Radzenie sobie z celiakią

Za każdym razem, gdy planuję kolację z przyjaciółmi, rozmowa zawsze zaczyna się tak samo.

- A może pójdziemy po pizzę? Zapytają.

„Nie mogę tego zrobić, pamiętasz? Czy możemy iść gdzie indziej?

"Dlaczego nie?"

Nieważne, ile razy przypominam niektórym moim przyjaciołom, zawsze zapominają, że fakt, że nie mogę jeść pszenicy, oznacza, że ​​nie mogę jej jeść… nigdy. mam Nietolerancja glutenu, choroba autoimmunologiczna, która zasadniczo powoduje, że mój organizm sam się atakuje, gdy jem cokolwiek z glutenem, białkiem znajdującym się w pszenicy, jęczmieniu i żyto. Wiesz, jak się czujesz, gdy dostaniesz zatrucia pokarmowego lub żołądka? Tak się czuje, ale 100 razy gorzej.

Dowiedziałam się, że mam celiakię, gdy miałam 17 lat (teraz mam prawie 21 lat), ale wcześniej nie miałam pojęcia, że ​​to, co jem codziennie, powoduje wszystkie moje problemy. Zawsze bolał mnie żołądek, miałam problemy z koncentracją, ciągle byłam m.in. zmęczona i nastrojowa. Celiakia, która nieco różni się od alergii pokarmowej, ale czasami łatwiej to wyjaśnić, dotyka 1 na 133 osoby w Stanach Zjednoczonych, jednak większość o tym nie wie. Nigdy o tym nie słyszałam, zanim zostałam zdiagnozowana, więc stwierdzenie, że rzeczy takie jak chleb, płatki śniadaniowe i pizza powodują, że czuję się tak, jak ja, było co najmniej lekkim szokiem.

Powodem, dla którego celiakia jest tak trudna do zdiagnozowania – i powodem, dla którego zajęło mi 17 lat, aby dojść do wniosku, że to właśnie powodowało u mnie takie choroby – jest to, że choroba ma ponad 150 różnych objawów. Kiedy miałem problem z kontrolą motoryczną w moich rękach, zostałem wysłany na rezonans magnetyczny, nie do gastroenterologa.

Po zdiagnozowaniu i zaprzestaniu jedzenia czegokolwiek, co zawiera pszenicę, poczułem więc dużo lepiej. Zmiany zaszły niemal z dnia na dzień – przestał mnie boleć żołądek, ręce przestały drgać, nie zawsze byłam zmęczona i humorzasta. Oczywiście teraz muszę być 10 razy bardziej ostrożny niż kiedyś, kiedy wychodzę coś zjeść, i trudno jest sprawić, by niektórzy zrozumieli dlaczego.

Większość ludzi rozumie, ale wiele osób, które znały mnie w moim „przeszłym życiu”, zawsze zapominają, że nie mogę jeść rzeczy takich jak pizza lub że muszę być uważaj w niektórych restauracjach, albo żebym nie chciał jeść gdzieś, gdzie zachorowałem w przeszłości i byłbym wdzięczny, gdybyśmy mogli pójść gdzie indziej. Spędzam też dużo czasu wyjaśniając to ludziom, których właśnie poznałem, i odkryłem, że reagują na to facet, z którym mógłbym chcieć się spotykać, wiele o nim mówi. Jeśli rozumie, że muszę zajrzeć do karty, zanim zgodzę się gdzieś zjeść, lub jeśli nie przeszkadza mu to, że mogę poprosić kelnera o działka pytań, to świetnie. Jeśli nie, lub jeśli narzeka (jak jeden facet), że „nie mogę jeść wszystko," wtedy mogę w najbliższym czasie nie oddzwaniać na jego telefony.

Jasne, próbuję wyśledzić chleb bezglutenowy i oglądanie wszystkiego, co jem, może czasami być frustrujące, ale z drugiej strony nauczyłem się zrób kilka zabójczych ciasteczek bezglutenowych, a mogę wymienić każdą restaurację na Manhattanie, która serwuje bezglutenowe Pizza. Zawsze mówię wszystkim, że nie chorowanie więcej niż wynagradza konieczność radzenia sobie z tym nieszczęściem niedogodność polegająca na tym, że nie zawsze mogę jeść to, co i gdzie chcę, nawet jeśli jest to frustrujące czasem. Co ważniejsze, jeśli którykolwiek z tych objawów brzmi znajomo, koniecznie porozmawiaj z lekarzem o poddaniu się testom.

Czy masz alergie pokarmowe? Jak sobie z nimi radzisz?

Whitney Portnoy
Fotograf stażysta