CG! debatują nad definicją emo

Hej CG!

Wygląda na to, że artykuł „Dark Ages”, który napisałem do naszego wrześniowego wydania (z Ashley T. lub Zac E. na nim, w zależności od tego, które masz) naprawdę uderzyło w was.

Dla tych z Was, którzy go nie czytali, opowiada o tym, jak nasza obecna kultura upiększa depresję i mieć „problemy” do tego stopnia, że ​​niektórzy z was twierdzą, że ludzie wokół was mogą nawet stwarzać problemy, które wydają się być fajny. Jak ujęła to 18-letnia Liz w artykule: „W moim mieście, gdziekolwiek się nie obrócę, ktoś bierze antydepresanty, rozwija zaburzenia odżywiania, staje się alkoholikiem lub tnie się. Zdarza się tak często, że nic na to nie poradzę, ale myślę, że ludzie robią to, żeby wyglądać na bardziej skomplikowanych. Jestem zmęczony tym, że wszyscy muszą być „gwiazdami rocka” z największym problemem”.

Otrzymaliśmy mnóstwo e-maili na temat tej historii i chciałem się z wami podzielić, abyście mogli kontynuować dialog online. Niektórzy z was mogli naprawdę odnieść się do dziewczyn cytowanych w tej historii. Inni byli tym urażeni. Przepraszamy za obrazę niektórych z was... to nie było naszym zamiarem. Nigdy nie umniejszalibyśmy depresji... Powodem, dla którego stworzyliśmy tę historię, jest to, że widzieliśmy ten trend i postanowiliśmy dotrzeć do jego korzeni. Oto niektóre z tego, co mieliście o tym do powiedzenia i kilka moich notatek. Jeśli nie czytałeś tej historii i chcesz zobaczyć, o co chodzi w tej kontrowersji, sprawdź „Dark Ages” na stronie 189 wrześniowego wydania CG!!

—Marina, redaktor wiadomości i funkcji

„Byłem przerażony 'The Dark Ages' (wrzesień. 2007). Muzyka nie ma nic wspólnego z dziećmi, które potrzebują więcej terapii, a większość ludzi nie słucha muzyki emo tylko po to, by być cool. Następnym razem rozważ wszystkich ludzi przed wydrukowaniem tak obrzydliwego artykułu”.

—Kay, 17

[Notatka]

„Byłem zdenerwowany, gdy przeczytałem „Wieki ciemne”. Rozumiem, że intencją tego artykułu było najprawdopodobniej edukowanie nastolatków o rosnących wskaźnikach depresji, ale czułam, że artykuł był stronniczy, kategoryzując każdego nastolatka zażywającego antydepresanty jako „emo”. Byłem bardzo urażony tym artykułem.”

—[nazwisko wstrzymane na żądanie), 16

[notatka: przepraszam, że się obraziłeś. Znowu wiemy, jak poważna jest depresja i nigdy nie zlekceważylibyśmy tego!]

„Czy zdajesz sobie sprawę, że większość „emo” dzieciaków to po prostu niezrozumiane dzieci, które przeszły przez okropne s$, które po prostu szukają sposobu na wyrażenie tego, jak się czują i chcą się dopasować? Czy zdajesz sobie sprawę, że są to dzieci, które są codziennie nękane przez „preppy”? Czy zdajesz sobie sprawę, że dzieciaki preppy robią sobie równie/jeśli nie gorsze rzeczy? Poza tym, dlaczego umieściłeś ten przycisk na końcu swojego artykułu, który mówi „Pociesz się emo dzieciaku”? To po prostu obraźliwe!”

— Kaitlin

[Cześć href=' https://www.seventeen.com/">interpunk.com, i używamy go jako ilustracji tego, jak popularne stało się emo… jest tak rozpowszechnione, że ludzie teraz robią o nim guziki!']

„Podczas gdy lubię czytać CosmoGirl! Byłem bardzo rozczarowany artykułem "The Dark Ages". Gdyby magazyn podał fakty, zdaliby sobie sprawę, że emo odchodzi. Wszyscy, których znam, zginęliby, zanim nazwaliby siebie emo. Ludzie śmialiby się im prosto w twarz. Emo pochodzi z lat 2000-2003. Każdy jest na scenie”.

—Morgan, 14 lat

[Notatka]

„Jestem stałym czytelnikiem Cosmogirl i uwielbiam to! Ale artykuł we wrześniowym numerze 2007 zatytułowany „Ciemne Wieki” naprawdę mi się nie podobał. Trzy zespoły z pierwszej strony, Fall Out Boy, Taking Back Sunday i Dashboard Confessional to nie „emo” zespoły to pop punk (Fall Out Boy), rock (Taking Back Sunday) i akustyczny indie rock (Dashboard Konfesjonał). Klasyfikowanie tych zespołów jako „emo” sprawia, że ​​czytelnicy myślą „Och, jeśli ich słucham, jestem emo”. Emo to nie styl, to emocja. Uczucie samotności lub poczucie, że nikogo nie obchodzi, a twoje życie jest okropne. Ludzie mają nazwę dla tych, którzy podążają za trendem emo, a ta nazwa to „poser emo”. Również słowo do Tary z Los Angeles, nie musisz ubierać się w określony sposób, aby zdobyć faceta, faceci powinni cię lubić za to, kim nie jesteś, kim się stałeś”.

— Nora

[Hej]

„Muszę tylko podziękować za umieszczenie w waszym magazynie artykułu „The Dark Ages”. Marina Khidekel wyrwała mi te słowa z ust! Dziś ciężko jest być nastolatkiem, ale wcale nie ułatwia to, gdy jesteś prawie zmuszony do smutku i złości. Mój najlepszy przyjaciel jest jak wiele dzieci opisanych na tych stronach: zdenerwowany światem i pełen bólu. W końcu poszedłem za nim. Ale pewnego dnia zdałem sobie sprawę, że to nie jest to, kim byłem, ani nawet kim chciałem być i zrozumiałem, że to tylko trend. Mam tylko nadzieję, że wiele dziewczyn przeczyta ten artykuł i zda sobie sprawę, że ich depresja może być czymś, do czego się zmuszamy”.

— Dymitra

„Chciałbym wysłać wam opinię na temat tego artykułu, średniowiecze. „emo-ness” i potrzeba depresji są dziś zdecydowanie zbyt widoczne w naszym społeczeństwie. mówię to z doświadczenia. cała ta sprawa została zaliczona do kategorii epidemii. Sam zacząłem ciąć, bo myślałem, że ludzie pomyślą, że to fajne. ale powiem... nie zajęło mi to dużo czasu. Myślę, że moim celem w tym liście jest to, że chciałem ci podziękować... ale także powiedzieć, że znalazłem inne ujście dla mojego niepokoju i bólu... poezji. pokazało mi, że poprzez niepokój i ból… możesz tworzyć wspaniałe rzeczy i możesz uczyć innych ludzi, że oni też potrafią radzić sobie ze swoim cierpieniem”.

—Emilia Rose

„Bardzo dziękuję za artykuł „Ciemne Wieki”. Kiedy nastolatki myślą, że depresja i poddanie się terapii to fajna rzecz, zmniejsza to znaczenie tych z nas, którzy mają prawdziwe problemy, a nawet może uniemożliwić właściwą diagnozę. Zdiagnozowano u mnie depresję, a łagodne leki i regularna terapia bardzo pomogły. Ale to wciąż dużo pracy i każdego dnia zmagam się ze zmianą moich nawyków i postrzegania otaczającego mnie świata. Dzieci mogą myśleć, że fajnie jest być smutnym, ale ci z nas, którzy mają depresję, wiedzą, że to choroba, która boli nie tylko nas, ale także ludzi wokół nas. Dziękuję za rozmowę w imieniu naprawdę przygnębionych”.

— Lindsay, 19°