Tom Hiddleston wyjaśnia koszulkę Taylor Swift

Element garderoby, który zapisze się w podręcznikach historii jako najbardziej znany, mylący i… inspirujący mem 2016 roku to bez wątpienia „I <3 T.S.” Toma Hiddlestona z czwartego lipca „I <3 T.S.” bezrękawnik. To prawda, że ​​ledwo można go nazwać elementem garderoby – przezroczystość! malutkość! ― ale to natychmiast spowodowało, że internet eksplodować z pytaniami: Czy przegrał zakład? Czy to syndrom sztokholmski? Czy to dowód na to, że kręcą teledysk? Czy to wołanie o pomoc?

Ale nie, wyjaśnia Tom Hiddleston w nowym profilu w marcu GQ, to nie było żadne z powyższych. W rzeczywistości był to tylko żart – i szczęśliwy przypadek, który przerodził się w Wielką Rzecz. Pisarka, Taffy Brodesser-Akner, pyta Hiddlesa – który, jak zauważa, jest bardzo szczery przez cały czas – o Swifta i otaczających go szalonych plotkach podczas ich związku:

Pytam, czy chce coś powiedzieć o Australii, o przyjęciu z okazji 4 lipca, na którym włożył ten fatalny podkoszulek, o plotkach, że uważała go za zbyt chętnego. Czy chce coś o tym powiedzieć? I tutaj odkłada widelec, wciąż na nim kęs mojego steku. Spogląda w dal, a oto, co mówi: „Prawda jest taka, że ​​był czwarty lipca i święto państwowe, graliśmy w grę, a ja poślizgnąłem się i zraniłem plecy. Chciałem ochronić wypas przed słońcem i powiedziałem: „Czy ktoś ma koszulkę?”. I jeden z jej przyjaciół powiedział: 'Mam to.' Przyjaciel wyciągnął podkoszulek z napisem „Ja ♥ T.S.”, do którego znajomi Taylora są zobowiązani umową własny. „I wszyscy się z tego śmialiśmy. To był żart. „Więc to jest jego oświadczenie na temat całego związku: wyjaśnienie podkoszulka. „To był żart” – powtarza. "Wśród przyjaciół."

I to go prześladuje. „…Nikt nie miał kontekstu dla tej historii” – kontynuuje. „I wciąż staram się wypracować sposób na życie osobiste i jego ochronę, ale także bez ukrywania się. Więc najtrudniejsze jest to, że to był żart wśród przyjaciół czwartego lipca”.

Brodesser-Akner próbuje mu powiedzieć, że mogą zmieniać temat, bo to wszystko zaczyna być za dużo, ale ona mówi, że po prostu kontynuuje:

Nadal na mnie nie patrzy. Ostatni kawałek mojego steku leży teraz na jego widelcu w powietrzu. Jest taki smutny i nie mogę już tego znieść, więc kładę rękę na jego i mówię: „Tom, Tom, w porządku. Nie musisz już mówić o podkoszulku. Mam to. Rozumiem. Powiem światu”. Ale nie może przestać o tym mówić. Dosłownie nie może przestać o tym mówić. „Nie wiem” – mówi. „Po prostu byłem zaskoczony. Byłam po prostu zdziwiona, że ​​zyskała tak wiele uwagi. Top stał się symbolem tego czegoś”. Ciężko mi to powiedzieć, mówi. Chce mi zaufać. Chce ufać, że świat nie użyje tego, by znów go zawstydzić, ale nie wie. Po prostu wie, że będzie za nim podążał, dopóki o tym nie powie.

Och, Tom.