Zobowiązanie do Sorority

Od dziewięciu tygodni przyrzekam Delta Sigma Pi. To był szalony proces, którego nawet nie mogę rozpocząć do opisania tutaj, po prostu dlatego, że zajęłoby to wiele godzin wyjaśnień, ale w końcu zostałem wtajemniczony Sobota. Efektem końcowym dziewięciu tygodni ciężkiej pracy i hardkorowego zastawu na zajęciach było niemal antyklimatyczne zakończenie całego doświadczenia. Jednak późniejszy bankiet inicjacyjny był fantastyczny! Miałam na sobie sukienkę couture, którą zaprojektowałam zeszłego lata, i miałam zbyt dużo zabawy w białym szyfonie i perłach.

Kiedy po raz pierwszy zacząłem studia, przez chwilę rozważałem możliwość dołączenia do greckiej organizacji. Przechodzenie na grecki nigdy nie było wielką rzeczą dla ludzi, którzy ukończyli moją szkołę średnią, po prostu dlatego, że często chodzili do szkół albo bez bractw i sororities, albo tam, gdzie nie było to nic wielkiego. Teraz, gdy mam już za sobą pewną perspektywę, powiedziałbym, że zdecydowanie warto, choćby po to, by poznać nowych, ekscytujących ludzi!

Moją ulubioną osobą na świecie jest prawdopodobnie moja duża. Nazywa się Natalie i jest uczennicą programu Huntsman w Penn. Nie sądzę, żebym kiedykolwiek spotkała kogoś, z kim tak dobrze bym się łączyła. Mamy te same zainteresowania intelektualne i cenimy tych samych autorów (Rand), muzykę (Rachmaninoff) i sztukę (Lempicka). To jest szalone. Mogę z nią porozmawiać o wszystkim - szkole, chłopakach, poradach, o wszystkim. I nie poznałbym jej ani nie dostałby tego całego wielkiego-małego związku, gdybym nigdy nie podjął decyzji o złożeniu przysięgi.

Ostatnie dziewięć tygodni prawie nie przypominało tygodni; bardziej przypominały jeden bardzo długi dzień. Cieszę się, że w końcu to się skończyło, ale też nie mogę się doczekać tego, co przyniesie przyszłość.