Amy Schumer o przetrwaniu najbardziej wstydliwego nastoletniego momentu

Są pewne wstydliwe chwile, których nigdy nie zapomnisz, bez względu na to, ile razy próbujesz je otrząsnąć. Jeden z moich przyszedł latem przed pierwszą klasą szkoły średniej. Moi najlepsi przyjaciele i ja spotykaliśmy się z tą grupą chłopaków z naszej szkoły — jeździliśmy razem na rowerach i odpoczywaliśmy prawie każdej nocy. Pewnego razu chłopcy przekonali nas, żebyśmy podnieśli koszulki i pobłysnęli nimi. „Musisz to zrobić” – błagali. Chcieliśmy wyglądać fajnie, więc zgodziliśmy się na to, chociaż wydawało się to nie tak.

Kiedy to się działo, zauważyłem, że wszyscy faceci tylko na mnie patrzą. Byłem zdezorientowany — prawdopodobnie miałem najmniejsze piersi ze wszystkich moich koleżanek. Dlaczego mieliby się gapić? Wtedy mnie uderzyło. Zdałam sobie sprawę, że wszyscy po prostu błysnęli stanikami, ale podniosłam koszulę i stanik. Myślałem, że pokazujemy pełną enchiladę! Krew wystrzeliła mi prosto w twarz i natychmiast ściągnęłam koszulę, ale było już za późno. Chłopcy mówili: „O mój Boże, właśnie widzieliśmy prawdziwe cycki Amy”.

Od razu tego pożałowałem. Moje instynkty krzyczały: „Nie rób tego!” i żałuję, że nie powiedziałem: „Baw się dobrze, chłopaki. Spotkam się z tobą jutro”. Ale chciałem zachowywać się, jakbym nie dbał o pokazywanie im swojego ciała. Chciałam udowodnić, że jestem fajną dziewczyną.

Moja decyzja poszła za mną jesienią do liceum. Ci chłopcy i inni z mojej klasy zaczęli nazywać mnie „naleśnikami”, ponieważ moje sutki są dość duże. To było upokarzające. Nazwa zszokowała mnie do głębi i zaczęłam czuć, że coś jest nie tak z moimi cyckami. Przez chwilę było mi ciężko — kiedy zacząłem się spotykać, przezwisko było w mojej głowie.

Zajęło mi to kilka lat, ale zacząłem zdawać sobie sprawę, że ci faceci mieli nade mną władzę tylko wtedy, gdy im na to pozwolę. Widzieli, że to imię mnie niepokoi, więc nadal go używali. Kiedy przestałem się denerwować, znudzili się i ruszyli dalej. Ludzie lubią czepiać się tego, na co jesteś wrażliwy, ale rzeczy są tak ważne, jak je robisz. Widzę to teraz we wszystkim, od pieczeni w komedii po relacje medialne z mojego codziennego życia. Zawsze będą ludzie, którzy będą próbować cię zburzyć, ale masz kontrolę nad tym, jak zareagujesz.

Czy cieszę się, że przeszedłem przez to upokorzenie? Oczywiście nie. Czy staram się spuszczać koszulę tak bardzo, jak to możliwe? Tak. Ale to doświadczenie było właściwie błogosławieństwem w nieszczęściu, ponieważ uświadomiło mi, że nie ma się czego bać. Zdarzyło się coś złego i przeżyłem. Zmieniło mnie to w nieskrępowaną, nieustraszoną kobietę (ze świetnymi cyckami, dodam!), którą jestem dzisiaj. Zaufanie to naprawdę najlepsza zemsta.

Super szczery, zabawny i wzruszający nowy pamiętnik Amy, Dziewczyna z tatuażem dolnej części pleców, jest już dostępny!

Ta historia została pierwotnie opublikowana we wrześniowym wydaniu Siedemnaście. Odbierz teraz numer w kioskach lub zasubskrybuj numer cyfrowy tutaj.