5 nieznanych sportów, o których nie wiedziałeś, były wydarzeniami olimpijskimi

Ujeżdżenie, często określane jako „taniec koni”, to olimpijski sport jeździecki, który prezentuje najwyższą formę treningu koni. Zasadniczo jeździec i koń wykonują choreografowany taniec z pamięci, w którym koń wykonuje serię ruchów, takich jak obrót o 360 stopni i kłus po przekątnej, wszystko zgodnie z rytmem. Tak więc, jeśli wygląda na to, że koń powyżej jest Cha Cha-ing do gładkich riffów gitarowych Santany lepiej niż mógłbyś kiedykolwiek mieć nadzieję, miałbyś rację.

Jeśli piłka ręczna brzmi znajomo, to dlatego, że Zdecydowanie grał to w siódmej klasie gimnastyki. A jeśli pilnowanie bramki swojej drużyny w spodniach od piżamy i koszulce One Direction było wysokie, wyobraź sobie, że grasz na poziomie olimpijskim.

Nie, tenis stołowy olimpijski to nie to samo, co gra w ping ponga ze swoją randką w lokalnej kręgielni. Olimpijscy tenisiści stołowi to BEZ ŻARTÓW. Rywalizacja na profesjonalnym poziomie z najlepszymi graczami na świecie trwa obłąkany ilość szybkości i precyzji. Co oznacza, że ​​prawdopodobnie nie osiągniesz sławy ping-ponga tak błyskawicznie, jak zrobił to Forrest Gump w najbliższym czasie.

Jeśli chodzi o szalone, efektowne flipy, gimnastyka zwykle zyskuje na sławie, ale to dlatego, że nie znasz się na trampolinie! Na trampolinie gimnastycy wykonują szalone akrobacje, skacząc na trampolinie. I nie mówię o tej malutkiej, czarnej rzeczy, którą robiłeś przednie koziołki na swoim podwórku, dorastając. Mówię o ogromnej trampolinie, w której jest tak dużo sprężyn, że wylatujesz na jakieś 30 stóp w powietrze. Po prostu sprawdź złotą medalistkę olimpijską na trampolinie kobiet Rosie MacLennan, która pokazuje swoje umiejętności powyżej.

Tak, naprawdę szybkie chodzenie to sport olimpijski. Ale nie myśl, że tylko dlatego, że możesz flirtować ze swoim zakochanym i nadal pędzić do Calc po drugiej stronie kampusu, zanim zadzwoni dzwonek, zakwalifikujesz się do olimpijskiego chodu wyścigowego. Istnieją pewne zasady, które sprawiają, że jest to naprawdę trudne, na przykład konieczność utrzymywania kontaktu z podłożem przez cały czas (to właśnie to odróżnia bieganie od biegania). W każdym razie, olimpijscy spacerowicze chodzą tak szybko, że wyglądają, jakby biegli. To niewiarygodne.