Dowiedziałem się, że mam sekretną siostrę

Dwa lata temu, latem między pierwszym a ostatnim rokiem, 17-letnia Catherine Roland zmagała się z milionem niewiadomych: Gdzie pójdzie na studia? Jaki kierunek wybrała? Z kim pójdzie na swój ostatni bal?

Nie miała pojęcia, że ​​nadchodzi jeszcze większa niewiadoma. „Tydzień przed rozpoczęciem ostatniej klasy liceum dowiedziałam się, że mam starszą siostrę, którą trzymała moja mama do adopcji wkrótce po jej urodzeniu” – mówi Catherine, która dorastała z dwiema młodszymi siostrami i trochę brat. „Moją misją stało się odnalezienie mojej drugiej siostry”.

Wielka rewelacja wyszła znikąd. Pewnego ranka Catherine, która mieszka w Missoula w stanie Montana, była w samochodzie z mamą Danielle i młodszym rodzeństwem, załatwiając sprawy. Jechali od wielu godzin, a inne dzieci zasnęły na tylnym siedzeniu. Catherine wspomina, że ​​wtedy czuła się „znudzona” – „Starałam się nie zasnąć, żeby dotrzymać towarzystwa mojej mamie” – kiedy jej mama nagle zwróciła się do niej z pytaniem: „Kochasz mnie, prawda?”.

„Od razu odpowiedziałam, że oczywiście, ale byłam zdezorientowana, dlaczego zadała mi takie pytanie” – mówi Catherine. „A potem bardzo szybko powiedziała mi: »Masz starszą siostrę« i zaczęła płakać”.

Catherine nie była zszokowana ani zaskoczona. Jej świat się nie roztrzaskał — osiadł. „Po prostu natychmiast powiedziałem:”Wiedziałam!' Brzmi to śmiesznie i nie było tak, że kiedykolwiek wspomniałem o tym mojej mamie, ale zawsze czułem się, jakbym miał starsze rodzeństwo. Nawet nie wiem, dlaczego tak się czułem. Myślę, że po prostu nigdy nie byłem ekstrawertykiem typu A – cechy, które zwykle widzisz u najstarszego dziecka. Dobrze było mieć potwierdzenie mojego przeczucia”.

Ale miała pytania.

Jak ona ma na imię? Kiersten.

Ile ona ma lat? 18 lat (o rok starszy od Katarzyny).

Gdzie ona mieszka? Utah było najlepszym przypuszczeniem.

Co sprawiło, że mama powiedziała jej teraz? Ponieważ Kiersten była prawnie dorosła, istniała obawa, że ​​mogłaby skontaktować się z Catherine w celu odnalezienia jej rodzącej się mamy.

A potem trudniejsze pytanie: Co sprawiło, że ją zrezygnowałeś?

Odpowiedź, jaką otrzymała, sprawiła, że ​​Catherine poczuła się smutna, a nawet zła: „Moja mama została zgwałcona na studiach. Wkrótce po tym, jak to się stało, dowiedziała się, że jest w ciąży. Moja mama i tata spotykali się w tym czasie i myśleli, że dziecko może być jego, ale kiedy urodziła się Kiersten, mieli test na ojcostwo i okazało się, że mój tata nie jest ojcem. Moja mama miała złamane serce i była to najtrudniejsza decyzja, jaką kiedykolwiek podjęła, ale postanowiła zapewnić Kiersten lepsze życie”.

Dowiedzenie się, że ma sekretną siostrę, było trudne, ale niemożność zrobienia czegokolwiek z tymi informacjami była trudniejsza do przetworzenia.

„Zadałem mamie kilka pytań, ale adopcja nadal była dla mojej mamy bolesnym tematem, więc tak naprawdę nie rozmawialiśmy o tym cały czas” – mówi Catherine. „Ale nie minęło dużo czasu, zanim poczułem, że muszę ją znaleźć – czułem, jakbym tęsknił za częścią siebie”.

Miała tylko imię i wyobrażenie, jak wyglądała Kiersten jako dziecko (jej mama pokazała jej zdjęcie). Catherine zaczęła grzebać w Facebooku. Bardzo lubię. Była przy komputerach w szkole, kiedy wszyscy inni pracowali, używała telefonu do wyszukiwania między zajęciami, a swojego komputera w domu, gdy tylko weszła do drzwi. Spędziła godziny wpatrując się w zdjęcia nieznajomych w mediach społecznościowych, zastanawiając się, czy któreś z nich może być ten Kiersten. Odpowiedź zawsze brzmiała nie. „Przez długi czas tylko o tym mogłam myśleć” – mówi Catherine. „Było tak wiele ekscytujących rzeczy – projekty dla seniorów, studniówka, wiosenna wycieczka do Grecji i Włoch – ale myślałem o jej odnalezieniu”.

„Byłam naprawdę niespokojna” – dodaje. „Zaczynasz tworzyć tę historię. To by było, och, może dzisiaj jest rocznica jej śmierci, albo mogłaby być tą dziewczyną, którą właśnie minąłem w sklepie.

Mijały miesiące.

A potem rok.

Catherine przestała szukać. „Zaczęłam myśleć, że może nie chciała, żebyśmy ją znaleźli” – mówi. „Czasami dzieciak nie chce znaleźć biologicznych rodziców”.

Nie wiedziała, że ​​prawie 500 mil dalej Kiersten również szukała swojej rodzącej się mamy. Była od lat.

Na pierwszym roku studiów na Uniwersytecie Montana Catherine była w drodze na zajęcia z dziennikarstwa i otrzymała telefon od mamy. ten połączenie.

„Powiedziała mi, że adoptowana mama Kiersten skontaktowała się z nią na Facebooku. Chciała się z nami połączyć. Zacząłem krzyczeć na środku kampusu. Moja siostra nas znalazła!”

Mama Catherine porozmawiała najpierw przez telefon z Kiersten (która, jak się domyślała, mieszkała w Utah), a potem podała jej numer Catherine. „Byłam tak zdenerwowana, czekając, aż zadzwoni” – mówi Catherine – dopóki nie usłyszała głosu po drugiej stronie linii. To było dla niej nowe, ale wydawało się cudownie znajome. „Od momentu, gdy zaczęliśmy rozmawiać, kliknęliśmy. Tak wiele nas łączyło: dzielimy poglądy polityczne i obie jesteśmy głównymi feministkami. Ale pod innymi względami jesteśmy zupełnie inni: ona nienawidzi wędrówek i teatru, ja uwielbiam przebywać na świeżym powietrzu i jestem bardziej introwertyczna”.

Rozmawiali przez telefon godzinami, a kilka tygodni później umówili się na spotkanie z IRL.

W październiku Catherine i jej mama jechali przez gęsty śnieg w Montanie i Idaho, zanim dotarli do słonecznego nieba w Utah – sprawy stawały się jaśniejsze, gdy zbliżali się do Kiersten, co wydawało się pasować. To była denerwująca jazda, a Catherine wysłała jej SMS-a, aby spróbowała zabić czas. Grupa spotkała się w małej kawiarni – Catherine i jej mama przybyły jako pierwsze i czekały na Kiersten, która wracała z pracy i spóźniała się. Gdy czekali, energia była elektryczna.

„Kiedy Kiersten weszła i zobaczyłyśmy się, dużo płakaliśmy i przytulaliśmy się” – mówi Catherine. "I następnie w końcu musieliśmy się przywitać”. Catherine nie mogła uwierzyć, jak bardzo jej mama i siostra były do ​​siebie podobne. („Wiesz, jak Reese Witherspoon i jej córka są tak do siebie podobni? To jak moja mama i Kiersten."

Rozmawiali, jak się wydawało, wiecznie — a przez ostatni miesiąc rozmowy nigdy się nie skończyły. „Piszemy SMS-y, mamy plany, żeby się zobaczyć, typowo siostrzane rzeczy” – mówi Catherine. „Czasami pojawia się taka myśl, że przegapiliśmy tak wiele czasu razem. Ale ostatecznie mam siostrę. Wezmę to w każdej chwili."