Porno zemsty prawie odebrało mi życie — przetrwanie porno zemsty

Byłam w klasie, kiedy po raz pierwszy powiedziano mi, że moje nagie zdjęcia zostały udostępnione online. Wysłałem zdjęcia, o których mowa, do sympatii po tym, jak prosił mnie, z przerwami, przez prawie rok, aby je wysłać. Myślałem wtedy, że jest mną zainteresowany i ufałem mu. Wierzyłam, że jego miłość ułatwi mi przyjęcie do szkoły.

Zanim wysłałem zdjęcia, kazałem mu obiecać, że nigdy ich nikomu nie pokaże. Wiedziałem, że wysłanie zdjęć to ryzyko, ale nie mogłem pojąć konsekwencji. Dopóki nie byłem, gapiłem się na siebie na stronie internetowej, która pozwala użytkownikom anonimowo przesyłać i wymieniać nagie zdjęcia ofiar, które nie wyrażają zgody. Na zdjęciach była moja twarz. Moje imię było na zdjęciach. Nie mogłem się ukryć, nie przed nikim.

Byłem kompletnie zdrętwiały. Próbowałem zwymiotować, próbowałem płakać – ale nic nie wyszło.

Nie minęło dużo czasu, zanim chłopak rozesłał obrazy w moim liceum. Nawet moja młodsza siostra widziała je, kiedy chłopcy z jej klasy obnosili się z nimi. Zawsze chciałem, żeby moja siostra mnie podziwiała i martwiłem się, że nigdy więcej tego nie zrobi.

Szybko skontaktowałem się ze stroną i poprosiłem o usunięcie zdjęć. Powiedziałem im, że mam mniej niż 18 lat i że zdjęcia zostały opublikowane bez mojej zgody. Właściciel strony potrzebował kilku dni, aby odpowiedzieć na moją prośbę i powiedział mi, że muszę wysłać im zdjęcie, na którym trzymam tabliczkę z napisaną datą, aby udowodnić, że to ja. Upokorzenie rosło. Zdjęcia zostały ostatecznie usunięte ze strony internetowej tylko po to, aby wkrótce zostać ponownie opublikowane. Te zdjęcia były dostępne online przez ponad pięć lat.

W tamtym czasie nie wiedziałem, że padłem ofiarą pornografii zemsty – lub pornografii nieprzymusowej – praktyki udostępniania obrazów, która wpłynęła na szacunkowe 10 milionów internautóww Stanach Zjednoczonych.

Porno zemsta to forma nadużyć cyfrowych, która często prowadzi do społecznej degradacji, izolacji społecznej, upokorzenia i traumy dla ofiar. W USA posiadanie lub rozpowszechnianie nagich zdjęć osoby nieletniej jest przestępstwem, ale surowość zarzutów różni się w zależności od stanu. Ponieważ Internet szybko stał się bardziej dostępny, praktyka ta wzrosła w alarmującym tempie. Organizacja non-profit przeciwdziałająca nadużyciom w internecie Cyber ​​Inicjatywa na rzecz Praw Obywatelskich prowadzone ankieta porno zemsty w 2015 r. i stwierdził, że spośród 1606 respondentów w wieku od 18 do 30 lat 61% (około 980 osób) stwierdziło, że robili nago zdjęcia lub filmy ze sobą i udostępnili je komuś innemu, a 23% respondentów (361 osób) padło ofiarą zemsty porno. Wśród ofiar pornograficznych zemsty 93% zgłosiło znaczny stres emocjonalny, a ponad połowa (51%) ofiar wskazała, że ​​nawet rozważała samobójstwo.

Po tym, jak moje zdjęcia zostały udostępnione w Internecie i w szkole, zatopiłem się w sobie. Desperacko starałem się zapewnić, że moja rodzina nigdy się nie dowie — nie chciałem wywoływać rozczarowania i wstydu, które już tak głęboko odczuwałem. Jedyną osobą, z którą rozmawiałam o zdjęciach, była moja najlepsza przyjaciółka, która próbowała mnie pocieszyć. W pewnym momencie próbowałem szukać pomocy prawnej, ale odmówiono mi, ponieważ prawnik nie chciał zająć się sprawą „dziecięcej pornografii”. Nigdy nie złożyłem raportu na policję, ponieważ czekałem zbyt długo, a zanim znalazłem się w miejscu, aby podzielić się tym doświadczeniem z władzami, przedawnienie się skończyło.

Moje liceum nigdy się nie dowiedziało. Bałam się skontaktować z administratorami szkoły w sprawie mojej sytuacji. Kto chce powiedzieć dorosłym, że w Internecie są Twoje nagie zdjęcia? Za bardzo bałam się zwrócić o pomoc do rodziców, a po prostu nie wiedziałam, jak sama skonfrontować się ze sprawcą. Czułem się bardzo zablokowany i bez opcji. Nie chciałem niczego więcej, jak tylko zachować odrobinę integralności, o której myślałem, że zostawiłem, więc starałem się pozostać poza radarem.

Kilka razy próbowałem usunąć zdjęcia ze strony, ale za każdym razem były one umieszczane na innych stronach. W ciągu kilku lat witryny były usuwane i odtwarzane pod nowymi nazwami. Stało się niemożliwe nadążyć. W końcu przestałem sięgać do stron internetowych, ponieważ nic, co robiłem, nie wydawało się działać. Kilka miesięcy temu, po latach e-maili i nowego wsparcia od organizacji porno zemsty o nazwie BADASS (Walka z Demeaning and Abusive Selfie Sharing), który pomaga w usuwaniu zdjęć ofiar, moje zdjęcia zostały ostatecznie usunięte z internetu dla dobry.

W tym czasie mój wstyd skłonił mnie do uczestniczenia w aktach samookaleczeń i myśli samobójczych przez kilka lat. Odwołałem swoje plany na przyszłość i zepchnąłem się w krótkie życie w depresji. Nigdy nie widziałem, żeby ktokolwiek z powodzeniem wyszedł z tego rodzaju wiktymizacji i nie sądziłem, że ja też… aż do pierwszego roku studiów. Wtedy dowiedziałem się, że chłopak, który umieścił moje nagie zdjęcia w Internecie, został uwięziony za napaść seksualną na nieletnią. Zdałem sobie sprawę, że jego brutalna historia wykorzystywania seksualnego mogłaby się na mnie skończyć, gdybym się odezwała.

Po zapoznaniu się z tymi wiadomościami powoli zacząłem opowiadać swoją historię za pośrednictwem jedynego ujścia, jakie miałem: pisania. Napisałem wiersz o moim doświadczeniu i zacząłem go wykonywać na konkursach poetyckich w całym stanie. Po tym, jak zostałam wybrana do udziału w państwowym konkursie poezji młodzieżowej, zadzwoniłam do rodziców iw końcu wyznałam im ból i traumę, z którą żyłam przez ostatnie pięć lat. Byli rozczarowani i zaniepokojeni, ale ostatecznie byli ze mnie dumni. Przyprowadzili całą moją rodzinę, aby posłuchali, jak wykonuję wiersz, który w końcu opowiedział im moją historię, na moich własnych warunkach. Mając za sobą rodzinę, wiedziałem, że nadszedł czas, aby nie tylko bronić siebie, ale także z pasją walczyć o innych. Wtedy odnalazłem swoje powołanie w aktywizmie.

W 2016 roku założyłem #Marsz przeciwko zemście porno, organizacja zajmująca się prawami obywatelskimi cybernetycznymi, której celem jest pomoc ofiarom pornografii zemsty poprzez wspieranie społeczności, lobbowanie na rzecz ustawodawstwa federalnego i zmianę narracji na temat cybernapaści na tle seksualnym. Ruch rozpoczął się marszem przez Most Brookliński (moja rodzina dumnie szła obok mnie) i kontynuował marsze praw obywatelskich w największych miastach w całym kraju. Obecnie pracuję nad stworzeniem Funduszu Obrony Prawnej Marszu przeciwko Zemście, zapewniającego pomoc ekonomiczną ofiarom ze społeczno-ekonomicznymi barierami dla wymiaru sprawiedliwości.

Moim celem podczas Marszu przeciwko zemście porno było pokazanie ofiarom, że można przeżyć to doświadczenie i uzdrowić się poprzez aktywizm. Podróżowałem na uniwersytety i organizacje, aby edukować społeczności na temat wpływu porno zemsty. opublikowałem liczne eseje demaskując pornografię zemsty jako kryzys zdrowia publicznego, który nieproporcjonalnie atakuje osoby należące do mniejszości i powinien być kryminalizowany na szczeblu federalnym. I z każdym moim przemówieniem i artykułem, który napisałem, czułem się silniejszy.

Przez cały czas mojego orędownictwa pracowałem z setkami ofiar, które nie otrzymały sprawiedliwości za swój smutek. Większość ofiar, które poznałem, została poddana pornografii zemsty, zanim skończyła 18 lat. I musi się skończyć.

Kiedy jesteś młody, łatwo uwierzyć, że zachowanie ciszy w obliczu traumy zapewni ci bezpieczeństwo. Wierzysz, że jeśli usiądziesz i zamkniesz się, możesz zachować kontrolę nad sytuacją, która zasadniczo cię przytłoczyła. Nie ma szukania uczciwości ani sprawiedliwości, jest tylko przetrwanie. W międzyczasie twój duch zaczyna zanikać. Tracisz swoje ambicje; obwiniasz siebie. Toniesz ze wstydu. A wstyd może być tak głęboki, że myślisz, że nigdy nie uciekniesz. Ranisz się, ponieważ nienawidzisz siebie, ponieważ wierzysz, że zrobiłeś to sobie.

Przynajmniej ja.

Sama wydostałam się z mroku internetowego wstydu i nękania. Nie chciałem uwierzyć, że nie znajdę ponownie swojego światła, że ​​nie podniosę głosu. Zostałem zdemaskowany, ale już się nie wstydzę. Mojego głosu nigdy nie można mi odebrać.

Obecnie żyjemy w epoce łamania ciszy nadużyć seksualnych. Nadszedł czas, aby włączyć pornografię zemsty do legislacyjnej narracji o wykorzystywaniu seksualnym. Czas rozszerzyć i zreformować narrację. Jako ofiara mam obowiązek podzielić się swoją historią i wzmocnić swój głos. Moja własna zemsta wcale nie jest zemstą – to sprawiedliwość.

Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, jest ofiarą zemsty porno i potrzebuje wsparcia, odwiedź Marsz przeciwko zemście porno lub wyślij SMS-a do linii tekstu kryzysowego (741741).

Leah Juliett jest niebinarną poetką, performerką i założycielką Marsz przeciwko zemście porno. Możesz je znaleźć na www.leahjuliett.com oraz na Twitterze/Instagramie @leahjuliett.