11 dziewcząt wyjaśnia, jak ich rodzice dowiedzieli się o swoim pierwszym tatuażu

Kiedy skończysz osiemnaście lat, oficjalnie możesz zrobić sobie tatuaż, którego rodzice zabraniali ci przez ostatnie dwa lata, czy im się to podoba, czy nie. Ale tylko dlatego, że jesteś prawnie pozwalanie na podejmowanie własnych decyzji dotyczących tatuaży nie oznacza, że ​​rodzice nie będą się z tym uporać.

Jedenaście dziewcząt opowiedziało Seventeen.com, co się stało, gdy ich rodzice dowiedzieli się o ich pierwszych tatuażach, a reakcje są EPIC.

1. „Kiedy wróciłem do domu z salonu tatuażu, moja mama nawet na mnie nie spojrzała. Nie uznała mojego istnienia przez solidne trzy dni. Z drugiej strony mój tata był tym, który zabrał mnie po tatuaż i nagrał całość. — Olivia, 18 lat

2. "Mój pierwszy tatuaż był prezentem urodzinowym od moich rodziców, kiedy skończyłam 19 lat. Mój tata powiedział, że odważyłam się zrobić sobie tatuaż na stopie. To było miejsce, nawet on zawsze bał się atramentu. To zawsze będzie mój ulubiony tatuaż.” —

Kryształ, 21

3. „Poszedłem na koncert Bleachers, a po koncercie Jack Antonoff wyszedł i poprosiłem go, aby napisał dla mnie kilka tekstów. Napisał 3 różne, a moim ulubionym było „Standing in a world of my own” z „Reckless Love”. Miałam wtedy tylko 17 lat, więc powiedziałam mamie, że chcę zrobić sobie tatuaż, a ona odmówiła. Kiedy zapytałem ją dlaczego, powiedziała tylko, że nie jest fanką tatuaży. Miesiąc po moich 18 urodzinach mój przyjaciel i ja postanowiliśmy zrobić sobie tatuaże po szkole. Kiedy później pokazałem mamie, w końcu to pokochała i wszyscy, którym go pokazałem”. — Makayla, 18 lat

4. „Dostałem tatuaż z psią łapą na stopie, kiedy skończyłem 18 lat, ponieważ mam szaloną obsesję na punkcie psów. Wiedziałem, że mój tata będzie temu całkowicie przeciwny, więc Przez lata ukrywałam go przed rodzicami, nosząc skarpetki i opatrunek plastrowy. Pewnego dnia, kiedy miałam 24 lata, poszłam do gabinetu taty w sandałach i zapomniałam je zakryć. Mój tata nie zauważył, ale jego partner biznesowy, skrajnie niedojrzały 58-letni mężczyzna, zauważył moje tatuaż i zaczął krzyczeć na cały regulator przed wszystkimi: „Czy wiesz, że twoja córka miała tatuaż?! Pokaż wszystkim swój tatuaż! Spanikowałem i żałośnie nie udało mi się udawać, że to fałszywe, ale było już za późno. Okazało się, mój tata uważał, że to zabawne i był po prostu wściekły, że próbowałem to ukryć. Właściwie dał mi 20 dolarów, żebym wysłał jej zdjęcie do mojej mamy” — Dana, 25

5. „Zrobiłem swój pierwszy tatuaż zeszłego lata. Miałem prawie 19 lat. Moja mama uważa, że ​​tatuaże są brzydkie i będę ich żałować, kiedy dorosnę, więc kiedy dostałam swój, nie powiedziałam jej o tym przez tydzień. Łatwo było się od niej trzymać, bo cały czas pracowałem, ale kiedy się dowiedziała, była tak zdenerwowana, że ​​nie odzywała się do mnie przez tydzień!" - Katelyn, 19

6. „Moi rodzice zawsze byli całkowicie przeciwni tatuażom. Nie podoba im się pomysł trwałego oznaczania ciała. Więc po tym, jak w wieku 18 lat zrobiłem sobie tatuaż z lwem trzymającym piłkę nożną na boku, za wszelką cenę ukryłem go przed rodzicami. I odnosiłem sukcesy do lata, kiedy skończyłem 25 lat. Pożyczyłem samochód taty i zwróciłem go w samą porę, by złapać mamę na podjeździe i dać jej kluczyki. Nie zdawałem sobie sprawy, że mam na sobie obciętą koszulę i widać było moje boki. Więc kiedy mnie przytuliła, zobaczyła mój tatuaż i sięgnęła po moją koszulkę, pytając: „Co to jest!?” Próbowałem to rozegrać w stylu: „Jaka mama?” ponieważ mój przyjaciel był ze mną i byłem trochę zakłopotany. Moja mama była taka zła. Po prostu zakryła usta i chrząknęła, mówiąc „ew”, „ugh” i „po prostu nie mogę uwierzyć, że zrobiłeś to swojemu ciału”. Moi rodzice nigdy nie polubią mojego tatuażu, ale w tym momencie są już z tym skończeni. Zdecydowanie jednak nie chcą tego oglądać”. — Kesia, 25

7. „Zawsze chciałem mieć wytatuowany zarys serca na moim nadgarstku, więc w końcu sięgnąłem po to, gdy skończyłem 20 lat. Moja mama nie przejmowała się zbytnio prawdziwym tatuażem, ale wydawała się trochę wkurzona, że ​​dowiedziała się o tym na Facebooku." — Wiktoria, 25 lat

8. „Miałem już dwa bardzo małe tatuaże, z których moi rodzice nie byli zadowoleni, ale kiedy zrobiłem pierwszy duży tatuaż – cytat w połowie mojego kręgosłupa – moi rodzice byli bardziej wściekli niż zwykle. Mój tata NIENAWIDZI tatuaży, nawet nie lubił, kiedy przekłuwałam niepłatkowe miejsca na uszach. Więc kiedy wróciłem do domu z tym tatuażem, który właściwie dostałem dla rodziców mojego taty, i on dostał taaak szalony. Nie chciał ze mną rozmawiać przez tydzień. W końcu pokłóciliśmy się o to. Przypomniałem mu o wszystkich złych rzeczach, które powiedział mi, że zrobił jako nastolatek i zwróciłem uwagę, że w zasadzie jestem idealnym małym aniołkiem, więc wygrałem kłótnię i znów zaczął do mnie mówić. Ale wciąż prycha za każdym razem, gdy mówię o zrobieniu kolejnego tatuażu i mówi: „Po prostu załóż go sobie na tyłek, gdzie nikt go nie widzi”. — Kelsey, 23

9. „Dostałem swój pierwszy tatuaż około rok temu. Umówiłam się na spotkanie z tatuatorem i rodzice myśleli, że tylko z nim o tym rozmawiam, ale kiedy moja mama wysłałem do mnie SMS-a z pytaniem, jak przebiega konsultacja, powiedziałem jej, że już siedziałem na krześle i robiłem to, a ona oszalała na zewnątrz. Natychmiast zaczęła wysyłać do mnie SMS-y, mówiąc, że jestem nieodpowiedzialna i nigdy nic nie przemyślę. Kiedy wróciłem do domu, nie odzywała się do mnie przez dwa dni i żadne z moich rodziców nie chciało tego widzieć ani rozmawiać. Po pewnym czasie przyzwyczaili się do tego i zdali sobie sprawę, że jego znaczenie było bardzo osobiste i bliskie mojemu sercu. Mimo że wszyscy uważają, że jest za duży (w tym moja Nana, której pismo to jest), jestem w nim zakochany”. — Tami, 26 lat

10. „Byłem studentem pierwszego roku w college'u i zawsze chciałem mieć tatuaż, ale moja matka była im bardzo przeciwna. Pewnej nocy moja współlokatorka i ja postanowiliśmy to zrobić, myśląc, że w najbliższym czasie nie zobaczymy naszych rodziców. Mam gołębia na nadgarstku, który kochałem i nadal robię. Potem, w ten weekend, moja mama przyszła z nieoczekiwaną wizytą i spanikowałem. Więc wzięłam ostrzyczkę i narysowałam nią mój świeży atrament. O mój ból! Zobaczyła znacznik na moim nadgarstku i nie przejmowała się tym. Zażartowała nawet: „Tak się cieszę, że nie jesteś na tyle głupi, by dostać prawdziwego”. Następnego ranka obudziłem się i dołączyłem do niej na mojej kanapie, nie wiedząc, że ostryga zniknęła i cała moja twarz. Zaczęła krzyczeć, a potem płakać i wychodzić w pośpiechu, nawet się nie pożegnając. Pomyślałem, że dam jej kilka dni, żeby się uspokoiła. Minął poniedziałkowy wieczór i poszedłem do supermarketu na lunch i kolację, ale moja karta debetowa nie działała. Zadzwoniłem do mamy, a ona powiedziała: „Powiedziałam ci, że jeśli kiedykolwiek zrobisz sobie tatuaż, to cię odetnę” i zrobiła. Skończyło się na tym, że musiałem znaleźć pracę i utrzymywać się przez resztę roku. Ups. Do dziś nadal go nienawidzi, a nawet zaoferowała, że ​​zapłaci za jego usunięcie”. — Casey, 29

11. „Planowałem to, co chciałem dostać, od ponad roku i moi rodzice byli tego świadomi. Kiedy nadeszły moje 18. urodziny, myślę, że w końcu dotarło do nich, że poważnie podchodziłem do atramentu. Mama zadzwoniła do mnie i błagała, żebym wróciła do domu, zanim to zrobię. zrobiłem, i spędziłem bolesną godzinę na kanapie, gdy powiedziano mi, że „nigdy nie dostanę pracy”, „rujnuję swoje ciało” i „nigdy mi nie wybaczą”, jeśli to zrobię. Podjęłam jednak decyzję i umówiłam się na następny dzień. Moja mama rzeczywiście przyjechała ze mną na spotkanie i (nieco niechętnie) przyznała, że ​​podoba jej się mój nowy atrament. Mój tata nie chciał na to patrzeć przez wiele miesięcy; zobaczył to po raz pierwszy podczas ferii wiosennych w Punta Can i też przyznał, że jest fanem. Szybko do przodu do roku później i znowu wszedłem do salonu tatuażu – tym razem, aby zrobić sobie pasujący tatuaż z moją mamą. Rzeczy zdecydowanie zatoczyły koło!” — Sara, 19