Co zawrzeć w eseju uniwersyteckim

Droga Jessico,

Jestem początkującą dziennikarką i bizneswoman i będę aplikować do kilku szkół Uniwersytetu Kalifornijskiego i innych prywatnych instytucji. W tej chwili jestem w trakcie wypełniania aplikacji na studia i pisania osobistych oświadczeń. Chciałbym usłyszeć od Ciebie, jak mogę się wyróżnić od reszty? Jaka jest Twoja najcenniejsza rada, której możesz mi udzielić?

Jeśli chodzi o eseje, wiem, jak bardzo mogą być stresujące. Szczerze mówiąc, myślę, że jedynym UC, który przykłada dużą wagę do esejów, jest Berkeley i może UCLA. UC spędzają dużo czasu na przeglądaniu statystyk – GPA, rangi, SATs itp., ale eseje wciąż mają znaczenie.

Moją najlepszą radą dla ciebie jest wypróbowanie wszystkiego, co możesz, aby się wyróżnić. Przeczytaj eseje o rekrutacjach innych osób online i poszukaj ukrytych wzorców unikać im. Wszyscy piszą o tym, jak ich rodzice się rozwiedli, jak duży wpływ na ich życie wywarł sport i jak bardzo chcą iść na studia. To są rzeczy, które bardzo dobrze cię ukształtowały, ale czytają o nich historie

cały czas.

Wybierz coś, czym jesteś pasjonatem, WSZYSTKOi pokaż, jak dzięki temu stałaś się osobą, którą jesteś dzisiaj. Na przykład, jeśli kochasz psy, porozmawiaj o tym, jak cały czas jesteś wolontariuszem w schronisku dla zwierząt, jak planujesz zostać weterynarzem, jak zwierzęta zmieniają twoje spojrzenie na życie itp. Porozmawiaj o tym, jak kochasz Bolonię, szaloną historię dziękczynienia, wszystko aby pokazać, jak rozwinął cię w osobę, która jest idealna na ich uczelnię. Moje eseje dotyczyły tego, jak kiedyś wstydziłam się grubego akcentu mojego taty, ale teraz jak bardzo doceniam kulturę.

Pokaż także swoją osobowość w swoim piśmie. Rozśmieszanie ludzi sprawia, że ​​jestem szczęśliwy, więc wmieszałem się w szybki dowcip (nie żart puk-puk czy coś w tym stylu!), aby ich zrzucić – to sprawia, że ​​cię pamiętają. Dlatego polecam być jak najbardziej intrygującym z pominięciem pisanie w nieprofesjonalny sposób.

Wiem, jak straszny jest ten czas na ostatnim roku; czułem się, jakbym nigdy z tym nie skończył i nigdy nie zamierzałem tego zrobić be na studiach. Ale oto siedzę na górnej pryczy łóżka piętrowego, prawie po pierwszym semestrze studiów i czuję się... nierealny. Pamiętaj tylko, aby wziąć głęboki oddech, objąć ostatni rok i nie bój się prosić ludzi wokół ciebie (lub mnie i pozostałych 14 z nas tutaj na Seventeen!) o pomoc.

Powodzenia!
Jessica <3