Mój tata wyjeżdża do Iraku

Mój tata wyjeżdża do Iraku po raz trzeci w przyszłym miesiącu i naprawdę się o niego boję. Co powinienem zrobić?

Brittany, 14 lat, Jeffersonville, Indiana.

To musi być bardzo stresujący czas dla Ciebie i Twojej rodziny. Z jednej strony, oczywiście, jesteś naprawdę dumny ze swojego ojca za bycie tak odważnym. Z drugiej strony jestem pewien, że część z was życzy sobie, aby był trochę mniej odważny i został z tobą w domu!

Oto moja rada: porozmawiaj teraz ze swoim ojcem, zanim wyjdzie, i powiedz mu, jak się czujesz. Nie martw się, że poinformowanie go, że jesteś niespokojny, będzie wydawać się samolubne – jego odejście ma na ciebie wpływ. Czasami, gdy naprawdę się boimy, niektórzy z nas mają tendencję do zamykania się, ale w pewnej sytuacji w ten sposób ty i twój tata musicie się ze sobą komunikować, więc będziesz musiał otworzyć.

I PS: Możesz go wspierać, a mimo to wpuszczać go w to, co dzieje się w twojej głowie. Spróbuj: „Jestem z ciebie taki dumny, ale też się boję – tak bardzo się boję, że cię stracę”. Mam wrażenie, że gdy wypowiesz te słowa na głos, ciężar w twoim sercu będzie znacznie lżejszy.

To normalne, że czujesz się w ten sposób – brak odpowiedzi na twoje obawy może sprawić, że wydają się one naprawdę przytłaczające. Kiedy mu powiesz, jestem pewien, że twój ojciec będzie ci wdzięczny za twoje uczucia, a może nawet… w stanie podać kilka szczegółów na temat charakteru jego pracy w Iraku, co może sprawić, że poczujesz się lepszy. Przynajmniej będziesz zadowolony, że podzieliłeś się z nim swoimi uczuciami, zanim odejdzie tak daleko.

Inny pomysł: Wy dwoje możecie ustanowić rytuał, który będziecie odprawiać podczas jego nieobecności: Na przykład możecie się zgodzić że w każdą niedzielę o 21:00 oboje będziecie patrzeć na najjaśniejszą gwiazdę na niebie i myśleć o sobie nawzajem. W ten sposób, nawet jeśli nie możesz rozmawiać, możesz poczuć się trochę bliżej siebie.

Wreszcie, jeśli możesz porozmawiać z mamą o swoich zmartwieniach, może to również sprawić, że poczujesz się lepiej. Nawet jeśli nie będzie w stanie powiedzieć na pewno, że nic złego nie stanie się Twojemu tacie (nikt nie może Obiecuję ci to, niestety), samo posiadanie siebie nawzajem jako wsparcie może wiele zmienić — dla obu stron Ciebie.