21Aug
Byłem tym dzieciakiem w gimnazjum, który zawsze czytał 15 książek każdego lata. Teraz, gdy jestem wschodzącą licealistką, przeczytałam setki kryminałów, thrillerów, science fiction — co tylko chcesz — i mnóstwo YA. YA przez osuwisko. Spośród nich jeden tytuł naprawdę przekonał mnie o magii czytania: Raz i przyszłość autorstwa Amy Rose Carpeta i Cori McCarthy.
Gdy tylko skończyłam, zatrzasnęłam pokrywę i wbiegłam po schodach po dwa na raz, machając książką z podekscytowaniem, aby zwrócić na siebie uwagę mojego taty, który pracował przy komputerze. Otworzyłem ją w poszukiwaniu podziękowań i wskazałem mu, żeby pokazać mu, że główny bohater książki ma doświadczenie w kulturze libańskiej, takie jak nasze – takie samo jak nasza rodzina. Wreszcie!
Do tego czasu nigdy nie przeczytałem książki z bohaterem z Bliskiego Wschodu, a już na pewno nie taką, która by się wydawała jakby to miało miejsce w kraju w Lewancie (obszar, w tym Liban, wzdłuż wschodniego wybrzeża Śródziemnomorski.)
Wystarczyło to jedno — w tym przypadku kraj mojej rodziny i jego kultura — aby połączyć mnie z głównej bohaterki powieści — nawet jeśli była futurystycznym człowiekiem lub prowadziła życie w niczym nie przypominające kopalnia. To, co sprawiało, że czytałam, to nie rycerze walczący w kosmicznych bitwach, ale ten jeden związek z moim dziedzictwem.
Kiedy postacie odzwierciedlają części nas samych, czujemy się widziani.
Kiedy postacie odzwierciedlają części nas samych — nasze pochodzenie, okoliczności, uczucia, doświadczenia — czujemy się widziani. Raz i przyszłość sprawił, że poczułam się widziana. Jako powieściopisarz, teraz redagujący własną książkę dla młodzieży, zainspirowało mnie to odkrycie. W mojej powieści Paradoks, postacie należą do obcej rasy, dlatego ważne było dla mnie, aby moi czytelnicy mogli się z nimi jakoś utożsamiać. Zdałem sobie sprawę, że muszę wybrać tylko jedną rzecz — jedno uniwersalne ludzkie doświadczenie — aby stworzyć ten hak.
Postanowiłem więc skupić się na okresie rozwoju, przez który przechodzą wszyscy ludzie — na trudnym przejściu od dzieciństwa do dorosłości. W końcu właśnie to YA robi tak dobrze i dlaczego nastolatki są przyciągane do tego gatunku jako całości. Dlaczego byłem.
Jedna z głównych bohaterek mojej powieści, księżniczka Celene, dikaryjska księżniczka, której przeznaczeniem jest panowanie nad całym Układem Słonecznym, pozornie nie ma nic wspólnego z moimi czytelnikami. Większość nastoletnich czytelników to członkowie naszej ziemskiej rasy, prawdopodobnie nie są księżniczkami i zdecydowanie nie żyją w społecznościach międzygalaktycznych.
Ale kiedy zamek Celene zostaje podpalony, a ona musi stawić czoła decyzjom, które zmuszają ją do opuszczenia rodziny i przywilejów, wyjścia na własną rękę, i przyjąć odpowiedzialność jako osoba dorosła — niezależnie od tego, czy jest gotowa, czy nie — współczujemy jej i odnosimy się do niej, ponieważ wszyscy będziemy musieli przejść przez to samo rzecz.
W pewnym momencie wszyscy dokonujemy tego przejścia.
Kiedy widzimy siebie w książkach, które czytamy – czy to w doświadczeniach, pochodzeniu, osobowościach, kulturach, wyborach – pomaga nam to wejść w buty postaci. Niezależnie od tego, czy chodzi o Bree, która odnajduje swoją prawdę w świecie pełnym kłamstw Urodzona legenda serii lub Suren i Oak cierpią złamane serce w Skradziony spadkobiercalub Rufus i Mateo w Obaj umierają na końcu pogodzenie się ze śmiertelnością — większość czytelników może się odnieść. Tris w Rozbieżny musi zdecydować się opuścić rodzinę i dołączyć do Dauntless. Katniss postanawia poświęcić się dla siostry, którą kocha Igrzyska Śmiercii wszyscy rozumiemy, że kochamy nasze rodziny bardziej niż siebie samych, tę gotowość zrobienia dla nich wszystkiego. Gdyby moja siostra została wybrana do polowania Igrzyska Śmierci, ja też zaoferowałbym, że zajmę jej miejsce.
Kiedy zakotwiczymy się w tym jednym połączeniu, jesteśmy w stanie zagłębić się w szereg perspektyw i podróży, które pozwalają nam odnosić się do tych postaci na jeszcze głębszych poziomach. Następnie przenosimy tę zdolność do naszego prawdziwego życia: jeden element ludzki może połączyć nas z ludźmi pomimo ogromnych różnic.
Dlatego tak ważne jest czytanie. Uczy nas głębszej troski o innych.
Dlatego tak ważne jest czytanie. Uczy nas głębszej troski o innych i zrozumienia sytuacji innych ludzi, która różni się od naszej.
A więc koledzy nastoletni czytelnicy, gdy przeglądacie swoje letnie wybory, niezależnie od tego, czy szukasz ucieczki od własnego życia w dziwacznych sceneriach, epickich bitwach czy wstrząsających przygód, pomyśl jeszcze raz o tym, co naprawdę kochamy w naszych ulubionych powieściach — o połączeniach, które nas przyciągają i utrzymują nas uzależniliśmy.
Lilly Peters jest wschodzącą uczennicą ostatniej klasy liceum, mieszkającą w Nowym Jorku. W tym roku ukończyła swoją debiutancką powieść science fiction pt. Paradoks. Otrzymała trzy nagrody Silver Key i dwa wyróżnienia w konkursach Scholastic Art and Writing w 2022 i 2023 r., w tym za swoje opowiadania flash fiction Twój duch I czerwone winorośle. Kiedy nie pisze beletrystyki, pracuje jako ratownik i gra na czterech instrumentach, w tym na wiolonczeli i ukulele.
