Nienawidzę posiadania „fajnej mamy”

Mój były chłopak zapytał kiedyś, czy mógłby zabrać mamę na kolację po naszym zerwaniu. Chyba żartował, chociaż nie rozumiem, dlaczego jakikolwiek chłopak pomyślałby, że to stosowna rzecz do powiedzenia. Jeden z przyjaciół mojego brata zapytał, czy mógłby kupić mojej mamie drinka na swoje 21. urodziny — ten nie był żartował, a on kontynuował ofertę, dopóki nie poszła (niechętnie i z moim bratem za sobą) zadowolić facet.

W domu mojej mamy obowiązywały zasady, ale nie takie, jakich można by się spodziewać. Nie wolno mi było pić napojów gazowanych i musiałam się pilnie uczyć, ale nigdy nie byłam zmuszana do konserwatywnego ubierania się, wycierania makijażu z twarzy lub zaprzestania tak częstego prostowania włosów. Kiedyś mama innej osoby kazała mi zostawić miejsce na wyobraźnię i byłam zbita z tropu, bo jeśli mama tego nie powie, to na pewno nie odbierze tego cudzemu rodzicowi.

Zawsze się zastanawiam, o czym rozmawiały z mamami dzieci z matkami, które są zamężne i mają regularne figury, zamiast wspaniałych krągłości i idealnie opalonej skóry. Dla mnie związek matki z córką oznacza sporadyczne kłótnie o to, czyje cycki są większe (swoją drogą, argument, którego jeszcze nie wygrałem). Kontaktujemy się ze sobą za pośrednictwem wiadomości tekstowych po pierwszych randkach i postawiliśmy kilka zakładów o to, które z nas ożeni się jako pierwsze. Jak dotąd żadne z nas nie jest w czołówce, ale bądźcie czujni.

Moje życie od czasu dojrzewania to seria: „Och, czy na pewno nie jesteście siostrami?” chwile splecione razem. Za każdym razem śmieje się ciepło i sprawia, że ​​komplement czuje się mile widziany, a ja przybieram rażąco sztuczny uśmiech. Zawsze jestem spięta, stojąc obok niej, ponieważ jest zrelaksowaną, wyluzowaną, fajną mamą. Zawsze była hitem na imprezach piżamowych, nie ze względu na ciasteczka — nie piecze — ale dlatego, że może przyłączyć się do plotek. Ma historie o facetach, podróżach i swojej karierze, i ma tę zaletę, że wygląda o 15 lat młodziej niż większość innych mam.

To dziwne, kiedy ludzie podchodzą do twojej matki i otwarcie z nią flirtują. A poza tym nie jest zabawnie być niewygodnym pomocnikiem, który patrzy na to z dezaprobatą. Nie chodzi o to, że moja matka pociesza tych dżentelmenów bardziej niż ja, ale ma sposób na bycie dobroduszną, a nie nagłą, co sprawia, że ​​czuję się pruderyjny. To sprawia, że ​​czuję się jak niezadowolona starsza siostra.

Przyjście faceta na spotkanie z mamą — niezależnie od tego, czy jestem z nim związany, czy nie — zawsze kończy się komentarzem, że nie wygląda na swój wiek i nie może nadal być samotna. Nie zrozum mnie źle, uważam, że jest tak samo imponująca jak następna osoba, ale drogi Boże, czuję się, jakbym prowadziła tę rozmowę od zawsze. Nie zmieniłabym swojego wychowania dla świata, a moja mama wciąż mnie zadziwia. Jest mądra, piękna i fenomenalnie fajna osoba. Ale są chwile, w których czuję, że się nie układam.

Nie mam pojęcia, jak to jest mieć mamę, która pakuje wypieki do opakowań i wysyła paczki z artykułami pielęgnacyjnymi. Kiedy ludzie myślą o córce fajnej mamy, zakładają, że moje życie wygląda jak bajka Dziewczyny Gilmore odcinek, w którym pijemy za dużo kawy, malujemy sobie nawzajem paznokcie i rozmawiamy o gorących facetach. I chociaż na pewno było ich trochę Gilmore- esque chwile i długo dyskutowaliśmy, która z nas wygląda bardziej jak Sofia Vergara (znowu ją), część posiadania fajna mama, której ludzie nigdy nie widzą, to fakt, że za każdą plotkarską rozmowę o uroczym chłopcu następuje zerwanie, którym jej pomagam Poprzez. Bycie córką samotnej mamy wiąże się z ogromnym obowiązkiem — czujesz, że musisz być mężem, bo nie ma ani jednego i są winni powrotu do domu i pozostania w Nowy Rok, bo nie chcesz jej zostawić sam. Znajomi mówili mi, że są tak zazdrośni, że mam najlepszą przyjaciółkę zamiast mamy — ale czasami po prostu chcesz mieć rodzica.