„Byłem sparaliżowany przez pijanego kierowcę”

Była druga w nocy. w zimną sobotę i kilku z nas zostało wepchniętych do samochodu mojego przyjaciela. Aaron prowadził, a my rapowaliśmy do kogoś iPod w drodze do domu z małegoimpreza, gdzie moja najlepsza przyjaciółka i ja spędziliśmy całą noc plotkując o facetach i tańcząc do hip-hopu. i kocham do tańca — cztery miesiące wcześniej wygrałam regionalny konkurs tańca i zakwalifikowałam się do Nationals. Wypiłem kilka piw, ale nie byłem pijany. Gdy impreza dobiegła końca, Aaron oznajmił, że wyjeżdża, i grupka z nas wskoczyła do samochodu. Widziałem go pijącego w nocy, ale ufałem mu – nie sądziłem, że będzie prowadził, jeśli był naprawdę pijany.

W drodze do mojego domu Aaron jechał trochę szybko i kilka razy zjechał z drogi. Śmialiśmy się, ale cieszyłem się, że mam zapięty pas bezpieczeństwa. Nagle Aaron skręcił ostro, skręcił i wjechał na krawężnik. Zanim zdążyłem pomyśleć, szarpnął samochodem w przeciwnym kierunku. Sprawy szybko przeszły z zabawy do

przerażający. Wstrząs paniki przeszył moje ciało, gdy skierowaliśmy się prosto na drzewo! Usłyszałem huk i samochód zatrząsł się, gdy w niego wjechaliśmy. Nie miałem nawet czasu na krzyk.

Kolejne kilka minut wydawało się snem. Byłem dziwnie spokojny. Nawet nie płakałem. Mój pas nadal był zapięty, ale nogi tkwiły pod siedzeniem kierowcy, a moje ciało znajdowało się nad konsolą środkową. Słyszałem rozmowy sanitariuszy i lądowanie helikoptera, by przetransportować nas drogą lotniczą do szpitala – i wszystko było zamglone. Potem straciłem przytomność.

NOWA RZECZYWISTOŚĆ

Kiedy się obudziłem po raz pierwszy, mój tata stał nade mną i wyglądał na przestraszonego. Nie chciałem, żeby się martwił, więc powiedziałem: „Tato, będzie dobrze. Po prostu nie czuję nóg”. Musiałem znowu zemdleć, ponieważ następnym razem, gdy otworzyłem oczy, byłem w urządzeniu do rezonansu magnetycznego. Moje oko było spuchnięte, więc nic nie widziałem. Uderzyłem w górę pięściami, zagęszczając się w trumnie.

Następny tydzień był mgiełką operacji i leków. Wtedy lekarz rzeczowo powiedział mi, że nigdy nie będę chodzić i, co gorsza, znowu tańczyć. Nie mogłem tego przetworzyć — jak miałem żyć bez? taniec??? Byłam w szpitalu przez prawie dwa miesiące i musiałam przejść trzy operacje — na plecach, brzuchu i złamanym małym palcu. Pas bezpieczeństwa odciął mi nerwy i mięśnie w talii.

Kiedy wróciłem do domu, wciąż całkowicie zaprzeczałem. Otwierałem drzwi i wysiadałem z samochodu, a potem przypominałem sobie, że utknąłem na tym krześle. Raz totalnie się załamałem, rzucając poduszkami i uderzając się w nogi. Stłumiłem całą tę złość i frustrację z powodu mojej kontuzji i nie mogłem już dłużej przybierać odważnej twarzy. Miałem dość mojego ciała.

Ale pomysł pójścia powrót do szkoły było ekscytujące — chciałem tylko odzyskać trochę poczucia normalności — chociaż byłem naprawdę świadome tego, jak ludzie zareagują na mój wózek inwalidzki. Ludzie ciągle proponowali, że niosą moje książki lub chwytają rzeczy, których nie mogłem dosięgnąć, ale to sprawiało, że czułem się gorzej, jak ciężar. Bal studencki było szczególnie trudne. Zawsze wyobrażałam sobie, że tańczę całą noc i świetnie się bawię z przyjaciółmi. Nie mogło być bardziej inaczej. Patrzenie z mojego krzesła, gdy moi przyjaciele byli na parkiecie, sprawiło, że poczułem się mniej niż wszyscy inni. Ale podczas ostatniej piosenki moja randka podniosła mnie w ramiona i razem tańczyliśmy. W tym momencie nie czułem się inny. Znowu byłem tylko sobą.

PORUSZAMY SIĘ DO PRZODU

Minęły dwa lata, a teraz jestem całkowicie niezależna, chociaż nie wiem, czy kiedykolwiek zaakceptuję fakt, że już nie będę chodzić. Kierowca Aaron poszedł do więzienia za to, co zrobił. [Został skazany na ponad siedem lat więzienia za jazdę pod wpływem alkoholu.] Ale nie winię go. Biorę odpowiedzialność za wsiadanie z nim do samochodu i chcę mieć pewność, że nie przydarzy się to nikomu innemu. Jeździłem po szkołach, rozmawiając z ponad 10 000 osób o tym, co mi się przydarzyło. Dało mi cel. Jeśli lubię resztę życia na tym wózku inwalidzkim jako przypomnienie jednej złej decyzji, to jest to decyzja, której nie chcę, aby ktokolwiek inny podjął.

Chelsie pojawi się w nowej serii Push dziewczyny premiera na Sundance Channel 5 czerwca 2012 r. Obejrzyj jej i redaktorkę Seventeen, Ashley Mateo, 13 sierpnia!