Jak rozpocząć działalność non-profit jako nastolatek?

Dorastając w rodzinie wojskowej, osobiście widziałem skutki wojny. I chociaż bitwy toczą się za granicą, jest też wiele walk, które ludzie muszą stawić czoła tutaj, w naszym własnym kraju.

Dotknęła mnie recesja, a moja matka przez część życia borykała się z bezrobociem. Jako młoda czarnoskóra kobieta byłam dyskryminowana i podkreślałam, że nie stać mnie na wyższe wykształcenie. W takich chwilach często zastanawiałem się, czy ktoś inny przechodzi przez te same rzeczy co ja i to właśnie zainspirowało mnie do wejścia w przestrzeń non-profit.

W 2016 roku, kiedy miałam 18 lat, założyłam ogólnokrajową organizację 501(c)(3) prowadzoną przez młodzież o nazwie Kampania YesSheCan która wzmacnia dziewczęta, które pokonują przeciwności losu, jednocześnie dążąc do ukończenia edukacji. Nasza organizacja wykorzystuje wydarzenia na żywo i technologię, aby zapewnić zasoby edukacyjne i rozwój zawodowy młodzieży w całym kraju.

YesSheCanCampaign rozpoczęła się jako konto na Instagramie. W ciągu czterech miesięcy od założenia konta zacząłem otrzymywać e-maile od ludzi z całego kraju z pytaniem, jak mogliby zaangażować się w moją misję. Wtedy stworzyłem narodową drużynę licealistów i studentów, którzy pokonywali trudności w przejściu przez szkołę, a następnie dostarczył im programy, które zapewnią im wsparcie, jakiego potrzebują potrzebne.

Dzięki naszym innowacyjnym programom zapewniamy dziewczętom zasoby i możliwości, aby zapewnić, że będą mogły nadal osiągać swoje cele pomimo przeszkód, jakie mogą napotkać. Od momentu powstania zgłosiliśmy ponad 10 000 godzin, dotarliśmy do ponad 2000 studentów, zdobyliśmy pięć nagród krajowych i jedną nagrodę międzynarodową. W lipcu 2019 roku zostaliśmy posiadaczem Nagrody Księżnej Diany 2019, co jest najwyższym wyróżnieniem, jakie młoda osoba może uzyskać za działania społeczne lub działania humanitarne.

Teraz jestem seniorem na The George Washington University i kończę studia wiosną 2020 roku. Chociaż tak wiele się zmieniło, nadal wiem, jak ważna jest dla nas wszystkich walka o przyszłość dziewcząt, ponieważ każdy powinien mieć możliwości i zasoby, aby osiągnąć swoje cele. Jak powiedziała kiedyś pierwsza dama Michelle Obama: „Kiedy ciężko pracowałeś i dobrze sobie radziłeś, i przeszedłeś przez te drzwi szansy, nie zatrzaśnij ich za sobą. Sięgasz wstecz i dajesz innym ludziom te same szanse, które pomogły ci odnieść sukces. Będę nadal otwierać te drzwi i walczyć o naszą przyszłość.

I nie tylko ja walczę. Oto, co niektóre dziewczyny z IRL mają do powiedzenia o szkole i ich zmaganiach...

„W młodym wieku napotkałem przeszkody szkodliwe dla mojej edukacji. W wieku 5 lat padłam ofiarą napaści seksualnej ze strony członka rodziny. Żyłem wtedy w toksycznym środowisku i jedyną ucieczką była szkoła. Od najmłodszych lat wiedziałam, że moja edukacja jest moim zbawieniem i dlatego używam jej dzisiaj, aby pomagać innym dziewczynom, które mogły chodzić w moich butach.” —Malicka A Barro, 21

„Całe moje życie łączyła mnie miłość i nienawiść ze szkołą. Uwielbiam mieć przywilej zdobywania wykształcenia i uczenia się nowych rzeczy; jednak nie zawsze było to łatwe.

Kiedy po raz pierwszy zacząłem uczęszczać do przedszkola, mój okręg szkolny dowiedział się, że pochodzę ze środowiska imigracyjnego i mówię w domu innym językiem. Z tego powodu postanowili umieścić mnie w programie czytania i pisania, mimo że mówiłem i pisałem doskonale po angielsku. Od tamtej pory spotkałem się z różnymi sytuacjami, w których ludzie ograniczyli moje możliwości w systemie szkolnym, biorąc pod uwagę moje pochodzenie.

Dziś toczę walkę o pomoc finansową, ponieważ nie stać mnie na uczęszczanie na moją obecną uczelnię (ma jeden z najdroższych kosztów uczęszczania). To była podróż, aby uświadomić sobie, że to, co ci obiecano, nie zawsze jest tym, co otrzymasz. Ponad 98 milionów dorastających dziewcząt na całym świecie nie uczęszcza do szkoły. Społeczności i rodziny nie wiedzą, jak bardzo świat może się zmienić dzięki prawdziwej wierze w dziewczęta i ich edukacji. Nadal walczę, aby móc wspierać dziewczyny takie jak ja, dziewczyny, które zmienią świat na lepsze.” —Gabrielle Bello, 19

„Największą przeszkodą, jaką musiałem pokonać w klasie, była umiejętność pozwalania sobie na porażkę. Kiedyś byłam dla siebie bardzo surowa, kiedy nie dostałam doskonałej oceny z testu. Jednak z biegiem czasu nauczyłem się doceniać, jak cenne może być popełnianie błędów. Teraz, kiedy robię błąd, zamiast się denerwować, staram się zrozumieć materiał, którego początkowo nie mogłem zrozumieć. Moja edukacja stała się teraz mniej odpowiedzią na najszybsze odpowiedzi lub uzyskaniem najwyższego wyniku testu. Zamiast tego moja edukacja polega na czerpaniu radości z tego, czego się uczę i docenianiu tego, jakie mam szczęście, że mam możliwość zdobycia wykształcenia”. —Avery Elizabeth Bowen, 18 lat

„Dorastałem jako dzieciak wojskowy. Mój ojciec wyjeżdżał na kilka dni, miesięcy, a nawet na dwa lata. Stres związany z nieobecnością taty wpłynął na moje wyniki w szkole. Moja matka wciąż była w pobliżu, ale pracowała na pełny etat i mogła poświęcić mi tylko tyle swojego wolnego czasu. Mimo to nigdy nie zrezygnowałem z rozwiązywania problemów w szkole. Wiedziałem, że edukacja napędza wiedzę i ta wiedza daje ci moc, by użyć swojego głosu, aby stanąć w obronie tego, w co wierzysz”. —Chris-Tina Middlebrooks, 14 lat

„Nie chcąc, aby mój kod pocztowy określał moją wartość, zdobyłem wyższe wykształcenie, aby wzmocnić zarówno moją rodzinę, jak i siebie. Zdobycie tytułu licencjata i magistra zdrowia publicznego będzie nie tylko osobistym osiągnięciem – służy również jako mechanizm zachęcający innych z mojej społeczności do realizacji ich marzeń”. —Asia Jones, 21 lat

„Moja rodzina przeniosła się z Hsinchu na Tajwanie do Vancouver w stanie Waszyngton, kiedy miałem pięć lat. Dorastając, nieustannie zmagałem się z utrzymaniem mojej podwójnej tożsamości jako Yu Hsuan w domu i Ashley w szkole. Jako dziecko ciągle zastanawiałam się, dlaczego moi rodzice mieli akcent, dlaczego moja mama nigdy nie robiła PB&J na lunch i dlaczego tak bardzo różniłam się od otaczających mnie dzieci. Gdy dorosłam, przełożyło się to na brutalne rozmowy na temat różnych wartości dwóch kultur, które nazywam moją własną. Przez lata moim celem było „pokonywanie” tych wyzwań. Dopiero w liceum zdałem sobie sprawę, że nie chodzi o przezwyciężenie mojej tożsamości, ale raczej o to, że muszę to zaakceptować, aby zrobić kolejny krok naprzód. Miałem zaszczyt i szczęście, że spotkałem niezliczonych fenomenalnych nauczycieli i miałem dostęp do wysokiej jakości międzykulturowych doświadczeń edukacyjnych, które ukształtowały moje rozumienie siebie i świata. Jestem zawsze wdzięczny za rolę, jaką edukacja odegrała w moim życiu.” —Ashley Lin, 16 lat

„Bycie uczniem pierwszego pokolenia sprawia wrażenie, jakbyś szedł samotnie po kamienistej drodze. Nie do końca wiem, co należy zrobić, a co nie, kwestionowanie, czy robię dobrze decyzje dla siebie, a nawet drobiazgi, takie jak wybór odpowiednich zajęć na mój semestr, mogą stresować odpadam. Każda lekcja to nowy poziom niepewności i konieczności przezwyciężenia strachu przed zawiedzeniem rodziny. Wiem, jak ważna jest moja edukacja, dlatego przechodzę przez szkołę, ale czuję, że to bardzo dużo na moich barkach. Ciężko pracuję, aby opłacić rachunki, aby móc ciężko się uczyć, aby pozostać w szkole i chociaż jest to męczące, ostateczny cel jest wart pracy”. —Tatiyana Stubbs, 20

„Aby osiągnąć swoje cele w szkole, musiałem być w stanie dostosować się do wszystkiego i wszystkiego. Ponieważ każdy rok szkolny mijał, a zajęcia stawały się coraz trudniejsze, musiałam przezwyciężać zmęczenie i pracować nad umiejętnościami zarządzania czasem, aby utrzymać dobre stopnie. Edukacja jest bardzo ważna, ponieważ pozwala nam poznać otaczający nas świat, aby poprawić siebie i decyzje, które podejmujemy”. —Zakiya Johnsona, 16 lat

„Zrównoważenie mojego życia w szkole i poza nią było zdecydowanie wyzwaniem, z którym się zmagałem. Ciągle zmagałem się z presją nauczycieli, rodziców i ogółu społeczeństwa. Jako uczniowie szkół średnich często czujemy się zmuszeni do naśladowania tego złotego wizerunku tego, jak wygląda *dobrze zaokrąglony, całkowicie amerykański, kwalifikujący się do studiów*. Odkryłem, że tak naprawdę nie ma właściwego sposobu na ustalenie priorytetów i musiałem dowiedzieć się, co działa dla mnie najlepiej. Edukacja jest niezwykle ważna, ponieważ pozwala nam rozwijać wiedzę niezbędną do zrozumienia różnych perspektyw na różne tematy, dając nam potencjał do rozwiązywania globalnych wyzwań. Bez względu na to, co się stanie, zawsze będziesz miał wykształcenie, ponieważ nikt nie może ci go odebrać." —Harlem Moore, 16 lat

„Bycie uczniem pierwszego pokolenia wiąże się z wieloma przeszkodami. Aby osiągnąć swoje cele w szkole, musiałem wyjść i szukać pomocy we wszystkich sprawach dotyczących mojej aplikacji na studia, ponieważ moi rodzice nie mogli tego zrozumieć. Zdobywanie pieniędzy na szkołę było jedną z największych przeszkód, jakie napotkałem. Naprawdę myślałem, że muszę zrezygnować z marzenia o pójściu do college'u. Musiałem walczyć, aby znaleźć sposób na opłacenie szkoły i na szczęście dostałem stypendium, które pomogło mi przynajmniej rozpocząć studia, a teraz jestem na trzecim roku. Myślę, że edukacja jest ważna, ponieważ mądrość i wiedza, które otrzymujemy, są wykorzystywane do wywierania dużego wpływu i zmieniania świata." —Lycinda, 20

Zaniya Lewis jest założycielem/dyrektorem generalnym i dyrektorem wykonawczym Kampania YesSheCan. Jest pisarką, aktywistką, mówcą, projektantką i przedsiębiorcą. Zaniya jest seniorem na The George Washington University na wydziale Nauk Politycznych, a nieletnim w Human Services i Social Justice. Zaniya jest obecnie Steven i Diane Robinson Knapp Fellow, a ona wraz ze swoją organizacją rozpoczęła nowy program mający na celu zbadanie, w jaki sposób szkoły w Ameryce mogą ulepszyć swoje programy przygotowania do studiów i kariery. Jest trzykrotną stypendystką Taco Bell Foundation Live Mas Scholar.