Stanford > USC :)

„Prawdziwe” życie studenckie zaczęło się w tym tygodniu – oznacza to, że po raz pierwszy miałem MNÓSTWO pracy do wykonania. jestem prokrastynator z natury (niestety), ale miałam tyle do zrobienia w tym tygodniu, że nawet tego nie odkładałam, bo tak bardzo się bałam, że nie zdążymy na czas. Na szczęście wszystko musiało być oddane do czwartku, więc miałem NIESAMOWITY weekend bez stresu i pracy.

W piątek ja i moi przyjaciele postanowiliśmy ubrać się trochę bardziej niż zwykle, co było zabawne. Wypuściłyśmy nasze szpilki i ładniejsze sukienki i była to naprawdę miła odmiana od zwykłej kampusowej mody imprezowej. Skończyło się na tym, że kilkoro z nas nosiło czarne sukienki, co było zabawne, ponieważ nie chcieliśmy się do siebie dopasować - myślę, że to tylko pokazuje, jak wszyscy jesteśmy podobni! Piątkowy wieczór okazał się jak dotąd moją ulubioną nocą na studiach. Naprawdę nie potrafię wyjaśnić dlaczego, skoro nie było ani jednej chwili, która sprawiłaby, że było lepiej niż inne wieczory, ale to była świetna zabawa. Idealne zakończenie pracowitego tygodnia i doskonały początek wspaniałego weekendu. Ale tak wspaniała jak piątek, sobota była? 10,000 razy bardziej niesamowite. Sobota była meczem piłki nożnej z USC - to była EPIC. Drużyna piłkarska Stanforda jest w tym roku niesamowita; oczekiwano, że pokonamy USC o około 10 punktów, ale mecz okazał się bliższy niż przewidywano. Moi przyjaciele i ja obserwowaliśmy z pierwszego rzędu (znowu!!!), jak Stanford i USC naprzemiennie zdobywali przyłożenia i zanim to się stało do czwartej kwarty trochę się martwiliśmy – zaczęło się wydawać, że ten, kto ma piłkę ostatni, będzie drużyną wygrać. Zegar zbliżał się coraz bardziej do końca, a potem wszystko po prostu zwariowało. USC zdobyło przyłożenie, aby objąć prowadzenie 35-34, a my mieliśmy tylko minutę i 8 sekund, aby ponownie strzelić i wygrać. Cały tłum wariował, serca wszystkich waliły, cały mój akademik stłoczył się w nadziei, że będzie jak najlepiej. Następnie CZTERY SEKUND W LEWO strzeliliśmy gola z pola, aby zapewnić zwycięstwo 37-35. Wszyscy przestraszyli się, a my rzuciliśmy się na boisko, co było takie niesamowite. Piłkarze świętowali na środku boiska, tysiące fanów wiwatowało wokół nich, a zespół wędrował przez tłum grając piosenkę o walce Stanforda. To był zdecydowanie najlepszy sposób na uczczenie ciężko zarobionego zwycięstwa!

Mam nadzieję, że spędziliście wspaniały tydzień! Porozmawiamy wkrótce!

XO,
Casi

Jak pokazujesz szkolnego ducha?