Moje uzależnienie od mediów społecznościowych mnie zabija

„Samanto. SAMANTHA!”

„Tak”, podnoszę wzrok znad telefonu i widzę, że mama na mnie krzyczy. Wygląda na to, że szuka na coś odpowiedzi.

"Co?" Pytam.

– Nie słyszałeś, o co cię właśnie zapytałem?

Nie, nie zrobiłem. Nie usłyszałem ani słowa, które powiedziała. Zwykle nie słyszę ani słowa od nikogo, czy to mojej mamy, mojego chłopaka czy moich przyjaciół. A czemu to? Bo moje oczy są uzależnione od telefonu. 👀📱👀

„Co jest takiego interesującego w twoim telefonie?” moja mama zawsze mnie pyta.

Nigdy nie wiem, jak na to odpowiedzieć. To jest ponieważ i nawet nie wiem, co jest tak interesującego w moim telefonie.

Spędzam 5% dnia śmiejąc się z Timehopem, 5% sprawdzając LinkedIn, 5% przeglądając wystrój domu i przepisy na Pinterest, 10% ogląda Snapchata, 15% przewija Instagram, 30% aktualizuje Twittera, a 30% odświeża Facebook.

Pierwszą rzeczą, którą robię po przebudzeniu, jest sprawdzenie wszystkich moich sieci społecznościowych. Robię to przed sikaniem, nawet jeśli naprawdę muszę sikać, i prawdopodobnie dlatego dostaję tak wiele cholernych ZUM.

Następnie kompulsywnie sprawdzam swoje sieci społecznościowe podczas przygotowań i kontynuuję odświeżanie aplikacji w samochodzie na czerwonych światłach, ponieważ lubię drenować moje dane.

Kiedy jestem w pracy lub szkole, podłączam się do sieci społecznościowych na komputerze, ale jeśli muszę iść do łazienki, przynoszę telefon. Na szybkie biegi po kawie oczywiście zabieram ze sobą telefon. Mam telefon w klasie i wpadam w panikę, gdy widzę wyłączone powiadomienia, których nie mogę sprawdzić, ponieważ jestem na spotkaniu.

Jedynym miejscem, w którym jestem całkowicie i całkowicie „poza siatką”, jest mój codzienny trening. Ale dla mnie to o godzinę za dużo, więc po zajęciach od razu zaczynam odświeżać wszystkie moje kanały i wpatruję się w telefon w drodze powrotnej do domu.

Następnie kończę noc spędzając czas z telefonem i często mam problemy z zasypianiem z powodu niepokoju związanego z niesprawdzaniem telefonu, który ja i inni lubimy nazywać towarzyskimi FOMO:

i Fucho OF mrzucanie Ow mediach społecznościowych. Boję się nie wiedzieć, o czym wszyscy mówią. Obawiam się, że nie wiem, co moi znajomi publikują na Instagramie. Obawiam się, że przegapię swój codzienny Timehop, ponieważ trwa on tylko 24 godziny.

Zasadniczo mam poważne FOMO społeczne i to mnie zabija.

Moja mama myśli, że mam uzależnienie od telefonu. Starsi wokół mnie myślą, że wszyscy w moim wieku mają uzależnienie od swoich komputerów. Ale nie powiedziałbym, że to uzależnienie od urządzeń. To uzależnienie od mediów społecznościowych. To uzależnienie od bycia podłączonym lub innymi słowy strach przed brakiem podłączenia.

Gdybym przeszedł do trybu offline, prawdopodobnie mógłbym wchodzić w interakcje z prawdziwymi żywymi ludźmi przez dodatkowe 6 godzin każdego dnia. Przyjaciele i współpracownicy mogą myśleć, że ich słucham, kiedy rozmawiamy. Być może będę w stanie zasnąć w nocy bez niepokoju (slash musi zobaczyć to jasne światło z mojego lśniącego iPhone'a). Moja mama może nawet rozmawiać ze mną bez krzyczenia na mnie za to, że rozmawiam przez telefon.

Ale nie zamierzam się rozłączać.

Więc jeśli kiedykolwiek pomyślisz, że cię nie słucham, bo rozmawiam przez telefon, prawdopodobnie nie. Ale jeśli przegapię kolejny dzień sukienki/lamy, moje życie się skończy. Muszę odświeżać te kanały, chociaż czasami nie rozumiem, dlaczego to robię. Na przykład właśnie przestałem pisać ten artykuł, aby przewijać Facebooka przez dwie minuty. Czemu? Nie mam pojęcia.

Social FOMO: To jest prawdziwe.

Czy masz niesamowitą historię, którą chcesz zobaczyć na Seventeen.com? Podziel się z nami teraz, wysyłając e-mail [email protected], lub wypełnienie tego formularza!