2Sep
Seventeen wybiera produkty, które naszym zdaniem pokochasz najbardziej. Możemy zarabiać prowizję za linki na tej stronie.
Moja starsza siostra i ja dzielimy od siebie trzy i pół roku, a dorastając walczyliśmy jak koty i psy. Jasne, dobrze się dogadywaliśmy, kiedy byliśmy mali. Jest nawet mnóstwo naszych zdjęć — wzdychaj! — przytulanie się.
Ale kiedy uderzyliśmy w nasze nastolatki, wydawało się, że zawsze biliśmy się w głowę. Przez lata ludzie mówili mi, żebym się nie martwił — że kiedy dorośniemy, staniemy się najlepszymi przyjaciółmi. Cóż, zgadnij co, jesteśmy teraz w połowie lat 20 i niewiele się zmieniło.
Ponieważ nie mieszkamy w tym samym mieście, nie widujemy się zbyt często. Kilka tygodni temu byliśmy razem na rodzinnej wycieczce i, szczerze mówiąc, czasami czułem się, jakbyśmy byli zupełnie obcy.
Nie chodzi o to, że jesteśmy po prostu zbyt różni; w rzeczywistości wyglądamy jak bliźnięta i mamy wiele takich samych zainteresowań i cech osobowości. Wydaje się, że między nami jest ta dziwna pustka, której nie możemy wypełnić. Zaczynam się zastanawiać, czy jako nastolatkowie zerwaliśmy zbyt wiele więzi. Czy to możliwe, że po prostu wypowiedzieliśmy zbyt wiele okrutnych słów, których teraz naprawdę nie możemy cofnąć?
Niektórzy z moich znajomych mają rodzeństwo, z którym są naprawdę blisko i muszę przyznać, że wzbudza we mnie zazdrość. Chciałbym być kiedyś w ich sytuacji, ale teraz mam problem z optymizmem.
Jakieś rady dla załamanej siostry?
xo,
Julia