Dowiedz się, czego potrzeba, aby zostać cheerleaderką z college'u od świtu!

Na pierwszym roku próbowałem do drużyny cheerleaderek mojej szkoły średniej. Ukończyłem studia na pierwszym roku i świetnie się bawiłem kibicując na wiecach, meczach piłkarskich i innych wydarzeniach sportowych. Uwielbiałem występować i uwielbiałem móc przy tym wspierać moją szkołę. W tym czasie brałam też lekcje tańca, które zaczęły się, gdy miałam 6 lat.

Na drugim roku wszystko zaczęło się rozpadać. Stres związany z zarządzaniem tańcem, dopingiem, zajęciami honorowymi i życiem towarzyskim zaczął na mnie dawać się we znaki. Pewnego wieczoru byłem na zajęciach z pointe, ćwicząc taniec, kiedy wykonałem ruch baletowy en pointe i poczułem trzask w obu dolnych kostkach. To było bardzo bolesne, ale w tańcu obowiązuje jedna zasada, która nigdy nie przestaje występować z jakiegokolwiek powodu. Więc kontynuowałem taniec, a kiedy wróciłem do domu, po prostu je zamroziłem… ignorując je. Po kilku dniach zdałem sobie sprawę, że mam guzek wielkości kostki pod kostką, przez co wygląda na to, że mam dwa. Pokazałem mamie i umówiliśmy się na wizytę u lekarza.

Mój lekarz powiedział mi, że mam zapalenie ścięgien i zapadły mi się łuki, a taniec byłby złym pomysłem. Tak więc liczba zajęć, które brałem powoli malała, aż zdecydowałem się z nich zrezygnować, ale postanowiłem dalej kibicować. Doping był dla mnie łatwiejszy, ponieważ mogłem nosić moje twarde podpórki łukowe w butach tenisowych.

Wiwatowałem do końca ostatniego roku, kiedy byłem kapitanem. Zacząłem się interesować cheerleaderem na poziomie uczelni, który składał się z intensywnych upadków i akrobacji partnerskich. W moim mieście nie było żadnych wydziałów, które uczyłyby tego rodzaju umiejętności, więc co tydzień jeździłam do Lake Havasu i Las Vegas, które były oddalone o kilka godzin. Powoli, ale pewnie zaczęłam opanowywać zaciąganie się na plecach i miseczki oraz uzdrawiać rozciąganie, a w kwietniu próbowałam do drużyny cheerleaderek z Uniwersytetu Arizony. Drużyna liczy 15 dziewczyn i 15 chłopaków, a ja byłam jedną z prawie 50 dziewczyn, które próbowały. Udało mi się przejść przez pierwsze i drugie cięcia, a ostatnie cięcia zostało tylko 19 dziewczyn, a ja byłam jedną z nich. Wszystkie moje upadki utknęły, a moje wyczyny kaskaderskie były dobre, z wyjątkiem jednego, w którym nie udało mi się osiągnąć pełnej mocy.

Zostałem pocięty.

To było do bani, ale było to pouczające doświadczenie. Planuję spróbować ponownie w kwietniu. Nie poddam się tak łatwo!

W tej chwili jestem w Open Co-Ed All Star Cheer Squad o nazwie Desert Cheer Athletix. Jesteśmy nową drużyną, z dużym talentem iz dużymi nadziejami na Mistrzostwa Świata. To świetna zabawa i fajnie mieć coś, co na kilka godzin oderwie się od stresujących zajęć. Czy ktoś jeszcze wybiera się na Mistrzostwa?! Jeśli przyjdziesz, powiedz CZEŚĆ!