaburzenie z napadami objadania się jest w rzeczywistości najczęstszym zaburzeniem odżywiania w USA I nie każde zaburzenie odżywiania można łatwo zaszufladkować — niektórzy ludzie nie spełniają dokładnych kryteriów: anoreksja, bulimia lub zaburzenie z napadami objadania się i zdiagnozowano OSFED (inne określone karmienie i jedzenie zaburzenia).

Ale wszystkie te zaburzenia odżywiania mogą zagrażać życiu, dlatego ważne jest, aby nie tkwić w wąskim wyobrażeniu o tym, jak wygląda zaburzenie odżywiania. „Jeśli jedzenie powoduje u ciebie niepokój, naprawdę warto na to zwrócić uwagę” – mówi Mysko.

MIT: Gdyby mój przyjaciel miał zaburzenia odżywiania, byłoby to oczywiste.

Nie każdy z zaburzeniami odżywiania wygląda lub zachowuje się w określony sposób. „Większość osób, które cierpią na zaburzenia odżywiania, nie wygląda na osoby z zaburzeniami odżywiania”, mówi Dana Harron, PsyD, psycholog kliniczny z Waszyngtonu, który specjalizuje się w zaburzeniach odżywiania i problemach z obrazem ciała.

Ale oto przerażająca rzecz: ponieważ filmy i programy telewizyjne prawie zawsze przedstawiają ludzi z zaburzenia odżywiania jako przerażająco chuda, możesz zignorować znaki ostrzegawcze, jeśli ktoś nie wygląda na część. (Mysko mówi, że dziewczęta często dzwonią na infolinię NEDA, które uważają, że nie są „wystarczająco chore”, aby naprawdę się martwić, ponieważ nie mają poważnej niedowagi).

Sprawdź więc swoje oczekiwania i wypatruj mniej oczywistych znaków ostrzegawczych: „Podstępne oznaki, że ktoś może mieć zaburzenia odżywiania, to m.in. niepokój lub napięcie związane z jedzeniem, zawsze noszenie luźnych ubrań, ciągłe marznie lub bardzo częste chodzenie do łazienki zaraz po posiłkach” – Harron mówi.

MIT: Łatwo przezwyciężyć zaburzenia odżywiania – po prostu jedz!

To mniej więcej tak realistyczne, jak powiedzenie komuś przeziębionemu, żeby po prostu przestał kaszleć.

„Zaburzenia odżywiania to naprawdę złożone choroby” – mówi Mysko. „Wiele osób z zaburzeniami odżywiania zmaga się również z depresją, lękiem, traumą, OCD lub nadużywaniem substancji. Zaburzenie odżywiania jest mechanizmem radzenia sobie z dużo głębszymi rzeczami, które się dzieją”.

Odzyskiwanie wymaga profesjonalnej pomocy. Sugerowanie w inny sposób po prostu trywializuje to, przez co przechodzi twój przyjaciel – a co gorsza, może zniechęcić go do szukania leczenia.

MIT: Zaburzenia odżywiania dotyczą tylko niektórych typów ludzi.

Jeśli podejrzewasz, że ktoś ma zaburzenia odżywiania, nie odrzucaj swoich obaw tylko dlatego, że nie pasują do stereotypowej formy. „To ogromne nieporozumienie, że zaburzenia odżywiania dotyczą tylko nastoletnich dziewcząt” – mówi Slater. „Zaburzenia odżywiania dotyczą wszystkich — mężczyzn i kobiet, młodych i starych, heteroseksualnych i LGBTQ oraz wszystkich grup etnicznych. Zaburzenia odżywiania nie dyskryminują”. Zaufaj swojemu przeczuciu, jeśli uważasz, że przyjaciel potrzebuje pomocy.

MIT: Jeśli ktoś ma zaburzenia odżywiania, obwiniaj [rodziców, partnera, genetykę, przyjaciół, modele fitspo, nierealistyczne ideały Hollywood, cokolwiek.]

Jasne, każda z tych rzeczy może odegrać pewną rolę – ale zwykle jest to o wiele bardziej skomplikowane. „Zaburzenia odżywiania rozwijają się w odpowiedzi na „doskonałą burzę” biologii, osobowości i środowiska” – mówi Harron. „Prawie nigdy nie można przypisać zaburzenia odżywiania tylko jednemu czynnikowi”.

I tbh, to i tak nie jest takie ważne. Według Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania, nie ma dowodów na to, że ustalenie przyczyny zaburzeń odżywiania ma jakikolwiek znaczący wpływ na powrót do zdrowia. Ale wczesna interwencja poprawia szanse na wyzdrowienie – więc przestań stresować się tym, co ją spowodowało, i skup się na zachęcaniu ich do poszukiwania leczenia.

MIT: Jeśli ktoś ma zaburzenia odżywiania, nie mogę mu pomóc.

Możesz nie mieć dyplomu medycznego, ale nadal możesz być źródłem wsparcia i zachęty, które nie są oceniane. „Wybierz czas, kiedy możesz porozmawiać z osobą prywatnie, w cichej przestrzeni i naprawdę możesz jej słuchać” – mówi Mysko. Zacznij od wyjaśnienia, dlaczego jesteś zaniepokojony i sprecyzuj, jakie zachowania Cię niepokoją. Powiedz: „Naprawdę mi na tobie zależy i uważam, że ważne jest, abyś otrzymał w tym celu profesjonalną pomoc”. Infolinia NEDA (1-800-931-2237) może połączyć ich z opcjami leczenia i grupami wsparcia w ich powierzchnia.

Utknąłeś w cyklu diet — lub masz obsesję na punkcie każdego drobnego wyboru jedzenia? Nie jesteś sam. Skontaktować się z Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania Infolinia na żywo pod numerem 800-931-2237 (od poniedziałku do czwartku od 9:00 do 21:00 EST; piątek od 9:00 do 17:00 EST) lub za pośrednictwem ich witryny czat na żywo. Ktoś będzie tam, aby zaoferować wsparcie i poprowadzić Cię do potrzebnej pomocy.