Miałem pięć lat, gdy zmarła moja mama, a tata poszedł do więzienia

Może to fakt, że nie była moim biologicznym rodzicem, sprawił, że nasz związek był tak dziwny, a jednocześnie tak piękny.

Był rok 1998, kiedy moja matka zmarła na tętniaka mózgu, mój ojciec był w więzieniu, a ja byłem bezradnym, małym pięciolatkiem nagle bez domu.

Moja ciotka ze strony matki (i samotna) natychmiast złożyła wniosek o pełną opiekę nad moim młodszym bratem i mną; Miałem pięć lat, a mój brat tylko trzy.

Kochałem moją ciotkę, ponieważ zawsze była w pobliżu i zasypywała nas prezentami, miłością i czułością, ilekroć ją widzieliśmy. Zamieszkanie z nią wcale nie było trudne; to było tak, jakbyśmy cały czas przebywali z zabawną ciocią.

Ale w miarę upływu czasu zaczęła się zmieniać z ciotki, która nas rozpieszczała, bo wiedziała, że ​​zostaniemy odesłani do domu, do domu. rodzic, który musiał dać nam środki i dyscyplinę, aby ukształtować nas w dobrze zaokrąglone osoby, impreza nagle się nad.

Kiedy zacząłem się starzeć i patrzeć na swoją ciotkę przez pryzmat nastolatka buntującego się przeciwko rodzicowi, zacząłem też przypisywać jej uczucia, że normalne nastolatki przypisują matkom: poczucie, że nie zostałam zrozumiana, że ​​życie nie było sprawiedliwe i że nie mogłam się doczekać, aż dorosnę i będę kontrolować swoje życie.

Często dochodziło do kłótni, ponieważ chciałem korzystać ze swojej niezależności, podczas gdy ciotka ściągała cugle na to, co mogłem, a czego nie mogłem zrobić. Chodzenie na imprezy, noclegi i filmy z przyjaciółmi wymagały znacznie więcej wysiłku i błagania, niż uważałam za konieczne, a prywatność nie istniała. Chociaż nie byłam szczególnie zbuntowana, jeśli chodzi o łamanie i naginanie zasad, bardzo głośno wyrażałam pogardę i gniew, jakie wobec nich żywiłam. To wyrażanie opinii doprowadziło do większej liczby kłótni, wpisów w dzienniku wypełnionych gniewem i szczerze mówiąc, wielu urazów.

I chociaż mój ojciec jeszcze żył, ja też go nienawidziłem. Moje wspomnienia z dzieciństwa nie były najmilsze. On i moja matka byli w trakcie rozwodu tuż przed jej śmiercią. Te bolesne wspomnienia i uraza zamanifestowały się we mnie pozbawioną uczuć, gdy nadszedł Dzień Ojca i nie czułam się zmuszona do wysłania kartki lub wykonania telefonu.

Siedziałem i przeglądałem albumy ze zdjęciami i zastanawiałem się, jak inaczej wyglądałoby moje życie, gdyby moja matka jeszcze żyła. Choć byłam za młoda, żeby ją naprawdę poznać, zawsze myślałam, że będzie „fajną” mamą. Żeby chciała porozmawiać o chłopakach i zachęcić mnie do spędzania czasu z przyjaciółmi, bycia tą, która zabierze nas do centrum handlowego i kina, i będzie mamą, którą wszyscy chcieliby mieć. To chciałem mieć i wiedziałem.

Zawsze czułem poczucie izolacji i odmienności, gdy moi przyjaciele rozmawiali o swojej „macie” i „tacie” i o mnie Musiałem zamiast tego powiedzieć „ciocia”, a następnie wyjaśnić zawiłości mojego życia domowego tym, którzy na mnie patrzyli dezorientacja.

To była ciekawa podróż dorastanie bez obojga rodziców w moim życiu.

Chociaż z perspektywy czasu byłem pobłogosławiony tym, że nie miałem ich w pobliżu.

Mimo że kiedy byłam dzieckiem, zamierzałam dorosnąć, wyprowadzić się sama i robić to, co chciałam i nie rozmawiać większość mojej rodziny ponownie zdałem sobie sprawę, że jestem niesamowicie pobłogosławiony przez poświęcenia, które ponieśli dla mnie i mojego brat. Moja ciocia jest starszą kobietą, która nie była w najlepszym zdrowiu, kiedy zdecydowała się przejąć opiekę nad moim bratem i mną. Jako dziecko nigdy nie zdawałem sobie sprawy z fizycznego i emocjonalnego wpływu, jaki musiał na nią wywrzeć, ale teraz jestem wdzięczny, że zdecydowała się wziąć na siebie tę odpowiedzialność pośród swoich osobistych przeciwności.

Moja matka i ojciec nie byli w najzdrowszych rodzinnych związkach przed jej śmiercią — kto wie, jakiego rodzaju środowisko, w którym byłby mój brat i ja, gdyby nie przeszli przez rozwód lub nie próbowali tego załatwić na zewnątrz?

Moja ciotka była wielką edukacją i wykształconą indywidualnością; W szkole nieustannie stawiano nam wyzwania i zmuszano nas do szukania wyższego wykształcenia. Nasze wakacje były wypełnione książkami, a także wakacjami w całym kraju, od Disneyworldu do Disneylandu, dzięki czemu mogliśmy mieć kształtujące doświadczenia i ekspozycję.

Byliśmy otoczeni przez kuzynów i członków rodziny, którzy również interesowali się naszym dobrem, aby być pozytywnymi przykładami. Inni mężczyźni w rodzinie wystąpili, by być postaciami ojców i pozytywnymi męskimi wzorami do naśladowania, a kobiety chciały przyjąć rolę „ciocia”, ponieważ moja ciotka postawiła się w pozycji matki.

Chociaż miłość była twarda, to tam była.

I chociaż nigdy nie wypełniło przestrzeni w moim sercu, która należałaby do mojej matki i ojca, wypełniła mojego ducha i ukształtowała moje życie na lepsze.

Czy masz niesamowitą historię, którą chcesz zobaczyć na Seventeen.com? Podziel się z nami teraz przez e-mail [email protected], lub wypełnianie tego formularza!